Arama
Divan edebiyatından beyitler ve anlamları
Eski toplumumuzun düşünüş, yaşayış ve sanat sevgisini günümüze taşıyan divan şiiri, edebiyatımızın mihenk taşıdır. 'Kaybolmaya yüz tutan gizli bir bahçe' olarak betimlenen divan edebiyatındaki bazı beyitler var ki insanların hafızasında yer edindi. Sizler için asırlardır dilden dile dolaşan beyitleri ve anlamlarını derledik.
Mahşer günü görem derem ol serv-kâmeti
Ger anda görünmese gel gör kıyâmeti
(Fuzûlî)
O servi boylu sevgiliyi mahşer günü göreyim derim. Eğer o günde de görünmese gel de kıyameti gör.
Dest-bûsı ârzûsuyla ölürsem dostlar
Kuze eylen toprağım sunun anınla yâre su
(Fuzulî)
Dostlarım, eğer sevgilinin elini öpme arzusuyla, o ele hasret çeke çeke ölecek olursam; mezarımın toprağından bir kâse yapıp onunla sevgilime su ikram edin.
Kemiğimi yapsalar tarak
Yar zülfünün tellerine
(Seyrânî)
Keşke ben öldükten sonra kemiğimden bir tarak yapsalar da onu sevgiliye sunsalar. Böylece hasretiyle can verdiğim zülfün tellerine dokunabilir, kokusunu alabilirim.
Mende Mecnun'dan füzûn âşıklık isti'dadı var
Âşık-ı sâdık menem, Mecnûn'un ancak adı var
(Fuzûlî)
Bende Mecnun'dan daha fazla âşıklık yeteneği var. Gerçek âşık benim, ama Mecnun'un adı çıkmış bir kere.
