Arama
Dünyayı kucaklayan şair: Özdemir Asaf
Kıymeti oldukça geç anlaşılan şairlerimizden biriydi Özdemir Asaf. Edebiyatımızda derin bir iz bırakmış, içine sığdıramadığı derin duyguları dizelerine dökmüştü. Asaf, hayatı boyunca nazik, hayata her zaman duygu dolu gözlerle bakıyordu. Vefatının 38. yılında Özdemir Asaf'ı rahmetle anıyoruz.
'R'leri söyleyemediği için dergilerde yayımlanan şiirlerinde önce Özdemir Özden ismini kullandı. Sonra Oktay Akbal'ın önerisiyle, Özden yerine babasının adı olan Asaf'ı tercih edip Özdemir Asaf olarak yaşamına devam eder.
Zaman ve Tanin gazetelerinde çevirmen olarak çalışan Asaf, 1962'de Türkiye'nin akademik eğitim almış ilk kadın fotoğrafçısı Yıldız Moran'la ikinci evliliğini yaptı ve bu evlilikten Gün, Olgun ve Etkin isimlerinde 3 oğlu dünyaya geldi.
Asaf, ilk yazısı "Servet-i Fünun" dergisinde çıktıktan sonra şiir, yazı ve çevirilerini "Amaç", "Büyük Doğu", "Dost", "Edebiyat Dünyası", "Kaynak", "Küçük Dergi", "Seçilmiş Hikayeler", "Uyanış", "Şadırvan", "Türkçe", "Türk Dili", "Varlık", "Yeditepe", "Yenilik", "Yirminci Asır" gibi dergilerde ve "Vatan" gazetesinin sanat sayfalarında yayımladı.
"Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde,
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde."
Sanat Basımevi'ni 1951'de kurarak matbaacılığa başlayan Asaf, 1955'te Yuvarlak Masa Yayınları'nı kurdu ve şiir kitaplarını art arda yayımlamaya başladı.
İkilikler ve dörtlüklerden oluşan ilk şiirlerinde yoğun bir söyleyiş özelliği göze çarpan Özdemi Asaf, eserlerinde insan-toplum ilişkilerine yönelik temaları konu edindi.
"Şimdi bütün anmalar bir susmanın içinde..
Şimdi bütün susmalar bir odanın içinde..
Anlatmaya bir sözcük, bir bakış arıyorlar,
Önce sakladıkları, bir adamın içinde."
Çevresi tarafından hayatı boyunca nazik, hayata her zaman duygu dolu gözlerle bakan birisi olarak nitelendirilen Özdemir Asaf, Türk Edebiyatçılar Birliği temsilcisi olarak 1959'da Belçika Milletlerarası Şiir Bienali'ne, 1966'da Makedonya Yazarlar Birliği'nin davetlisi olarak Yugoslavya'da Şiir Kongresi'ne katıldı. Çevirileri ve şiir kitapları yayımlanmaya devam eden şair, matbaasını ve Yuvarlak Masa Yayınları'nı 1970'de kapattı.
Şairin çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerini kaçış ve umutsuzluğun tedirginliğine bıraktı.
Çocukken geçirdiği akciğer rahatsızlığı 1979'da tekrarlayan Özdemir Asaf, 1980 aralık ayı başında, Vakıf Gureba Hastanesi'nde tedavi görmeye başladı.
Beyninde tümör tespit edilen ve 28 Ocak 1981'de, 58 yaşındayken Bebek'teki evinde hayata veda eden Özdemir Asaf'ın cenazesi, isteği üzerine Aşiyan Mezarlığı'na defnedildi.Can Yücel, Asaf'ı defnettikten sonra şairin 'R'leri söyleyememesine ithafen Cenaze Dönüşü adlı bir şiir yazar. Şiir şöyledir: Anlaşıldı bu/R'lerin intikamı/Onlar yuttu Özdemir Asaf'ı.
"Hastanede veya hapishanede
hayatını yazma
sonunu bir merak eden çıkabilir
hastanede her gece insan
birkaç yaşam yitirebilir
ya da yaşayabilir."
Asaf, "Dünya Kaçtı Gözüme", "Sen Sen Sen", "Bir Kapı Önünde", "Yumuşaklıklar Değil", "Nasılsın", "Çiçekleri Yemeyin", "Ben Değildim", "Bugün ve Bugün", "Benden Sonra Mutluluk", "Çiçek Senfonisi" şiir kitaplarıyla, "Dün Yağmur Yağacak" ve "'ça" isimli hikayelerini okuyucuyla buluşturdu.