Arama
Faruk Nafiz'in edebiyatçılarla tanışma anıları
Faruk Nafiz Çamlıbel, şiirleriyle gündeme gelmeye başladıktan sonra devrin şöhretli edebiyatçılarını tanımaya çalışmış, onlarla aynı ortamda bulunmaya gayret etmişti. Davetler, konferanslar, edebi etkinlikler ünlü yazarın ediplerle tanışması için büyük fırsatlardı. Bu sebeple "Nasıl Tanıdım?" başlıklı yazı serisi, bir şairin otorite olarak kabul edilen isimler tarafından kabul görme gayretini de yansıtır.
Faruk Nafiz, Yedigün dergisinde "Nasıl Tanıdım?" başlığı altında devrin şöhretli edebiyatçılarına dair hatıralarını kaleme aldı. 1941 yılında yayımlanan bu yazılarda her sayıda bir şahsiyete yer verdi: Ahmet Haşim, Süleyman Nazif, Abdülhak Hamit, Mehmet Akif, Ömer Seyfettin, Mithat Cemal, Celal Sahir ve Yahya Kemal ile nerede ve ne zaman tanıştıklarını anlatır.
Birinci Dünya Savaşı zamanında bir akşam vakti Tepebaşı Bahçesi'nde Yahya Kemal ve Faruk Nafiz bir araya gelir. İki büyük ismin sohbetleri Ahmet Haşim'in yanlarına gelmesiyle yarım kalır. Faruk Nafiz, Yahya Kemal'i daha önceden de tanıdığı için dikkatinin daha fazlasını Ahmet Haşim'e yöneltir.
A. Haşim'in "O Belde" şiirinin konuşmasından sinirli ve vehimli olduğu anlamak zor değildir. Faruk Nafiz, o akşam, biri devrini kapayan öteki yeni bir devir açan iki üstadı dinlemekten konuşmaya fırsat bulamaz. Nihayet bir gün Halik Fahriyle Kadıköy vapurundayken Ahmet Haşim ile karşılaşırlar. Hürmet ettikleri şairin keyifli bir anına denk geldikleri için bir çay sohbetine imkan bulurlar.
Faruk Nafiz'in Süleyman Nazif'le tanışması, yine aynı yıllarda bir konferans sırasında gerçekleşir. Süleyman Nazif'in Darülfünun konferans salonunda, "İran edebiyatının Türk edebiyatına tesiri hakkında" konferans vereceğini duyan Faruk Nafiz, Servet-i Fünun şairiyle tanışmak için bu fırsatı kaçırmaz. Mehmet Emin Yurdakul'un şeref konuğu olduğu salonda, vakit kaybetmeden dinleyiciler arasında yerini alır. Tüm dikkatiyle Süleyman Nazif'in konuşmasını takip etse de dinleyicilerin kelimelere dökülen "hoşnutsuzluk alametleri" konferansı verimsiz kılar.
Ancak bu konferanstan bir yıl sonra, Mütareke yıllarına rastlayan 23 Ocak 1920'de, Süleyman Nazif yine aynı salonda hatta aynı kıyafetlerle kürsüdedir. Pierre Loti için düzenlenen anma toplantısında konuşan Süleyman Nazif, işgal kuvvetlerine karşı sert bir dil kullanarak Türk milletinin beklediği ses olur. Dinleyiciler arasında bulunan Faruk Nafiz, "Nefeslerin ve nabızların sayısı mutlaka bir misli yükselmişti."(…) "Sözün müthiş kudretini orada gördüm." diyerek büyük hatibin konuşmasından etkilendiğini hissettirir.