Franz Kafka'nın Milena'ya Mektuplar'ından 40 unutulmaz alıntı

Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken ya da uyurken seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim? Ve sana hitap ederken her şeyi unutuyorum. Bak Milena, nasıl da kontrolden çıkmışız, sırf kötülük olsun diye insanı yutmayan bir denizde oradan oraya savruluyor, gibiyiz. Ne güzel, ne güzel Milena, ne güzel. Hiç bir şey mektubundan yükselen huzur güven, berraklık kadar güzel olamaz. Milena, sevgili dostum! Şimdilik araftayım ve gelişin cennetim olacak, seni bekliyorum. Sustukça birikiyor içimdeki kelimeler, sanki çığlık çığlığa söyleyemediklerim. Öyle zaman olur ki, odada yalnızken bile 'yok oluverir' insan, bunun nedenleri çoktur, kişi yaşarken bile ölebilir. Birbirimizi tanıdığımızdan beri orada durmuyor mu bu, eğer orada olmasaydı, bana şöyle gözünün ucuyla olsun bakar mıydın? Söyleyecek söz bulamıyorum, ne yapayım. Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan. İnsan senden nasıl uzak kalabilir, bilinmez. Sanki bu dünyaya ait değil gibiydim, başka bir dünyaya da ait değildim, sanki bir kenarda benden istenen her şeyi yapmış ama gerçekte çağrılıp çağrılmayacağımı öğrenmek için dinliyordum. Benim şansızlığım başta önemli gördüklerim olmak üzere, bütün insanları tüm kalbim ve mantığımla iyi insan olarak görmem. Aşamadığım okyanuslar var, belki de açmak istemediğim için aşamıyorum. Unutamayacağım bir doğa olayıydı yüzün istasyonda Milena: Bulutlardan değil, kendiliğinden gölgelenen bir güneştin sanki. Ne söyleyeyim daha? Vazgeçilmesi mümkün olmayan bir şeyden vazgeçebilmek, bir kişinin sahip olabileceği en büyük güçtür. Palto giymeye üşenirken bu koca dünyayı sırtımda nasıl taşırım ben? İçinde bulunduğum durumu kimseye anlatamam. Sen de anlamazsın. Ben bile anlamıyorum ki başkasına nasıl anlatırım? Milena, sen başkaydın. Hasta bir adamı sevecek kadar hastaydın! Kalbimin içerisinde sen varken her şeye katlanabilirim. Evet, seni seviyorum budala! Tıpkı denizin, kendi dibindeki bir çakıl taşını sevmesi gibi... Evet, işte sevgim seni böyle kaplıyor! Ve Tanrı izin verirse, senin yanında bu kez ben çakıl taşı olacağım. Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene, yanımda yürümüştün! Âşık biri için ne büyük nimet değil mi? Ah Milena, bugün yağmur göz kapaklarıma yağıyor... Benim okumaktan kaçındığım her satırda sen yazılısın. Bu dünyada olduğun için teşekkürler; baştan ona bakıp da, senin içinde bulunabileceğini düşünemezdim. Erkeğin kadına ve kadının erkeğe verebileceği en büyük söz, çocuklara gülümseyerek söylemeye özen gösterilen şu derin cümledir: Senden vazgeçmem. Eğer sana güvenmeseydim, sen böylesine kıymetli olur muydun hiç? Ah Milena; ne kadar şanslı olduğunu bir bilsen, senin kadar sevilemeden ölüp gideceğim. Senin var olduğunu ve senin olduğun yerde bütün öteki şeylerin yok olduğunu anlatmaya çalıştım. Bu dengesiz dünya azıcık da olsa ne zaman düzelecek? Kimi zaman yalnız kalabilmek mutluluğun ilk koşulu. Dünya üzerinde var olan bütün zamanları senin için kullanmak istiyorum; seni düşünmek, senin içinde nefes almak için. Yarım kalmış bir düş gibi. Önümden geçip gidiyorsunuz. Masalar, sandalyeler, geçtiğimiz yer, hatta elbiseniz bile gözümün önünde. Yüzünüzün, ayrıntılarını çıkaramıyorum. Kötü bir yarım düş olsa gerek bu. Çok ilginç, hem de çok... Burada olmadığınızı söylersem aslında kendime deli demeliyim. O kadar kuvvetli bir şekilde hissediyorum ki burada olduğunu... Yeryüzündeki 38 yıllık yolculuğumdan sonra bir dönemeçte sana rastlıyorum ve bu geç gelen hiç beklemediğim karşılaşma sonrasında ne yapacağımı bilmez şaşırıp kalıyorum. İçimde fırtınalar kopamıyor, bağıramıyorum, çılgınlıklar yapamıyorum bu yüzden. Sadece diz çökmüş oturuyorum. Biliyorum fazla güçlü ve cesur biri değilim, yazmayı da beceremiyorum üstelik. Biliyorsun ki kalbi olan insan yazı yazamaz. Mektuplarınızın benim üstümdeki etkisini hiç küçümsemeyin Milena! Bu mektupta da küçük tedirginlikler çok değil aslında. Ama mutluluk veren bir acının gerçeği gibi bir şey... Tutalım ki seni her şeyden çok seviyorum dedim, aslında bu bile sevgi sayılmaz; senin bir bıçak olman, benim de bu bıçakla içimi deşip durmamdır sevgi. Görünen o ki sizi bulamamak üzere yitirmiştim. İki saatlik yaşam iki sayfalık yazıdan daha iyidir diye emin olmayın, yazı yoksuldur ama daha temizdir. Her şeye rağmen, mutluluktan ölünebiliyorsa, o zaman kesinlikle bu şekilde öleceğim. Ayrıca, ölüm döşeğindeki biri, mutluluk sayesinde hayatatutunabiliyorsa o zaman ben de hayatta kalacağım. Öyle bir sessizlik çöktü ki, bu sessizliğin içine seslenemiyor insan.

Franz Kafka'nın Milena'ya Mektuplar'ından 40 unutulmaz alıntı

Mersin'de "Bolkarlar'dan Toroslar'a Desenlerin Sırrı" temalı defile düzenlendi

"Selvi Boylum Al Yazmalım" Kazakistan'da tiyatro oyunu oldu

"Uluslararası Ankara Caz Festivali" Kerem Görsev Trio konseri ile başladı

Cengiz Dağcı'nın kaleminden "Üşüyen Sokak"

İsmet Özel'in Taşları Yemek Yasak kitabından düşündürücü satırlar

Ekrem Demirli'nin ufuk açıcı cümleleri

İslam’dan edebiyata kadar en özgün konuların podcastleri

Filistin'deki zulme karşı Müslüman tavrı nasıl olmalı - PODCAST

Uygur Türklerinin kaderini değiştiren 48 madde

"Selvi Boylum Al Yazmalım" Kazakistan'da tiyatro oyunu oldu

PODCAST I Fergana Vadisi'nin önemi

Merhametten ve empatiden uzak Çocuk Hakları Günü!

Metoda dair: Yöntemi gözden geçirme

Filistin'in bağımsızlığını resmi olarak tanıyan ülkeler

Filistin'in bağımsızlığını resmi olarak tanıyan ülkeler

Haris el-Muhâsibi'den Hakk'ı Arayanlara Nasihatler

Filistin’i işgale yönelik Yahudi göçleri: Aliyah

İsrail işgallerine karşı "birlik" çağrısı

Osmanlı belgeleri ışığında Filistin’e Yahudi göçü

Bosna Savaşı öncesinde bölgedeki gerilimlerin tarihsel kökenleri

Cengiz Dağcı'nın kaleminden "Üşüyen Sokak"

Bir sualim var sana ey dervişler ecesi

Osmanlı’da kadın öğretmen yetiştiren kurum: Darülmuallimat

Öğretmenler gününe özel 7 film

Türk lehçelerinde öğretmen kelimesi

Cengiz Aytmatov'un kaleminden "İlk Öğretmenim"

Arama

Franz Kafka'nın Milena'ya Mektuplar'ından 40 unutulmaz alıntı