Arama
Hekimlerin piri İbn-i Sina'dan okunması gereken kitaplar📚
İslam medeniyetinin önemli simalarından biri olan İbn-i Sina, hem filozof hem de tabip olarak İslam dünyasındaki etkisinin yanı sıra asırlarca Avrupa tıbbını da etkiledi. Modern tıbbın kurallarını belirleyen İbn-i Sina, 276 esere imza attı ve birçok eseri, yüzyıllar sonra dahi birincil kaynak olarak okutuldu. "Hekimlerin piri" olan İbn-i Sina'dan okunması gereken kitaplar...
Felsefe tarihinin 'Büyük Üstadı' olarak tanınan Ebu Ali İbn Sînâ, Şifâ Külliyâtı'nın ikinci kitabı olan Kategoriler isimli bu eserinde büyük ölçüde Meşşâî geleneği izleyerek Aristoteles'i şerh etmektedir. Bilindiği gibi insan zihninin söz söyleme kapasitelerini sistemli bir bütünlük içinde ortaya koyan Aristoteles, Kategoriler kitabında 'varlık' anlayışının bir gereği olarak, bütün varlıklar için kuşatıcı olan en genel söylenenleri/yüklenenleri incelemektedir. Bir felsefî yöntem olarak şerh geleneği içinde Aristoteles'in bütün eserlerini yorumlayan İbn Sînâ da yayınladığımız bu eserde kendi orijinal inşasıyla filozofun felsefi sistemini takip etmektedir. Bu durum genel olarak Şifâ Külliyâtı için de söz konusu olmakla birlikte, Üstad İbn Sînâ Kategoriler kitabını kendine özgü bir biçimde yeniden inşa etmektedir. Zira İbn Sînâ bu eserinde daha önceki filozoflarda karşılaşmadığımız bir tarzda Aristoteles'in eserlerinin tarihsel seyir içinde belirlenmiş olan sistematiğini eleştirerek eserini biçim ve içerik olarak özgün kılmaktadır.
Özenle işlenen bir kavramsal inşa, 'söylenenlerin' tekil lafızlar olarak tasnifi ve tahdidiyle başlamakta ve 'kendisi için söylenene' dair ilişkiselliğine zemin hazırlanmaktadır. Diğer bir ifadeyle mahmul/yüklem ve mevzu/konu arasındaki 'söyleme' ilişkisinin mahiyetine dair tefsir, aynı zamanda varlık analizinin dilsel ve zihinsel imkânlarının yöntemini teknik olarak inşa etmektedir. Sonrasında mevcudun temel bileşenleri olarak cevher ve araz kategorilerinin tahlili yapılmakta ve her birinin yine mevcuda dair analizi ne dereceye kadar mümkün kılacağı ayan beyan ortaya konulmaktadır.
Aç karnına, banyodan hemen sonra, cimadan sonra, spordan ve yorulduktan hemen sonra soğuk su içmek tamamen karaciğerin zararınadır.
Safran, demirhindi, turp tüketilmeli.
Kuru yemişlerden kestane, kuru üzüm, fındık, antep fıstığı tüketilmeli.
Sofistik Deliller, es-Safsata, Aristoteles'in Mantık (Organon) külliyatının altıncı kitabı olan Sophistici Elenchi'ye denk düşmektedir ki anlamı sofistik delillerin çürütülmesidir. İbn Sina ise konu olarak buna karşılık gelen elinizdeki kitabı Safsata olarak adlandırmıştır.
Aslen filozofluk taslayan Sofist'lerin ileri sürmüş oldukları delillerden ve onların delillendirme tarzlarından adını alan 'Sofistik Deliller' kitabında İbn Sina, bu delillerin kuruluşunu, lafızda ve anlamda bulunan yanılgı ve yanıltmaları anlatmakta, yer yer Aristoteles'in 'Sofistika' kitabına atıflar yaparak yorumlarda bulunmakta ve eksik ve yanlış anlaşılan konulara açıklık getirerek çok önemli katkılarda bulunmaktadır. Sofistik deliller bağlamında Aristoteles ile hocası Platon'un konumlarını değerlendiren İbn Sina şu değerlendirmede bulunmaktadır:
'Aristoteles'in hocası olan Platon, yazdığı ve 'Sofistika (Sofist) Kitabı' adını verdiği çalışmada gerekenin dışına taşmış ve yetersiz kalmıştır. Gerekenin dışına taşması, Mantığı, Doğa ilmi ve Metafizikle karıştırmasıdır. Bunun nedeni, büyük zat Aristoteles'in ortaya çıkışından önce onlarda var olan ayrıştırma zafiyetidir. Yetersizliğe gelince Platon, mugalataya ait yalnızca isim ortaklığı kısmını anlamıştır.
Midenin en azılı düşmanı, mideyi tıka basa doldurmaktır. Buna dikkat edilmeli.
Az ye hep ye kuralını uygulanmalı.
Aşırı aç gezilmemeli.
İbn Sînâ'nın felsefe ve tasavvufa dair birçok eseri arasında Aşkın Mahiyeti Hakkında risalesi, içindeki düşünceler, mevzusunun genişliği ve oldukça kuşatıcı bir şekilde ele alınmış olması bakımından özel bir yere sahiptir.
Bir icaz sanatı olan bu eser, aşkı mizaca ve devirlere göre değişen ve değişebilen özellikleriyle ve sıradan görünüşleriyle değil, onları bir tarafa bırakıp aşkı aşk yapan asıl nitelikleri soyut bir şekilde ele almaktadır. İbn Sînâ bu eserinde, özgün bir aşk anlayışı ortaya koymuş onu bütün görünüşlerinin ötesinde temel bir kaynağa bağlamaya çalışmıştır. Bu yüzden onun bu eserdeki görüşleri tasavvufi bir felsefe sisteminin esasını oluşturmakta, aşk hakkındaki düşünceleriyle birlikte hemen hemen bütün felsefe sistemine ait özgün vasıfları da içinde barındırmaktadır. Bunun için çok "veciz" bir üslupla yazılmıştır ve onun en zor eserlerinden biri sayılabilir.