Arama
Hekimlerin piri İbn-i Sina'dan okunması gereken kitaplar📚
İslam medeniyetinin önemli simalarından biri olan İbn-i Sina, hem filozof hem de tabip olarak İslam dünyasındaki etkisinin yanı sıra asırlarca Avrupa tıbbını da etkiledi. Modern tıbbın kurallarını belirleyen İbn-i Sina, 276 esere imza attı ve birçok eseri, yüzyıllar sonra dahi birincil kaynak olarak okutuldu. "Hekimlerin piri" olan İbn-i Sina'dan okunması gereken kitaplar...
Sofistik Deliller, es-Safsata, Aristoteles'in Mantık (Organon) külliyatının altıncı kitabı olan Sophistici Elenchi'ye denk düşmektedir ki anlamı sofistik delillerin çürütülmesidir. İbn Sina ise konu olarak buna karşılık gelen elinizdeki kitabı Safsata olarak adlandırmıştır.
Aslen filozofluk taslayan Sofist'lerin ileri sürmüş oldukları delillerden ve onların delillendirme tarzlarından adını alan 'Sofistik Deliller' kitabında İbn Sina, bu delillerin kuruluşunu, lafızda ve anlamda bulunan yanılgı ve yanıltmaları anlatmakta, yer yer Aristoteles'in 'Sofistika' kitabına atıflar yaparak yorumlarda bulunmakta ve eksik ve yanlış anlaşılan konulara açıklık getirerek çok önemli katkılarda bulunmaktadır. Sofistik deliller bağlamında Aristoteles ile hocası Platon'un konumlarını değerlendiren İbn Sina şu değerlendirmede bulunmaktadır:
'Aristoteles'in hocası olan Platon, yazdığı ve 'Sofistika (Sofist) Kitabı' adını verdiği çalışmada gerekenin dışına taşmış ve yetersiz kalmıştır. Gerekenin dışına taşması, Mantığı, Doğa ilmi ve Metafizikle karıştırmasıdır. Bunun nedeni, büyük zat Aristoteles'in ortaya çıkışından önce onlarda var olan ayrıştırma zafiyetidir. Yetersizliğe gelince Platon, mugalataya ait yalnızca isim ortaklığı kısmını anlamıştır.
Midenin en azılı düşmanı, mideyi tıka basa doldurmaktır. Buna dikkat edilmeli.
Az ye hep ye kuralını uygulanmalı.
Aşırı aç gezilmemeli.
İbn Sînâ'nın felsefe ve tasavvufa dair birçok eseri arasında Aşkın Mahiyeti Hakkında risalesi, içindeki düşünceler, mevzusunun genişliği ve oldukça kuşatıcı bir şekilde ele alınmış olması bakımından özel bir yere sahiptir.
Bir icaz sanatı olan bu eser, aşkı mizaca ve devirlere göre değişen ve değişebilen özellikleriyle ve sıradan görünüşleriyle değil, onları bir tarafa bırakıp aşkı aşk yapan asıl nitelikleri soyut bir şekilde ele almaktadır. İbn Sînâ bu eserinde, özgün bir aşk anlayışı ortaya koymuş onu bütün görünüşlerinin ötesinde temel bir kaynağa bağlamaya çalışmıştır. Bu yüzden onun bu eserdeki görüşleri tasavvufi bir felsefe sisteminin esasını oluşturmakta, aşk hakkındaki düşünceleriyle birlikte hemen hemen bütün felsefe sistemine ait özgün vasıfları da içinde barındırmaktadır. Bunun için çok "veciz" bir üslupla yazılmıştır ve onun en zor eserlerinden biri sayılabilir.
Safran, yumurta sarısı, hindiba ve sirke tüketilmeli.
Başa hacamat yaptırılmalı.
İki ayağa birden masaj yaptırılmalı.
El ve ayaklar sıcak suya konulmalı.
Zamanlar üstü bir açık oturum sanki. Zamanlar üstü çünkü 'sohbet' bir avlu sessizliğinde akıyor, temiz su kadar berrak; hakikatleri konuşuyorlar. Üstelik sohbete katılanlar aynı zamanı ve mekânı da paylaşmıyor! İki büyük isim arasında geçiyor konuşma. İbn Sina tembih ediyor, işaret ediyor, nasihat veriyor. Gerçeğin özünü süzüyor, kelimelerin inceliklerinde hikmetlerin değerlisini lokma lokma yediriyor.
Fahreddîn Râzî ise bunları daha iyi anlayabilmemiz için açıklıyor, detaylandırıyor.
Konular da alabildiğine ilgi çekici. Allah yolundaki ariflerin makamları, özellikleri ve üstünlükleri. Söz ariflerden açılmışken metafizik alemin derinliklerine dalıveriyor ikili. Ve o berrak suyun gayblarında olağanüstü hadiselerin sırlarıyla, sözgelimi uzun süre gıda almadan yaşayabilmenin, imkânsız gibi görünen güç fiilleri yapabilmenin gizemiyle tanıştırıyorlar bizi.