Arama
Mehmet Akif’in gerçekleştiremediği İslam Kongresi
Mehmet Akif Ersoy, Cumhuriyet'in kuruluş sürecinde hem diliyle hem de eliyle ülkenin ıslahı için çalışmış bir isim. Ülkenin eski, parlak günlerine kavuşmasını ve milletin yeniden İslami hassasiyetlere sahip olmasını sağlamak Mehmet Akif Ersoy'un en büyük gayesiydi. Mehmet Akif, "kavmiyetçilik" anlayışını İslam medeniyetini sarsacak bir zelzele olarak görmüş, bu nedenle İslam dünyasının bir araya geleceği bir İslam Kongresi düzenlemeyi istemişti. Peki, Mehmet Akif'in bu düşüncesi nasıl doğdu? Akif'in bu gayesi hangi sebeplerle gerçekleşmedi?
Mehmet Akif Ersoy'un istediklerini yapamamasının sebeplerinden birisi de yeterince zaman bulamamasıydı. Diyanet İşleri Başkanlığı, Mehmet Akif'e bir Kur'an-ı Kerim meali yazmasını teklif etmiş; Akif, hem işin büyüklüğü hem de yazmayı tasarladığı diğer konuların aksamasından endişe ederek bu görevi üstlenmeme hususunda direnmişti.
Buna rağmen meal yazma hususunda ona ısrar edenlere ise şu cevabı vermişti: "Birkaç parça şiir yazacağım, ona mani olursunuz."
Akif, daha sonra meal yazma görevini üstlenmiş ancak bazı sebeplerden dolayı yazmaya başladığı meali tamamlayamamıştı. Buna karşın planladığı şeyleri de yazamamıştı. Ailevi nedenler ve zaman bulamayışının dışında istediklerini gerçekleştirememesinin bir diğer sebebi de ileri yaşında bir türlü yakasını bırakmayan rahatsızlığıydı.
Bu konuyla ilgili Mahir İz'e yazdığı bir mektubun sonunda şunları söylemişti: "Gülme komşuna gelir başına! Meşhur Yahya Kemal gibi felek bizi de kıt'acı etti. Dört yılda on iki mısra! Ne ise Allah beterinden esirgesin!"
Mehmet Âkif'in gerçekleştirmek istediği bir diğer gayesi de Anadolu'da bir İslam Kongresi toplamaktı. Âkif, Müslümanların selametinin birlik ve beraberlikte olduğuna inanıyordu.
Hem tek tek Müslüman memleketlerin kendi içindeki birlikleri hem de Müslüman milletlerin birbirleri ile olan irtibatları Âkif için çok önemliydi. O aynı zamanda gayrimüslimlerin Müslümanların birlikteliğine asla izin vermeyeceğinin de farkındaydı.
Vaktiyle Mısır'ı idare eden yabancı bir yöneticiden bu kadar az sayıda kişi ile Mısır'ı nasıl idare ettiklerini şu soru ile sormuştu: Günün birinde mesela Osmanlı Hükümeti kırk elli bin kişilik bir ordu hazırlayarak Mısır'a sevk edecek olsa siz ne yaparsınız?
İlgili kişi şöyle cevap vermişti: Hiçbir şey yapmayız. Müdafaa imkânı olmadığı için Mısır'larını kendilerine teslim eder çıkarız. Yalnız şurasını iyi biliniz ki biz hiçbir zaman Osmanlıların Mısır'a kırk bin kişi değil, kırk kişi sevk edebilecek derecede yakalarını, paçalarını toplamalarına meydan bırakmayız. Memleketlerinde bitmez tükenmez meseleler çıkarırız. Onlar birbirleriyle uğraşmaktan göz açamazlar ki bir kere olsun Mısır'a dönüp bakmağa vakit bulabilsinler.
Akif, yabancıların bu düşüncelerini ve planlarını bildiği için gerek kürsülerde vaaz ederken gerekse şiirlerinde milli birlik ve beraberliği daima dillendirmiş, mücadelesinin temeline oturtmuştu. Şu mısralar Âkif'in İslam birliğine verdiği önemi gösterir niteliktedir:
Hani milliyetin İslam idi? Kavmiyyet ne?
Sarılıp sımsıkı dursaydın a milliyetine!
Arnavutluk ne demek? Var mı şeriatta yeri?
Küfr olur, başka değil kavmini sürmek ileri.
Arab'ın Türk'e, Laz'ın Çerkez'e yahud Kürd'e,
Acem'in Çin'liye rüçhanı mı varmış, nerde?
Müslümanlıkta anasır mı olurmuş? Ne gezer?
Fikri kavmiyyeti tel'in ediyor peygamber.
En büyük düşmanıdır rûh-u Nebî tefrikanın,
Adı batsın onu İslam'a sokan kaltabanın.