Arama
Nef’i’nin hicivleri gölgesinde kalan en güzel beyitleri
Hayatı ve kişiliği ile adından sıklıkla söz ettiren şair Nef'i, klasik edebiyatımızın en farklı simalarından biridir. Şairin haşin, sert, sözünü esirgemeyen kişiliğinin şiirlerine de yansıdığını görüyoruz. Övgüsü ve yergisinde kimi zaman aynı aşırılıklar gösteren şair, genellikle Türk edebiyatında hicivleriyle tanındı. Fakat şairin hicivleri dışında kalan şiirleri de oldukça ilgi çekicidir, bu içeriğimizde sizler için şairin hicivleri gölgesinde kalan en beyitlerini güzel beyitlerini sizler için derledik.
"Dildedir mihrin ko hâk olsun yolunda cân u ten
Ben ölürsem âlem-i mânide bâkidir gönül"
Mihr: Güneş, sevgi
Hâk: Toprak
Âlem-i mâni: Mana alemi
Sevgin gönlümdedir bırak canım ve tenim yolunda toprak olsun. Ben ölsem bile mana aleminde gönül, sonsuza dek yaşayacaklar.
Gönül sevgilinin evidir. Zira orada sevgili bulunur. Beden ve ten bu dünyaya ait geçici şeylerdir fakat gönül ebediyeti simgeler. Aşıklar bu sebeple sevgililerini tende değil, gönüllerinde taşırlar.
"Bildirirdim derdimi bir âli ile cânâne hep
Korkarım sûz-ı derûnumdan felekler yâne hep"
Sûz-ı derûn: Gönül ateşi
Derdimi bir ah ile canana hep bildirirdim ama gönlümün ateşinden feleklerin yanmasından korkarım.
Klasik şiirde aşıkların ahı yedi kat göğü deler ve semaya ulaşır. Bu ah öyle yakıcı bir ateştir ki gökteki felekleri bile yakar.