Arama
Nuri Pakdil'in kaleminden 20 alıntı ile Bağlanma
Kudüs aşığı, 'Yedi Güzel Adam'ın ağabeyi, edebiyatımızın aydın şairi Nuri Pakdil, yazdığı eserlerle okuyucularının ufkunu açtı. Kaleme aldığı eserinin konusunu, peygamber eksenli bir dostluk çizgisi ve bağlanma üzerine kurdu. Çağımızın en büyük sorunlarından biri olan eylem ve dostluk kuramamaya dikkat çekti. "Bağlanma insanlığa girmek demektir" diyen Nuri Pakdil'in Bağlanma kitabından 20 alıntıyı sizler için derledik.
"Umut" diyordu, "umut hiç eksilmiyor ben de": Bu kırık telleri ses verdikçe, insan, bu sesin kendi sesi olması gerektiğini anlayacak sonunda.
İstanbul'da da uzun uzun yürürdük: Yeryüzünü fethe çıkar gibiydik. 'Nasıl, bu toprağın altı, bizi, hepimizi birer sorguya çekmiyor?' derdi, 'Çünkü suçlu bir ulus bu'. Ulusumuzun tarihsel suçundan mutlaka arınacağına inanıyordu: Çocuklara derin saygısı buradan geliyordu sanırım. Bir ağ örüyordu emek ipiyle, onur iğnesiyle, tarihsel birikimimizin devinimsel kaynaklarından esinlenerek. Bunları bize esinleterek: 'Yeryüzü' diyordu, 'En çok şimdi gereksinim içindedir bu kaynaklara.'
İnsan, unuttu yeryüzünün anlamı olduğunu başlangıçta, sorumluluğu ilk yüklenenin kendisi olduğunu.
İnsana ulaşmak, çok sarp yollardan geçmekle olasıdır ancak: Çetin bir ceviz insan: Kır; bir kabuk daha; onu da kır: Çok derinlerde insanın bilmecesi.