Arama
“Of Not Being a Jew” dan Türkiye’deki şiir serüvenine
İsmet Özel, 31 Aralık 2005'te Cemal Reşit Rey Salonu'nda "Of Not Being a Jew" isimli kitabını tanıtırken, şiir hakkında da önemli çıkarımlarda bulunmuştu. Özel, şiirimiz ve medeniyetimiz hususunda yaptığı açıklamalar ile yalnızca bir şair değil; aynı zamanda şiirin de yorumlayıcısı olduğunu okurlarına gösterdi. İsmet Özel'in konuşmasından hareketle, şiirin toplum üzerindeki mahiyetine ve şiirin yön verici özelliğinin hangi noktada olduğuna dair önemli bilgileri derledik.
"Bize şiir, sadece Türkiye'nin kendine mahsus bir yolu olacaksa lazım. Olmayacaksa lazım değil." diyen şair, ülkenin kendi yolu olmasının tek faaliyet sahasını "şiirde" görmüştür. Toplumca şiiri atladığımız için, ülkenin kendine has yolu olma meselesini gözden kaçırdığımızı ifade eder. Kendi şiirlerini de Türkiye'nin kendine mahsus yolu bulma sürecinin kaçınılmaz bir sonucu olarak tanımlar.
Şair tüm bunların yanı sıra, şiir ve felsefe alanındaki noktalara da değinir. Türkiye'de şiirin neye ilişkin olduğu anlaşılırsa, ülkenin akıbetiyle ilgili daha sağlıklı sonuçlara ulaşılabileceğini ifade eder.
Ona göre Türkiye'de şiir; "cafcaflı laflar ya da güzel ifadeler meselesi değil. Ülkenin hayatının teminatıdır."
'Türkiye'de insanlar kendi kültürlerinin yerini anlama konusunda çekingen davranıyorlar.' diyen Özel, neden olarak şu yorumda bulunur:
"Çünkü başka bir kültürün kendilerini daha mutlu edeceğine inanıyorlar. Benim düşündüğüm şu ki, Türkiye'de dolarla ölçülen değerle, şiirle ölçülen değer arasında tercih yapan insanların birbirinden ayrılmaları hatta birbirinden kopmaları, Türkiye'nin lehine olacak bir şeydir."
"Sen ve yağmur.
başa dönemezsiniz.
öyle bir yol yürüdünüz ki ancak
dönüş yolunu yok ederek gelebilirdiniz
inişiniz bir iniş olurdu başa dönmemecesine.
Yağmur yalnız yağarken yağmurdur
sen yalnız senken sensin
burada kalamazsın ve başa dönemezsin"
"Kızkulesi beyaz iken
Ümitgilde biz ikimiz
Kurabiye yiyor idik
Sütlü çayın yanında
Sahili çitileyordu
Sürü sürü yunuslar
Kumrulardı homur homur
Manastırın camında.
Kızkulesi beyaz iken
Ne ayıptı söylemesi
Ümitgilde ikimizdik
Birbirine tutulan
Çorabımız yamalıydı
Kopçalıydı yakamız
Kimseden kopya almadık
Bahanelerimiz talan."