Arama
Sait Faik Abasıyanık'ın kaleminden "Son Kuşlar"
Burgazada ile adeta bütünleşen ve birlikte anılan usta yazar Sait Faik Abasıyanık, edebiyatımızın öncü hikayecilerindendir. Zamanla harmanlanan betimlemeleri ve pişen kalemi onu, Çehov tarzı durum öykücülüğünün edebiyatımızdaki ilk temsilcisi yapmıştır. Sizler için, Sait Faik'in en bilinen eserlerinden biri olan "Son Kuşlar"dan mana dolu alıntılar derledik...
🔸
İnsanlar tuhaf! Kendilerini sevmeyen, önem vermeyene daha bir büsbütün tutuluyor, kendisini küçük görür gibi olana musallat oluyorlar.
Sait Faik Abasıyanık
🔸
Bir insanın yüzüne doğuştan gelip oturmuş gülüş, üzülüş, düşünüş gibi şeylerin hiç uçmaması lazım. Uçtu mu sanki kişi ölmüştür. Yalnız ölünün yüzünde mâna yoktur.
Sait Faik Abasıyanık
🔸
Söz vermiştim kendi kendime: yazı bile yazmayacaktım. Yazı yazmak da bir hırstan başka neydi? Burada namuslu insanlar arasında sakin, ölümü bekleyecektim. Hırs, hiddet neme gerekti? Yapamadım. Koştum tütüncüye, kalem kâğıt aldım. Oturdum. Ada'nın tenha yollarında gezerken canım sıkılırsa küçük değnekler yontmak için cebimde taşıdığım çakımı çıkardım.
Sait Faik Abasıyanık
🔸
Yazı yazmam için bana çiçek, kuş hürriyeti değil, içimdeki aşkın, deliliğin, oturmaz düşüncenin hürriyeti lazım.
Sait Faik Abasıyanık
