Arama
Şeyhi Divanı'ndan en güzel beyitler
Klasik Türk edebiyatının kurucularından sayılan Şeyhi, kaside ve mesnevide zamanın en ileri gelen şairlerinden biriydi. Köyünde uğradığı saldırı üzerine Harname isimli ünlü eserini yazan Şeyhi'nin klasik edebiyatın gelişimine büyük katkısı olmuştu. Şeyhi Divanı Ahmedî ve Ahmed-i Dâî'nin divanlarından sonra Anadolu sahasında tertip edilmiş en eski divanlar arasında önemli bir yere sahiptir. İşte Şeyhi Divanı'nından en güzel beyitler...
"Çok durur şehründe ben kul düşmüşüm şâhâ garib
Cândan ayrı ten bigi nice olam tenhâ garib"
Bigi: Gibi
Tenha: Yalnız
Ey güzeller şahı, ben uzun zamandır senin şehrinde, can ile teni ayrı ve yalnız olan garipler gibi kulunum, esirim.
"Ülfet itmez hûriye dîdâr-ı yârından ırak
Vây iledür ger bulursa cennetü'l-me'va garib"
Ülfet: Dostluk kurmak
Cennetü'l me'va: Sekiz cennet
Sevgilisinin yüzünden uzak kalan bir garip, huriyle dostluk kurmaz; sekiz cennetten birini bulsa da oraya ancak üzüntüsünü gönderir.
"Şâh-ı şirin-lebden ayru şem bigi zâr u gerd
Yakılursa nâle-i ile ney-sıfat n'ola garib"
Şah- şirin leb: Tatlı dudaklı sevgili
Şem: Mum
Zar u gerd: Solmuş
Nale: İnleme
Garip; tatlı dudaklı sevgiliden ayrı düştüğünden mum gibi solmuştur; ney gibi inleyerek yakılsa ne olur ki?
"Dâr-ı gurbette gedâ-yı der-be-derdendür beter
Ger ola yâr u diyârından ırak dârâ garib"
Geda: Garip
Der-be-der: Perişan
Ey güzellik hükümdarı; garip, memleketinden ve sevgilisinden uzak olursa, gurbette perişan bir fakirden daha beter demektir.
