Arama
Şeyhi Divanı'ndan en güzel beyitler
Klasik Türk edebiyatının kurucularından sayılan Şeyhi, kaside ve mesnevide zamanın en ileri gelen şairlerinden biriydi. Köyünde uğradığı saldırı üzerine Harname isimli ünlü eserini yazan Şeyhi'nin klasik edebiyatın gelişimine büyük katkısı olmuştu. Şeyhi Divanı Ahmedî ve Ahmed-i Dâî'nin divanlarından sonra Anadolu sahasında tertip edilmiş en eski divanlar arasında önemli bir yere sahiptir. İşte Şeyhi Divanı'nından en güzel beyitler...
"Şâh-ı şirin-lebden ayru şem bigi zâr u gerd
Yakılursa nâle-i ile ney-sıfat n'ola garib"
Şah- şirin leb: Tatlı dudaklı sevgili
Şem: Mum
Zar u gerd: Solmuş
Nale: İnleme
Garip; tatlı dudaklı sevgiliden ayrı düştüğünden mum gibi solmuştur; ney gibi inleyerek yakılsa ne olur ki?
"Dâr-ı gurbette gedâ-yı der-be-derdendür beter
Ger ola yâr u diyârından ırak dârâ garib"
Geda: Garip
Der-be-der: Perişan
Ey güzellik hükümdarı; garip, memleketinden ve sevgilisinden uzak olursa, gurbette perişan bir fakirden daha beter demektir.
"Seyr iderken hüsni şehrinde gönül yüz can ile
Düşdenegi çâhına hoş didi kel-a'mâ garib"
Hüsn: Güzellik
Çah: Çukur
Garip, senin şehrinde güzelliğini yüz can ile seyrederken kör gibi çene çukuruna düştü ve burası çok hoş dedi.
"Zülfüni şâm-ı garibân gördi şeyhi dolaşıp
Kaldı yıllar dimedi bir gün ki kimsin yâ garib"
Zülf: Saç
Şeyhi sevgilinin saçını gamlı bir akşam gördü ve ona tutuldu kaldı yıllarca; yine de sevgili, bir gün demedi ki ey zavallı sen kimsin?
