Arama
Sezai Karakoç Necip Fazıl’la nasıl tanıştı?
İnsanların inancını dile getiremediği, ezanın Türkçe okunduğu bir dönemde İslam'ı savunan Büyük Doğu dergisi hayran olan Sezai Karakoç, İstanbul'a gittiği bir dönemde Necip Fazıl'la tanıştı. O dönem henüz on yedi yaşında olan Karakoç, yaşadığı bu unutulmaz anı 'Hatıralar' yazısında kaleme almıştı. Peki "üstad" olarak seslendiği Necip Fazıl'la tanışması sırasında neler yaşamışlardı?
Birkaç gün sonra pardösülü bir adam hızla içeri girip çalışanlarla heyecanla konuştu. Pardösülü bu adam Necip Fazıl'dı. Karakoç, 28 Nisan 1989 tarihli anısında Kısakürek'le tanışmasını şöyle anlatır:
"Bir gün yine çalışırken pardösülü, koltuğunun altında çanta, üstad hızla içeri girdi. "Ankara'dan size müjdelerim var çocuklar" dedi. Menderes'le görüştüğünü ima etti. Coşkuluydu. Sonra beni gördü. Kendimi tanıttım."
1950 yılının yaz aylarında gerçekleşen bu tanışma esnasında Necip Fazıl Kısakürek kırk altı, Sezai Karakoç on yedi yaşındaydı.
Necip Fazıl, Sezai Karakoç'un birçok üniversiteli gencin katılıp sohbet ettiği Moda'daki evine davet etti. Fakat Karakoç'un Ankara'daki Mülkiye'yi burslu olarak kazanması nedeniyle İstanbul'dan ayrılmak mecburiyetinde kaldı.
Sezai Karakoç, Ankara'ya taşınsa da burada Necip Fazıl'ı sık sık görme fırsatını buldu. Usta şair, Ankara'ya geleceğini önceden o sırada haftalık olarak yayımlanan Büyük Doğu dergisinde duyuruyordu.
Necip Fazıl ve onunla tanışıp sohbetini dinlemek isteyen gençler Ulus'ta bulunan İstanbul Kıraathanesi ya da Havuzlu Kahve gibi mekânlarda bir araya gelirlerdi.
Bu buluşmalarda gençler genellikle konuşmaz, Neci Fazıl'ı dinlerdiler. Buna ilave olarak İstanbul'a dönmek istediğinde onu kalabalık bir grup halinde uğurlarlardı. Öyle ki Ankara Garı'ndaki bu uğurlamalar dikkat çeker, görenler "Acaba kimdir bu uğurlanan?" diye merak ederdi.
Karakoç, Büyük Doğu'ya canı gönülden bağlı olduğu halde burada yazmamıştı. 'Hâtıralar'ında bu durumu şöyle açıklar:
"Birçok şiir yazıyordum. Ama bunları yayımlamayı düşünmüyordum. Ankara'da edebiyat dergisi olarak Hisar çıkıyordu. Ancak sağcılık görüntüsüne rağmen onunla fikirce bağdaşmam mümkün değildi. Sanatta da bir durağanlık içindeydi. Bir şiirden sonra ona şiir göndermedim. Başkaca da bir dergi yok. Büyük Doğu'ya gelince. O, davamızın dergisiydi. Onda sanat ve şiire az yer verildiği gibi kendimi ona layık da görmediğimi söyleyebilirim o zamanlar."
Karakoç'un eserlerini burada yayınlamayı uygun görmüyor, sadece ismini duyurmadan derginin faaliyetlerine mümkün olduğunca katkıda amaçlıyordu.