Arama
Şiirimizin ilham kaynağı “Tren istasyonları”
Bir milletin kültürünü oluşturan temel yapı taşlarından olan edebiyatın önemli bir koludur, şiirler... Renkli konularıyla hayatımızı süslerken, ayrılıkları ve vuslatları da yaşamlarımıza dahil eder. Bunun en güzel örneğini de tren istasyonlarıyla verirler bize... Sizler için sevinç ve hüzünle harmanlanan en güzel 20 şiiri derledik.
İstasyon
Burada gelir insana,
Boş günlerin usancı.
Çalar birden kampana,
Ölüm çanından acı.
Sonra bir düdük öter,
Kesik çığlıklarla der:
Buradan bildik gidenler,
Yarın döner yabancı…
Necip Fazıl Kısakürek
Şimal Rüzgârı
Duyulmuyor günlerin nasıl geçtiği
Bu temmuz, ağustos ayları böyledir
Dakikalar öyle süratli geçer ki
Daha sabah zannedersiniz, öğledir
Erkenden çağırır ya deniz, ya bahçe
Her yerde tükenmez kahkaha, eğlence
Daha uzak uzak sanırsınız gece
Bir de bakarsınız gün batmış, ay bedir
Sonra bir yel eser enginden, şimalden
Bütün neş'eleri toplayıp götüren
Ey şimal rüzgârı, hasret dolu tren,
Bari o günlerin kokusunu getir.
Ahmet Kutsi Tecer
Gelse de Trenden
Gelse de trenden ikimiz insek
Camları buğulu iki tas çorba
Bir kitap — çantana korkup tutunmuş
Kâğıdı samandan şiiri zorba
Ve o hışırdayan uykudan geçsek
Sobanın ayrımsız adaletinden
Çok büyük bir yağmur işte başlamış
Kimse çıkmayacak bugün evinden
Böyle susuyorum ben çok değiştim
Sense nasıl denir – hâlâ o kızsın
Dinle ağlayarak çıkrık sesini
İşte şu dünyada yapayalnızsın
Her neyi dilesek burada olmaz
En büyük erdemi bunun, susamak
Yalar yarasını içte bir geyik
Hepsi bu kadardır: adı yaşamak
Süleyman Çobanoğlu
Mendilimde Kan Sesleri
İşçiler
Almanya yolcusu işçiler.
Kadınlar
Kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
Ellerinde bavullar, fileler
Kolonyalar, su şişeleri, paketler.
Onlar ki hepsi
Bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlerde büyüyenler.
Ah güzel Ahmet Abim benim
Gördün mü bak
Dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
Ve dağılmış pazar yerlerine memleket...
Edip Cansever
Bir Tren Penceresinden
Toprak kokan yüzüyle kıraç
Kızgın güneşe durmuş soluk
Harman ortasında yarı aç
Sanırdınız bağda korkuluk
Kimliğini bulmak öyle güç
Bakardı ardından trenlerin
Görür o savrulan duman ki
Kömürünü yakan özlemin
Taş kesilmiş simgesi sanki
Ezilmişin, ezilmişliğin
Sabahattin Kudret Aksal