Arama
Turgut Uyar'ın günlükleri
"İkinci Yeni" şiir akımının uç beyi Turgut Uyar, şiirleri ile sayısız gönüle tesir edebilen nadir şairlerdendir. Sadece göğe bakmanın dahi insanların hayatına farklı bir hava katacağını şiirinde ifade eden şair, hüzün ırmaklarında daimi bir kürekçidir. Turgut Uyar'ın günlükleri şairin hayata bakış açısını ve sanatsal olarak beslendiği kaynakları aşikar eder. Sizler için ölüm yıl dönümünde Uyar'ın günlükleri içerisinden en saf ve düşündürücü bölümleri derledik.
"'İlk' Ankara'da doğdum. İlk hatırladığım mekân, iki katlı, ilk katı biraz karanlıkça küçük bir ev. Ve bu evde ilk zehirlenme. Fazla ya da 'ağulu' bal yemekten ötürü."
Turgut Uyar
"Müziğe ilk yakınlığım alaturkayla olmadı. Oysa babam ud, ölen büyük ablam keman, küçük ablam her türlü telli sazı çalardı. Müzikle ilk yakınlaşmam Necip Celâl Antel'in tangolarıyla başlar."
Turgut Uyar
Turgut Uyar'ın yeryüzünden kaçıp kurtuluş yeri olarak gördüğü gökyüzü
"1941 yılında ilk gurbetim. Askeri Okul'a gittim. Konya'ya. Ve ilk kitaplığımı bir arkadaşıma armağan ettim. Portakal sandığından yapmıştım. Yirmi otuz kadar kitap vardı içinde."
Turgut Uyar
"İlk'ler yaşlandıkça heyecan verici olmaktan çıkıyor mu acaba? Daha doğrusu, zorla başıma gelmedikçe bu yaşta artık hiçbir 'ilk' istemiyorum. Nerdeyse kaçıyorum ilk olabileceğini sezdiğim şeylerden."
Turgut Uyar
"İlklerde her zaman saklı bir hüzün, sonlarda hep acı var galiba."
Turgut Uyar