Yusuf Atılgan'ın ortaya çıkan ilk şiirleri
Cumhuriyet dönemi edebiyatına yeni bir soluk getiren isimdir Yusuf Atılgan... Aylak Adam, Anayurt Oteli gibi romanlarıyla kitapseverlerin gönlünde taht kurmuştur. Ancak edebiyat tarihinin arka sayfaları onun da sırlarını saklamaktadır. O, iyi bir roman yazarı olduğu kadar bir de şairdir. Sizler için Yusuf Atılgan'ın şairliğinden miras ilk şiirlerini derledik.
Giriş Tarihi: 26.06.2019
10:48
Güncelleme Tarihi: 26.06.2019
16:44
Üzengimi öpseydi Nemçeli kırallar: Affettirmek için kusurlarını! Sinan'ın köprülerinde şakırdatıp nallar, Zorlasaydım Viyana surlarını!
Özlüyorum Malazgird'i, Niğbolu'yu, Kosava'yı Şimşek nallı rüzgâr atlar üstünde, Dalkılıçlar biçerken ovayı... Yaşasaydım aaah öyle bir günde
Adaş Yusuf Ziya (Atılgan), Yusuf Ziya Ortaç'ın bu şiirindeki "mahzun" ruh hâline şiiriyle cevap verir. Şiirinin ilk üç dörtlüğünde Ortaç'ın şiirindeki imgelere göndermeler yaparak şairi teskin etmeye çalışan genç Yusuf Atılgan, vermek istediği esas mesajı ise şiirin son dörtlüğünde dile getirir. Zira ona göre savaş yalnızca sınırlarda, meydanlarda değildir ve bu uğurda kılıç tutan elle kalem tutan el birdir. Genç Yusuf Atılgan'a göre adaşı da inkılâp devrindeki eserleri ile savaşın önemli neferlerinden biri olmuştur.
Yusuf Atılgan'ın ikinci şiiri, "Yurdum" adını taşır ve Doğu Büyük Ülkü Gazetesi'nde yayımlanmıştır. Yazar, "Doğu'ya" ithafı ile 1942 yılının Ekim ayında neşredilen bu şiirinde yine "Yusuf Ziya Atılgan" imzasını kullanır:
Bir yanım Meriçtir, bir yanım Aras, Bir yanım Akdeniz, bir yanım Kafkas. Uğruna canımı versem bile az, Severim, korurum bu ana yurdu!
Dicle ile Fırat, pınar başımdır, Sakarya, önemli bir savaşımdır. Altın toprağımdır, elmas taşımdır, Verseler değişmem cihana yurdu!
Erzurum yaylamdır, Seyhan kışlağım, Antalya, Malatya yeşil bir bağım; Ankara kâbemdir, ata ocağım; Güzel İstanbul'um, tek sevgilimdir!
İzmir, Bursa, Samsun birer kolumdur, Rumeli tarihte geçit yolumdur. Beşiğim, mukaddes Anadolu'mdur, Bu toprak benimdir, Ana ilimdir!
Toroslar, Ağrılar onu kucaklar, Her köşe başka bir câzibe saklar. Birer şarkı gibi akar ırmaklar, Şehit mirasıdır, bana bu toprak!
Ne sonuncu vardır, ne de birinci, Yetişir içinde olmak sevinci; Koynundan fışkıran şu kara inci, Kömürler diyarı, şirin Zonguldak!