Arama
"Çocuk eğitimi “çocuk oyuncağı” değildir!" Eski Yunan’dan İslam’a çocuk eğitimi
Çocuk eğitimi, çağlar boyunca tartışılan ve üzerine eğinilen bir mevzudur. "Ağaç yaş iken eğilir" sözünü düstur edinen insanoğlu, eski çağlarda sanıldığının aksine çocuk eğitimi konusuna ilkel yöntemlerle yaklaşmamıştır. Peki, Asurlular, Eski Mısır Medeniyeti, Hitit, Sümer, Eski Yunan ve İslam'da çocuk eğitimi konusunda neler yapıldığına dair tarihte bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız?
Çocukluğu insan yaşamı içerisinde bir felaket olarak tanımlayan Aristo'ya göre, insan yaşamını tehlikeye sokabilecek her türlü zorluklar, hastalıklar, kazalar arasında çocukluk dönemi de bulunmaktadır.
Augustin ise çocukluğu günahkârlıkla niteler ve annesinin göğsüne saldıran bebeğin, bu davranışının günahkârlığın belirtisi olduğunu ayrıca çocukların iyiliğe olan eğilimlerinin ise onların zayıflığının bir göstergesi olduğunu dile getirir.
Aynı dönemde Platon çocukların profesyonel bakıcılar tarafından yetiştirildiği takdirde farklı sonuçlar ortaya çıkacağını ifade eder. Bu durumu ise çocukluğu yabancı dadılar elinde geçen ve bu sebeple delilik sularında yüzen Ayşe Şasa'nın yaşam öyküsünden örnekleyebiliriz.
İnsan döneminin en savunmasız hali olan çocukluğa dair herkesin söylediği veya söyleyeceği söz vardır. Peki insanoğlunun en savunmasız, saf, aynı zamanda da önemli dönemi olan çocuklukta tarihten bu yana hangi eğitim yöntemleri kullanılmıştır
Sümer okullarından günümüze çivi yazısıyla yazılmış sonra da öğretmenler tarafından fırında pişirilip saklanmış yüzlerce ödev tableti kalmıştır. Bu tabletler, yazının icadından sonra başlayan tarihi çağlarda çocuk eğitimine verilen önemin bir göstergesi olarak görülmüştür.
Milattan önce 5.- 2. yüzyılda Mısır'da ise çocuklar genelde eğitim almaz, erkek çocuklar babalarına tarım ya da diğer çalışma alanlarında yardım ederken, kız çocuklar annelerinden yemek pişirmek, dikiş gibi uğraşlar öğrenirlerdi. Varlıklı ailelerin erkek çocukları okula gider, okuma, yazma, matematik öğrenirdi. Eğitim oldukça disiplinliydi, öğretmenler yaramaz çocukları dövebilirdi.
Zeynep Erkut, Serap Balcı ve Suzan Yıldız'ın yazdığı Tarihsel Süreç İçerisinde Çocuk makalesinde geçtiği üzere, Eski Yunan düşünürleri zeka ve kavrayış olarak kızların erkeklere göre daha gerilerde olduğunu savunmuşlardır ki bu sebeple Yunan toplumlarında sadece erkek çocuklar eğitim alabilmiştir.