Arama
Aklın ibadeti: Tefekkür
Allah Teala'nın türlü nimetleriyle vasıflandırılan insan, vahye muhatab olması ile diğer tüm canlı varlıklardan ayrılır. İnsan, hayatı boyunca düşünme faaliyeti içindedir. Akılla başlayan bu eylem, insanı hakikatin izlerini süren bir yolcu olduğu tefekkür eylemine ulaştırır. Allah Teala'nın emirleri ve Resulullah'ın (SAV) sürekli tefekkür etmesi Müslümanların tefekküre sarılmasına vesile olmuştur. Tefekkür insanoğluna bahşedilmiş yüksek bir zihinsel kabiliyettir.
◼ Düşünmek hayatının her döneminde Allah Resulü (SAV) için öncelikli bir eylemdi. Resulullah (SAV) nübüvvet öncesi Hira Dağı'nda ve Kabe'de tefekkür eylemini eda ederdi.
◼ Medine yıllarında geceleri Mescid-i Nebevi avlusunda semayı seyreder, ardından saatlerce ibadet ederdi. O'nun (SAV) tefekkürü ibadete bağlanırdı.
◼ Tefekkür eyleminde Müslümanlar, Allah Teala'nın büyüklüğü, kainat, varlık, yaratılış, hakikat, ibret, kıyamet, ahiret hayatı, coğrafya, nimetler üzerine düşünür ve hikmetlerini idrak etmeye çalışırlar.
◼ Ayrıca Kur'an-ı Kerim üzerine düşünmek, ahiret hayatını düşünmek, kalp amellerini hesaplamak insanın yaptığı tefekkürü olgunlaştıran amillerdir.
◼ Tefekkür bir ibadet olarak Müslümanın hakikati anlama çabasında çok önemli yer tutar. Allah Teala insanlığın tefekkür ederek aklını kullanmasını istediği gibi anlamların derinliklerine inmelerini ister.
Resulullah (SAV) buyurdu:
"Bir saat tefekkür, gece ibadetinden daha hayırlıdır."
(Şuabu'l-İman - Suyuti)
◼ İbadetin özü olarak tarif edilebilen tefekkür, farz olduğu gibi aklın zekatı, insanın tekamülünün öncüsü, ahiret mutluluğunun anahtarı olarak da isimlendirilir.
◼ Müslümanın hayatında sürekli tefekkür etmesi, insanın aklını kullanması ve kendisini diğer varlıklardan ayıran özellik olan aklın semeresini yemesidir.
◼ Aklın ibadeti, semeresi olarak görebileceğimiz tefekkür eylemi eşya ve hadiselerin arkasındakileri anlamak için müminlerin sıklıkla başvurmaları gereken bir ibadettir.
◼ Muhtasar olarak, düşünme ve ibret alma olarak tarif edilen tefekkür eylemi, kulun hayat yolculuğunda sıklıkla gerçekleştirdiği Kur'ani bir kavram, Resulullah'ın (SAV) hayatının merkezinde yer alan rahmani bir eylemdir.