Arama
Allah'ın yasakladığı davranışlar hakkında 40 hadis
Helal ve haram sınırları yüce Allah'ın kullarına bahşettiği alanlardır. Bunlar insanları kötülüklerden uzaklaştırıp iyi olana yaklaştırır. Müslümanlar bu sınırları, Kur'an-ı Kerim ve Hz. Peygamber'in hadisleri ile öğrenir. Yüce Allah'ın hoş görmediği hasletlerden bazıları kibir, gıybet, faiz yemek, riyadır. Sizler için, Allah'ın yasakladığı davranışlar hakkında 40 hadisi derledik.
Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah (sav): "Gıybet nedir bilir misiniz?" diye sordu. Ashab "Allah ve Resûlü daha iyi bilir." dediler: "Kardeşini, hoşlanmadığı şeylerle nitelemendir." diye tarif etti. "Peki ya kardeşimde dediğim özellik varsa ne dersin?" denilmesi üzerine "Eğer dediğin özellik kardeşinde varsa, onun gıybetini etmiş olursun. Şayet yoksa işte o zaman ona iftira atmış olursun" buyurdu.
(Müslim, Birr, 70)
Hz. Âişe (ra) anlatıyor: Bir gün Hz. Peygamber'e :"Ey Allah'ın Resûlü, şöyle şöyle olan Safiyye sana yeter!" demiştim. Ravilerden bazılarının dediğine göre o, bununla, onun kısa boylu oluşunu kastetmişti. Bunun üzerine Resûlullah "(Ey Âişe), öyle bir söz söyledin ki, eğer o söz denizin suyu ile karışsaydı onu dahi bozardı." buyurdu.
Hz. Âişe diyor ki: Ben yine bir gün Hz. Peygamber'in yanında bir kimsenin hâl ve hareketini taklit etmiştim. Resûl-i Ekrem:–Karşılığında bana şunu şunu verseler dahi, bir insanın taklidini yapmayı istemem, buyurdu.
(Ebû Dâvûd, Edeb, 35; Tirmizî, Sıfatü'l-kıyâme, 51)
Allah için sevmekle ilgili hadisler
Enes'ten (ra) nakledildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: "Ben Miraç'a çıkarıldığımda bir topluluğun yanından geçtim. Bunlar bakırdan tırnaklarıyla yüzlerini ve göğüslerini tırmalıyorlardı. Bunun üzerine 'Yâ Cebrail, bunlar kimdir?' dedim. 'Bunlar, insanların etini yiyen (gıybet eden)ler, onların şeref ve onurlarına ilişenlerdir.' cevabını verdi."
(Ebû Dâvûd, Edeb, 35)
Huzeyfe'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: Ara bozmak için laf getirip götüren kimse, cennete giremez.
(Müslim, İmân, 168-170; Buhârî, Edeb, 49, 50)
