Arama
Ayet ve hadisler ışığında Müslümanlar için hayır yolları
Ayet ve hadislerde Müslümanlara, iyiliğin emredilmesi ve kötülükten men edilmesi öğütlenir. Hayırda yarışmak müminlere yüce Rabbimizin emirlerindendir ve bu yolda hiçbir iyilik küçümsenemez. Nitekim Kur'an-ı Kerim'de şöyle buyrulur: "Hayır olarak ne yaparsanız, gerçekten Allah onu hakkıyla bilir." Sizler için Müslümanlar için hayır yollarının çokluğunu ile ilgili ayet ve hadisleri derledik.
Ebû Zer Cündüb b. Cünâde (ra) anlatıyor: "Yâ Resûlallah, hangi amel daha üstündür?" dedim. "Allah'a inanmak, Allah yolunda cihad etmek" dedi. "Hangi köleyi azat etmenin sevabı daha çoktur?" dedim. "Sahipleri için en kıymetli ve en pahalı olanını" dedi. "Bunları yapamazsam" dedim. "İşini bilene yardım eder, bilmeyenin de işini görüverirsin" dedi. "Ya bu işlerden bazısını yapamazsam?" dedim. "İnsanlara kötülük etmekten sakınırsın, bu da senin kendine sadakandır" buyurdu.
(Müslim, Îmân, 136; Buhârî, Itk, 2)ِ
Ebû Zer'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir: Sizin her bir ekleminiz için sadaka borcunuz vardır. Öyleyse her tesbih bir sadaka, her hamd bir sadaka, her tehlil bir sadaka, her tekbir bir sadakadır; marufu (iyiliği) emir, münkerden (kötülükten) nehiy de sadakadır. Kuşluk vaktinde kılınan iki rekât namaz bunların yerini tutar.
(Müslim, Müsâfirîn, 8)
Ebû Zer'den (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber şöyle buyurmuştur: Ümmetimin iyi ve kötü bütün amelleri bana arz olundu. İyi amellerin içinde, insanlara sıkıntı verecek şeylerin yoldan kaldırılmasını da gördüm. Mescidin tükürükle kirletilmesini ve yok edilmeden o şekilde bırakılmasını da kötü, çirkin ameller arasında gördüm.
(Müslim, Mesâcid, 57)
Ebû Zer (ra) rivayet ediyor: Peygamber bana şöyle dedi: "Hiçbir iyiliği küçümseme; isterse bu, kardeşini güler yüzle karşılamak olsun."
(Müslim, Birr, 144)
Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Peygamber şöyle buyurmuştur: Bir kimse sabah veya akşam mescide giderse, her gidişinde Allah Teâlâ onun için cennette yer hazırlar.
(Müslim, Mesâcid, 285; Buhârî, Ezân, 37)