Arama
Beytülahzan nedir? Hz. Yakup'un hüzünler evi...
Sabır timsali olan Yakup peygamber, acıların en zoruyla imtihan edildi. Kur'an-ı Kerim'de kuvvetli, basiretli ve halis bir kişiliğe sahip olduğunu anlatılan Hz. Yakup, kırk yıl yaşadığı hüzünle ağladı. Öyle ki oturduğu şehirde halk ağlayışından bizar olunca şehir dışında bir çardak kurdu. Peki, beytülahzan nedir? Hz. Yakup nasıl ama oldu? Yakup peygamber neden kırk yıl ağladı?
Kardeşlerinin Yusuf'u kıskanıp kuyuya atmalarından sonra Hz. Yakup onun hasretiyle beytülahzen yani hüzünler evi denilen kulübesinde yıllarca ağladı.
💠 Yusuf'u kaybettiği günden beri Hz. Yakup, gözüne uyku girmedi. Yaklaşık kırk sene oğlunun hasretinden ağladı. En sonunda ağlaya ağlaya âmâ oldu.
💠 Bunun bir hikmetinin de, diğer oğullarını görüp hüzün ve kederinin daha fazla ziyadeleşmemesi için olduğu söylenir.
💠 Önceleri şehir içinde oturduğu halde halk ağlayışından bizar olunca şehir dışında bir çardak kurup orada ağlamaya başladı.
Hz. Yakup'un oğlu Yusuf'tan ayrı düştükten sonra hayatını ıztırap içinde geçirdiği yer beytülahzan yani hüzün ve kederler evi olarak anılır.
💠 Kenan ili olarak anılan Suriye'de Şam (Dımaşk) ile sahil arasında bir kasabada olduğu rivayet edilir.
💠 Beyt-i ahzân, beytülhüzn ve külbe-i ahzân beytülahzân ile aynı mânaya gelen diğer terkiplerdir.
Hz. Yakup'un gösterdiği sabır, Kur'an-ı Kerim'de şöyle anlatılır:
💠"(Yakup kendisine hıyanet eden çocuklarına şöyle dedi): Herhalde, nefisleriniz size bu işi süsleyerek sizi ona sürükledi. Artık bana güzelce sabretmek kalıyor. Belki de Allah, onların hepsini bana getirir. Çünkü O, bilendir, her şeyi hikmetle (yerli yerince) yapandır.
Ve yüzünü onlardan çevirdi de: "Ey Yusuf üzerindeki tasam (gel, gel tam senin gelme zamanındır)! " dedi ve tasadan gözlerine ak düştü. (Acısını) yutkunuyor (açığa vurmamaya çalışıyordu). Dediler ki: "Vallahi sen, Yusuf'u ana ana hasta olacaksın, yahut öleceksin!" (Yakup aleyhisselâm onlara): "Ben üzüntü ve tasamı yalnız Allah'a şikayet ederim ve Allah tan sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim." dedi. (Ondan sonra şöyle devam etti): "Ey oğullarım, gidin, Yusuf'u ve kardeşini araştırın. Allah'ın rahmetinden ümit kesmeyin. Zira kafir kavimden başkası Allah'ın rahmetinden ümit kesmez!"
💠(Yakup'un oğulları tekrar Mısır'a) Yusuf'un yanına döndüklerinde dediler ki: "Ey vezir, bize ve çocuklarımıza darlık dokundu, değersiz bir sermaye ile geldik. Ama sen bizim için tam ölçü ver, bize tasadduk eyle. Çünkü Allah, tasadduk edenleri mükâfatlandırır." (Yusuf) dedi: "Sizler cahil iken, Yusuf'a ve kardeşine yaptığınız(ın kötülüğünü) bildiniz mi (bundan tövbe ettiniz mi)?"
"A, yoksa sen, sen Yusuf' musun?" dediler. "Ben Yusuf'um, bu da kardeşimdir." dedi (ve şöyle devam etti): "Allah bize lütfetti. (Bizi korudu, yüceltti). Kim (Allah'tan) korkar ve sabrederse, Şüphesiz Allah, iyilik edenlerin ecrini zayi etmez." "Vallahi, Allah seni bizden üstün kıldı. Doğrusu biz suç işlemiştik!" dediler. (Yusuf onlara): "Bu gün size kınama yok. Allah sizi bağışlar. O, merhametlilerin merhametlisidir. Şimdi şu gömleğimi götürün, babamın yüzüne koyun da gözü açılsın. Ve bütün ailenizle birlikte bana gelin." dedi.
💠Kervan (Mısır'dan) ayrılıp yola koyulunca, babaları, (yanında bulunanlara): "Eğer bana bunak demezseniz, (inanın ki) ben Yusuf'un kokusunu duyuyorum." dedi. "Vallahi sen hâlâ eski şaşkınlığın içindesin." dediler. Müjdeci gelip de (Yusuf'un gömleğini Yakup)'un yüzüne koyunca, derhal (gözü açıldı), görür oldu. "Size demedim mi ben, Allah'tan sizin bilmediğiniz şeyleri bilirim?" dedi.
(Oğulları): "Ey babamız, bizim için günahlarımızın bağışlanmasını dile. Gerçekten biz günah işledik." dediler. (Yakup onlara): "Sizin için Rabbime istiğfar edeceğim. Şüphesiz O, bağışlayan, esirgeyendir." dedi.