Arama
Vahşi kapitalizmin çarkları
Yirmi birinci yüzyıl ile beraber suni bir sahaya taşınan insan hayatı her geçen gün daha sıkıntıya ve acıya sahne oluyor. Çok güzel evlerde çok mutsuz hayatlar yaşayan insanlık bir çare, kurtuluş arıyor. İnsanlar olarak hayatımızdan çıkan güzellikleri fark ettiğimizde aslında neler kaybettiğimiz hakikatini daha iyi kavrıyoruz. Peki, tüm bu keşmekeş ve karışıklığın ortasında soruyoruz: Bu gidiş nereye?
🔹 Tüm varlığımızı sıfatlarla kaplayarak dış dünyaya karşı bir koruma kalkanı içerisine giriyoruz. Din kardeşlerimiz ile dahi aramızda bir mesafe, soğukluk var.
🔹 "Komşusu açken tok yatan bizden değildir" hadis-i şerifini artık sadece önemli günlerde duyuyor, aynı binada beraber yaşadığımız komşularımızı dahi tanımıyoruz.
🔹 Daha önemlisi bu hususlar bizi artık düşündürmüyor, ilgilendirmiyor. Vahşi kapitalizmin çarklarını döndürmek ve kendiliğimizi, karakterimizi geri plana atmak suni bir mutluluk sahası sağlıyor bizlere.
🔹 Her bayram büyüklerimizi ziyarete giderken kalplerimizi yanımıza almıyoruz. Gerçekleştirdiğimiz eylemleri bir robot edasıyla yerine getiriyor arkalarındaki manaya kavramaya çalışmıyoruz.
🔹 İnsanlık artık çok güzel evlerde oturan mutsuzlar olarak tanınıyor canlılar çevresinde. Efendimizin (SAV) merhametli ve yardımsever olduğunu hatırımızdan çıkarıyoruz.
🔹 Asık suratlarla dolaştığımızda saygı duyulacak bir karaltere eriştiğimizi, astlarımıza kötü üstlerimize sevecen davranmanın bizi daha da yukarılara çıkaracağına inanıyoruz.
🔹 Oysa ki esas olanın "yaratılana yaratandan ötürü" merhamet edilmesi gerektiğini çoğunlukla unutuyor hatta bu hakikati hayatımıza tatbik etmekte büyük sıkıntılar çekiyoruz.
🔹 Taksitle ödenmek üzere her gün yeni acılar satın alıyoruz. İnsanların birbirinin şifası olduğu, dualarımızın birbirimizi yakın tutacağı gerçeğini anımsamıyoruz.
🔹 Halbuki "dostun evi gönüller"dir. Mazimiz cihana merhamet, insaniyet ve adalet dağıtan Müslümanlara dayanıyor. Bizler omuzları omuzlarına değerek namaz kılan bir ümmetin varisleriyiz.