Arama
Hz. Hamza kimdir?
Allah ve Resulünün aslanı Hz. Hamza, İslamiyet'in ilk yıllarından itibaren Peygamber Efendimizin destekçisi oldu. Onun Müslüman olmasıyla Müslümanların güçleri arttı. Peki, Hz. Hamza nasıl şehit oldu? Peygamber Efendimizin "Beni bunun kadar öfkelendiren bir şey olmamıştır." buyurduğu olay neydi?
Uhud Savaşı'nda Hz. Peygamber'in talimatını dinlemeyip yerlerini terk eden okçuların sebebiyet verdiği bozgun esnasında Allah Rasûlü'nü düşmanın saldırısına karşı kahramanca savunan az sayıdaki kişiden biri de Hz. Hamza'ydı.
Hz. Hamza, Uhud Gazvesi'nde Hz. Peygamber'in uyarısına rağmen okçuların yerlerini terk etmesi yüzünden İslâm ordusu bozguna uğrayınca, "Ben Allah ve Resulünün aslanıyım. Allah'ım! Ebû Süfyân ile adamlarının yaptıkları kötülüklerden sana sığınırım. Müslümanların yanlış hareketlerinden dolayı da senden af dilerim" diyerek düşmanla çarpışmaya devam etti.
Bir taşın arkasında gizlenip, Hz. Hamza'nın vuruşmasını gizlice seyreden Vahşi, daha sonra Hz. Hamza'nın kendisinin bulunduğu yere yaklaştığını görünce mızrağını fırlatarak onu şehit etti. Vahşi'nin Hz. Hamza'nın ciğerini çıkarıp Hind'e götürmesinden sonra düşman askerleri, başta Hamza olmak üzere babası müşrik olan Hanzale b. Ebû Âmir dışında bütün şehitlerin burunlarını, kulaklarını ve diğer organlarını keserek iplere dizip savaşa katılan kadınların boyunlarına gerdanlık diye taktılar ve Mekke'ye o şekilde girmelerini sağladılar.
Resûl-i Ekrem Hz. Hamza'yı bu durumda görünce çok üzüldü, ağladı ve şöyle dedi: "Hiç kimse senin kadar musibete uğramamıştır ve uğramayacaktır. Beni bunun kadar öfkelendiren bir şey olmamıştır. Ey Resûlullah'ın amcası! Ey Allah ve Resulünün aslanı Hamza! Allah sana rahmet etsin. İyi bilirim ki sen hısım ve akrabalık haklarını gözetir, daima hayırlı işler yapardın. Eğer yas tutmak gerekseydi sana yas tutardım."
Hz. Peygamber, Hz. Hamza'yı görmek isteyen kız kardeşi Safiyye'ye engel olmaya çalıştıysa da Safiyye kardeşinin bu musibete Allah yolunda uğradığını, Allah yolunda bundan daha beterine de razı olacağını ve sevabı O'ndan bekleyeceğini söyleyerek ısrar etti fakat Hamza'nın cenazesini görünce göz yaşlarını tutamadı.
Peygamber Efendimiz, Hamza'nın Allah ve Resulünün aslanı, şehitlerin efendisi olduğunu söyleyerek halası Safiyye ile kızı Fâtıma'yı teskin etti ve şehitlerin ölmeyip cennette yaşadıklarını belirttikten sonra bu esnada nâzil olan, "Allah yolunda öldürülenleri sakın ölü zannetmeyin. Bilakis onlar diridirler. Allah'ın kendi lutuf ve kereminden kendilerine verdikleriyle sevinçli bir halde rableri yanında rızıklara mazhar olmaktadırlar. Arkalarından gelecek ve henüz kendilerine katılmamış olan şehid kardeşleri için de hiçbir keder ve korkunun bulunmadığı müjdesinin sevincini duymaktadırlar" (Âl-i İmrân 3/169-170) meâlindeki âyet-i kerîmeyi okudu.
Hz. Hamza'nın cenaze namazını Peygamber Efendimiz kıldırdı; arkasından da diğer şehitlerin namazı kılındı. Şehitler yıkanmadan kendi elbiseleriyle ikişer üçer Uhud'da toprağa verildi.
Hamza'nın kabrini Ebû Bekir, Ömer, Ali ve Zübeyr kazdılar ve Resûlullah ile birlikte defnettiler. Hamza, kız kardeşinin oğlu Abdullah b. Cahş ile aynı kabre konuldu.