Arama
Hz. Peygamber Bedir'e giderken nasıl dua etti?
İslam tarihinin ilk savaşı Mekkeli müşriklerle yapılan Bedir Savaşı'dır. Doğup büyüdükleri şehir olan Mekke'den baskı ve zulüm sonucu çıkmak durumunda kalan Müslümanlar, hicretin 2. yılında sayıca kendilerinden üç kat fazla müşriklerle savaşır. Efendimizin muharebe gerçekleşmeden önce yaptığı dua Müslümanların o gün bulunduğu durumu anlatır.
🔷 Kureyş kervanının başında bulunan Ebu Süfyan, Suriye'ye döneceği sırada Efendimizin (SAV) yapacağı baskını haber alır almaz Mekke'den yardım ister. Talep üzerine Kureyş kabilesinin tüm kollarından bin kişi toplanarak harekete geçer.
🔷 Mekke'de toplanan bin kişi Ebu Cehil kumandasındadır. 700 deve ve 100 atla yola çıkan ordu, yolda olduğu sırada Ebu Süfyan'ın kervanının kurtulduğunu öğrense de Müslümanlara karşı güç gösterisinden bulunmak için yoluna devam eder.
🔷 Bu sırada Bedir yakınında ordusuyla konaklayan Efendimiz (SAV), kervan hakkında istihbari bilgi toplamak için Zübeyr b. Avvam (RA), Hz. Ali (RA) ve Sa'd b. Ebu Vakkas'ı (RA) Bedir kuyularına gönderse de Kureyş ordusunun Bedir'e geldiklerinden habersizdirler.
🔷 Müşrikler ise Müslümanların Bedir'e geldiklerinden habersizdir. Bu durum Kur'an'da şöyle geçer:
"İki birlik karşılaştığı sırada siz vadinin (Medine) daha yakın yamacında idiniz, onlar ise daha uzak olan yamaçta idiler, kervan da sizden daha aşağıda bulunuyordu. Eğer siz karşılaşma yeri ve zamanı hususunda anlaşma yapmaya çalışsaydınız aranızda ihtilâf çıkardı; fakat Allah, olmasını murat ettiği şeyi gerçekleştirmek için böyle yaptı; ta ki ölenin niçin öldüğü, yaşayanın niçin yaşadığı da apaçık ortaya çıksın. Kuşkusuz Allah her şeyi işitir, her şeyi bilir.
(Enfal Suresi, 42. Ayet)
Enfal Suresi Tefsiri
Ebû Süfyân, müslümanların kervanı vurmak üzere yola çıktıklarını haber alınca Bedir'den geçerek Mekke'ye ulaşan yolu terketmiş, râkımı daha düşük olan sahil yoluna kaymıştı. Müslümanların mevzilendikleri yer iki cihetten sakıncalı idi: a) Deniz tarafında korumalarıyla birlikte düşman kervanı, karşı tarafta ise Ebû Cehil kumandasındaki düşman askerleri vardı; buna göre İslâm askerleri iki düşman gücü arasında kalmış oluyorlardı. b) Mekkeliler'in daha önce gelerek mevzilendikleri, Medine'ye daha uzak bulunan yer hareket için daha uygun, kumsuz ve sağlam zeminli bir mekân olduğu halde, müslümanların mecburen mevzilendikleri yer kumlu idi, hareket kabiliyetini zorlaştırıyordu.
Efendimizin (SAV) Allah'a (CC) yakarışı
🔷 17 Ramazan Cuma günü iki ordu sabahın erken saatlerinde Bedir'de karşı karşıya gelir. O anları büyük sahabi Hz. Ömer (RA) şöyle anlatır:
"Bedir günü Resûlullâh (SAV) müşriklere baktı, onlar bin kişiydiler. Ashâbı ise üç yüz on üç kişi idi. Hemen kıbleye yönelip, ellerini kaldırdı. Rabbine sesli olarak şöyle yakarmaya başladı: "Ey Allâh'ım! Bana olan vaadini ihsân eyle! Allâh'ım! Bana zafer nasîb et. Ey Allâh'ım! Eğer ehl-i İslâm'ın bu topluluğunu helâk edersen, artık yeryüzünde Sana ibâdet edecek kimse kalmayacak!" Ellerini uzatmış vaziyette duasına öyle devâm etti ki, ridâsı omuzundan düştü. Bunu gören Hz. Ebubekir (RA), yanına gelerek ridâsını aldı, omuzuna koydu ve yanına yaklaşıp: Ey Allâh'ın Rasûlü! Rabbine olan yakarışın yeter. Allâh (CC) Sana olan vaadini mutlakâ yerine getirecektir" dedi. O sırada Yüce Allah (CC) şu âyet-i kerîmeyi indirdi: "Hani siz Rabbinizden imdâd istiyordunuz, O da; "Muhakkak ki Ben size meleklerden birbiri ardınca bin(lercesi ile) imdâd edeceğim." diyerek duânızı kabul buyurmuştu." (Enfâl Suresi, 9. Ayet)
(Müslim, Cihâd, 58 - Buhârî, Megâzî, 4)
🔷 Bu yakarışın ardından başlayan Bedir Savaşı, o gün ikindi vaktine kadar devam eder. Müslümanların kesin zaferiyle sonuçlanan savaşta İslam'ın en büyük düşmanı Ebu Cehil öldürülür. Müşriklerden toplam yetmiş kişi ölürken Müslümanlardan on kişi şehit olur.
🔷 Müslümanların sayıca kendilerinden üç kat fazla olan müşriklere karşı meleklerle desteklendiği Kur'an-ı Kerim'de açıkça ifade edilir. Bu zaferle birlikte Müslümanlar, Arap yarımadasında büyük bir itibar kazanır.