Arama
Hz. Peygamber'in Ahlakı
Allah Resulü Hz. Muhammed (SAV) insanlığı Allah Teala'ya iman etmeye çağıran bir elçi, güzle ahlakın kendisinde neşet ettiği bir rahmet temsilcisiydi. Resulullah (SAV) bizlere güzel sıfatlara sahip olmayı, ahiret hayatını ve iyiliği yaşantısıyla öğretti. Tüm iyi ve güzel hasletleri bünyesinde toplayan ve bize öğreten Allah Resulü'nün (SAV) ahlakını araştırdık.
Şemaili
◾ O (SAV), örnek davranışlarıyla vahşi bir dünyadan medeni bir dünya kurmuş, zulüm ve ahlaksızlıklarla dolu bir toplumdan "Asr-ı Saadet"e damgasını vuran altın nesiller yetiştirmiştir.
◾ O'nun (SAV) sireti gibi sureti de güzeldir. Hz. Ali (RA) Sevgili Peygamberimizin (SAV) şemâilini söyle anlatmaktadır:
↪ Resulullah (SAV) ne son derece uzun ne de son derece kısaydı, O orta boyluydu.
↪ Saçları, tam düz olmayıp, biraz kıvrımlıydı
↪ Şişman olmadığı gibi yüzü tamamen yuvarlak da değildi, ve rengi kırmızıya çalan beyazdı.
↪ Gözleri kara, kirpikleri uzundu. Mafsal kemikleri ve omuzlarının arası iriydi.
↪ Avuçları ve ayakları dolgundu. Yürüdüğü vakit, yamaçta yürüyormuş gibi sert adımlar atardı.
↪ Bir tarafa döndüğünde bütün vücuduyla dönerdi.
↪ İki omuzu arasında Peygamberlik mührü vardı; zira O, peygamberlerin sonuncusuydu.
↪ Gönlü cömert ve aksanı en düzgün kişiydi.
↪ Gayet yumuşak tabiatlı, muaşereti de soylu idi.
↪ Ansızın gören O'ndan çekinir, fakat tanıdıkça O'nu daha çok severdi.
↪ Kendisini tanımlayan kimse, "Ne O'ndan önce ne de O'ndan sonra asla bir benzerini görmedim." derdi.
↪ Şüphesiz bizlerin ve günümüz insanının O'ndan öğreneceği çok yüce ahlaki değerler bulunmaktadır.
Adalet
◾ Allah Resulü (SAV) adaletten asla ayrılmadı. Hiç kimseye zulüm ve haksızlık yapmadı. Sevgili Peygamberimiz kanun önünde insanlar arasında eşit davrandı.
Hz. Aişe (RANHA) anlatıyor:
Kureyş'in ileri gelenlerinden Fâtimeyi Mahzûme isminde bir kadın hırsızlık yapmıştı. İnsanlar "Bunu Resûlullah'a affettirmek için kim aracı olacak? Olsa olsa Peygamber'in göz bebeği Üsame b. Zeyd olur." diyerek Hz. Peygamber'in azatlı kölesi Zeyd'in oğlu Üsame'den aracı olmasını istediler.
O da Resûlullah'a durumu arz etti. Bunun üzerine Allah Resûlü:
"Sen bana Allah'ın koyduğu bir cezayı affetmem için mi aracı oluyorsun!?" diyerek kalktı ve insanlara şöyle hitap etti:
"Sizden önceki milletler şu yüzden helak olmuşlardı; onların soylu ve zenginleri bir suç işlediklerinde onu affettiler, onların zayıfları suç işlediğinde ise hemen ceza verdiler. Allah'a yemin olsun ki şayet bu suçu Muhammed'in kızı Fâtıma da işlemiş olsaydı, ona da cezasını verirdim."
Hayvan Hakları
◾ Allah Resulü (SAV), hayvanlara karşı gayet merhametliydi. Bir köpeği suladığından ötürü günahkâr bir kimsenin affedildiğini, bir kediyi hapsederek açlıktan ölmesine sebep olan bir kadının da cehennemlik olduğunu haber vermiştir.
Abdullah b. Cafer (RA) anlatıyor:
Bir gün Resulullah (SAV) beni hayvanının terkisine almıştı. Ensardan birinin bahçe duvarının yanına geldik. Orada bir deve duruyordu. Resulullah (SAV) devenin inlediğini duydu. Bunun üzerine devenin yanına gitti ve gözlerinin yaşla dolmuş olduğunu görünce hayvanın başını okşadı. Devenin iniltisi kesilmişti. Allah Resulü SAV;
"Bu devenin sahibi kim, bu deve kimin?" diye sordu.
Ensardan bir genç gelerek, "Benimdir ya Resulallah!" diye cevap verdi.
Resulullah (SAV); "Allah'ın sana bahşettiği bu hayvan hakkında Allah'tan korkmaz mısın? Bak o bana seni şikâyet ediyor; sen onu aç bırakıp ona eziyet ediyormuşsun." buyurdu.
Tabi ki, hayvanın dili yoktu. Ancak onun halinden ıstırabı anlaşılıyordu. Dolayısıyla Allah Resulü (SAV) hayvanın sahibine yaptığı yanlışı bu şekilde anlatmak istemişti.
Doğruluğu
◾ Allah Resûlü'nün (SAV) gerek peygamberlikten önce gerek peygamberlikten sonra yalan söylediği asla vaki olmamıştır. O peygamberlikten önce "el-Emin" yani güvenilen kişi olarak biliniyordu. Yalan söylenmesine hiç tahammül edemezdi. Resulullah (SAV) doğruluğun cennete, yalanın ise cehenneme götüreceğini haber vermiştir.
◾ Yalan söylemek ve sözünden durmamak dinimizde çok büyük günahlardan sayılmıştır. Sevgili Peygamberimiz (SAV) yalan söylemeyi, emanete hıyanet etmeyi ve sözünde durmamayı münafıklık alameti olarak bildirmiştir.
Çocuk Sevgisi
◾ Allah Resulü (SAV) çok merhametliydi, O bu duygusunu "Merhamet etmeyene merhamet edilmez." sözüyle ifade etmiştir. Sevgili Peygamberimiz (SAV) çocukların ağlamasına hiç dayanamazdı.
◾ Bir gün mescitte namaz kıldırırken bir çocuğun ağlaması üzerine annesi sıkıntı çekmesin diye namazı daha erken bitirmişti. Torunlarını da çok severdi. Namaz da bile çocukların mescitteki davranışlarına kızmaz, aksine onların gönlünü yapardı. Onları öper, başlarını okşar, hatta bazen onlarla oynardı.