Arama
Kadim bir öncü: Nizamiye Medreseleri
İslam tarihinin en farklı kurumlarından biri olan Nizamiye Medreseleri, Sultan Alparslan ve veziri Nizamülmülk'ün çabaları ile kurulmuş öncü eğitim kurumlarıydı. Ehl-i sünnet akidesini zararlı akımlardan korumak maksadıyla eğitim hayatına başlayan medreseler, zamanla İslam topraklarındaki en gözde kurumlar olmuşlardı. O zamana dek görülmemiş şekilde külliye formunda eğitim veren Nizamiye Medreseleri başta Osmanlı olmak üzere pek çok devlete eğitim husunda örnek olmuştu.
◼ Nizamiye kavramının oluşmasında Selçukluların var olan kaotik duruma son verme ve İslam toplumunu ehl-i sünnet dışındaki zararlı fikri akımlardan koruma içgüdüsü öne çıkıyordu.
◼ Buna bağlı olarak vücut bulan bu medreseler; devlet adamları, bürokratlar, halk ve ilim ehli tarafından maddi ve manevi olarak büyük destek gördü.
◼ Bir devlet politikasının güzel bir yansıması olan Nizamiye Medreseleri'nden maksat "ehl-i sünnet ve'l cemaat" itikadını halk arasında tutmak ve temiz, pak itikatta alimler yetiştirmekti.
◼ Devletin her tarafından akıllı talebeler bu medreselerde iyi eğitimlerden geçti. Okulların isminin nispeti ise kuruluşunda büyük emek sarf eden Selçuklu veziri Nizamülmülk'e aitti.
◼ Varlıkları ile Müslüman aleminin birlik ve beraberliğine ciddi katkılar sunan ve yetiştirdikleri talebeler ile ehl-i sünnet akidesine hizmet eden Nizamiye Medreseleri şu şehirlerdeydi:
▪ Bağdat
▪ Musul
▪ Belh
▪ Amül
▪ Merv
▪ Basra
▪ İsfahan
▪ Nişabur
▪ Herat
◼ Nizamiye Medreseleri daha önceki medreselerden farklı bir konumdaydı. Medrese içinde bulunan odalar, mescit, derslikler, hamam başta olmak üzere pek çok özelliğe sahipti.
◼ Bundan dolayı Nizamiye Medreseleri bir külliye hükmündeydi. Nizamülmülk medresenin giderleri için vakıflar tesis etmiş, öğrencilere burs bağlamıştı.
◼ Nizamiye'nin müderrisleri tek tek Nizamülmülk tarafından seçilmişti. Burada ders verebilmenin ön şartı alanına emek vermiş ve kanıtlanmış bir alim olmaktı.
◼ Nizamiye Medresesi'nde ders veren ve talebe yetiştiren 3 büyük ve tanınmış alim: Ebu Abdullah et-Taberi, Ebu Muhammed Abdülvehhab eş-Şirazi ve İmam Gazali idi.