Arama
Kişisel gelişim canavarı
Modern dünya ibaresi, bir algı ve yanılsamanın hakikate uyarlanma çabasından ibarettir. Bu mefhumun bir yansıması olan simülasyon hayat; adeta bir fanustaki insanın itibar kazanması, kıymet görmesi ve kendisine vaat edilen konfor dolu yaşama ulaşabilmesi için benliğinden vazgeçerek bir rakam olmasını ister. Bunun karşılığında ise hakikatten uzak, plastik bir mercek sunar insanlığa...
🔹 Her gece ruhlar mezarlığına uzanan, ruhunu kıyafetlerinden önce askıya asan ve suratsız bir toplum ihtiyacını dile getiriyor modern toplumun modern bireyi...
🔹 Modernleşme hikayesinde ilerlemiş, kendi modern tekamülünü tamamlamış, ileri demokrasi sahibi toplumlarda gözlemliyoruz bu numune insanı. Maalesef artık etrafımızda da sıklıkla görüyoruz: Buradalar...
🔹 İşte bu noktada doğru soru sorabilmenin önemini kavrıyoruz: Ne oldu da insanlık, kendisini aşırı mükemmel zannetmeye ve tabiattan tamamen uzaklaşmaya başladı?
🔹 Gelişmek, köken olarak topluma ve tabiata uygun bir kavramı tarif eder. İnsan, devlet, doğa, varlık sürekli bir gelişim ve değişim halindedir: Bu tabiidir ve gereklidir.
🔹 Ama gelişim, birtakım ellerce bir terkip olarak kullanılmak istediğinde yanına gelen "kişisel" eki ile beraber manzara tamamen değişir. "Kişisel gelişim" iyimser bir tabiri ifade etmez.
🔹 Öncelikle kişisel gelişim öğretisi ve bu fikrin dağıtıcısı olan, dünyanın en çok satan eserleri insanlığı bireyselleşmeye iten bir araç olarak öne çıkar.
🔹 Kişisel gelişimin insanlığa yol olarak reçete sunduğu bireyselleşme, insanlığın fıtratına ters olduğu gibi kişinin insaniyet ayarlarını bozarak var olduğu toplumdan da uzaklaştırır.
🔹 Bu öğretiye göre insanın yükselişinin başkalarının başlarına basarak olması bir sorun teşkil etmez. Böylece ortaya çıkan, kişiliksiz bir kişilik, numune bir insan fikri hakikat arayışından uzaklaşmayı temsil eder.
🔹 Kişisel gelişim öğretisi insanlara sadece bir insan olmayı, ismini temsil etmeyi, dünyanın geçiciliğini idrak ederek sükunet yüklü bir hayat sürmeyi yasaklar.
🔹 Bu anlayışa göre etiket dolu, görünür ve hayatın merkezinde bir yaşam sürmek insanlar için tercih değil zorunluluktur. Bugün toplumsal ve aile hayatında en çok edilen şikayetlerden birisi: Artık onu tanıyamıyoruz...