Arama
Kıssalarla Peygamberimizin musibetler karşısındaki tutumu
Dünyanın varoluşundan bu yana insanoğlu daima çeşitli musibetlerle imtihan olmuştur. Allah'ın Resulü (SAV), bu musibetler karşısında Müslümanlara daima sabırlı olmalarını öğütlemiş; başa gelen her musibetin "Müslüman'ın günahlarına kefaret olacağını" söylemiştir. Ömrü pek çok sıkıntı ile geçen Peygamber Efendimiz (SAV), musibetle karşılaşan müminlere teselli vermek için "Müslümanlar benim başıma gelen musibetlere baksınlar da kendi musibetleri karşısında güçlü olsunlar" buyurmuştur.
🔸 Kederinden onun Peygamber (SAV) olduğunu fark edemeyen kadın, "Bana ilişme! Benim başıma gelen senin başına gelmedi (de ondan böyle rahat konuşuyorsun)!" deyiverdi.
🔸 Bir müddet sonra oradakilerden biri kadına, onun Allah'ın Resûlü (SAV) olduğunu söyledi. Kederli anne özür dilemek üzere Hz. Peygamber'in (SAV) kapısına geldi.
🔸 Yaptığına pişman olan kadın, "(Kusurumu bağışla) Allah'ın Resulü olduğunu bilemedim" diyerek mazeret beyan etti. Bunun üzerine Resûlullah (SAV) ona şu karşılığı verdi: "Esas sabır, musibetin ilk başa geldiği anda gösterilmelidir."
* Buhârî, Cenâiz, 31
🔸 Oysaki benzer musibetler Peygamber Efendimizin (SAV) de başına gelmişti. O, bu tür hadiseler karşısında nasıl bir tavır takınılması gerektiğini bizzat yaşayarak öğretmişti.
🔸 Hastalık ve ölüm gibi musibetler karşısında Peygamberimizin (SAV) takındığı tavır, böyle durumlarda izlenmesi gereken tutuma işaret etmekteydi.
🔸 Henüz 18 aylıkken hayata gözlerini yuman biricik oğlu İbrâhim'in ölümü karşısında bir baba olarak o da gözyaşlarını tutamamıştı.*
* İbn Sa'd, Tabakat, I, 142
🔸 Peygamber Efendimiz (SAV), ölenlerin ardından, bağırıp çağırarak, feryat figan ederek, üstünü başını yırtarak, yüzünü tırnaklayarak ağlamayı (niyâhayı)* kesinlikle yasaklamıştı.
🔸 Oğlunun vefatına ağlamasına şaşıranlara şu cevabı vermişti: "Bu, merhamettendir. Zira göz ağlar, kalp hüzünlenir. Ama biz ancak Rabbimizin razı olacağı şeyleri söyleriz. Ey İbrâhim, biz senin aramızdan ayrılışından dolayı çok hüzünlüyüz."**
* Abdürrezzâk, Musannef, III, 552
** Buhârî, Cenâiz, 43
🔍 Peygamber Efendimizin maruz kaldığı musibetlere karşı tavrı
🔸 Peygamber Efendimiz (SAV), kızı Zeyneb'in oğlu öldüğünde de hem sabır ve teslimiyet, hem de şefkat ve merhamet duygularını aynı anda yaşamıştı.
🔸 Hasta olan oğlunun ölmek üzere olduğunu hisseden Zeyneb babasına haber göndererek gelmesini istemişti.
🔸 Peygamberimiz (SAV), kızına selâmla beraber şu mesajı göndermişti: "Alan da veren de Allah'tır. Her şeyin O'nun katında belirli bir süresi vardır. Sabretsin ve sabrının ecrini Allah'tan beklesin."
🔸 Akabinde kızı tekrar haber yollayıp bu sefer mutlaka gelmesini isteyince Resûlullah (SAV) yanındakilerle beraber kızının evine gitmişti. Kucağına aldığı çocuk can çekişiyordu. Resûlullah'ın (SAV) gözleri yaşarmıştı.
🔸 Sa'd b. Ubâde, "Bu nedir yâ Resûlallah?" diye sorunca, Peygamber Efendimiz (SAV) "Bu, Allah'ın, dilediği kullarının kalbine koyduğu merhamettir. Allah, ancak merhametli kullarına rahmet eder." buyurdu.
* Buhârî, Eymân ve nüzûr, 9
🔸 Abdullah bin Mes'ûd'un naklettiğine göre, Allah Resûlü (SAV) bir gün ashabıyla sohbet ederken elindeki değnekle kumun üzerine bir kare çizer.
🔸 Karenin ortasına bir çizgi çizerek iki yanına ona bitişen küçük çizgiler ekler. Karenin dışına da başka bir çizgi çizerek bunun ne olduğunu ashabına sorar.
🔸 Sahâbe, "Bunu en iyi bilecek, Allah ve Resûlü"dür" deyince Peygamberimiz kumun üzerine çizdiği bu şekli şöyle açıklar: "Bu karenin ortasındaki şu çizgi insandır. Onun yanındaki küçük çizgiler, insanı her yönden saran musibetlerdir. Bunlardan birisi ona isabet etmezse diğeri isabet eder. Kareyi oluşturan kenar çizgileri, insanı kuşatan ecelidir. Karenin dışında kalan çizgi ise insanın ümit ve hayalleridir."
* İbn Mâce, Zühd, 27