Arama
Kur’an-ı Kerim’i doğru anlamak için bilinmesi gereken 23 kavram
Kur'an, yaratan ile yaratılan, Allah ile insan arasında bir köprüdür. Bir tanışma ve anlaşma aracıdır. Kur'an-ı Kerim'i okumak bir ibadettir. Yüce kitabımızı okumaktan gaye ise onu düşünerek ve anlayarak okumaktır. Bakara Suresi'nin 2. ayetinde Allah, Kur'an'ın inananlar ve muttakiler için bir "hidayet" kitabı olduğunu beyan eder. İşte, Kur'an-ı Kerim'i doğru anlamak için bilinmesi gereken 23 kavram...
Kıraat, Kur'ân-ı Kerim'i tecvîd kurallarına ve tekniğine uygun olarak okumak demektir Kur'ân-ı Kerim, üç mertebe üzere okunur: Bunlar 'tahkîk, tedvir ve hadr'dır.
Tahkik: Sözlükte hakkını vermek, tasdik etmek ve bir şeyin hakkını artırıp eksiltmeden yerine getirme konusunda özen göstermek demektir. Kur'ân'ı her harfin hakkını vererek, gayet ağır bir ahenk ile okumaktır. Tahkik, hız bakımından kıratın en yavaş şeklidir. Aynı zamanda bu okuyuş tarzına, aralarında fark olsa da "tertil" de denir.
Tedvîr: Sözlükte bir şeyi döndürüp çevirmek ve daire şeklinde yapmak denektir. Tecvîd ilminde, tahkik ile hadr arasında orta süratte bir okuyuş demektir.
Hadr: Sözlükte bir şeyi hızlıca yapmak, acele etmek anlamına gelir. Tecvîd ilminde Kur'ân'ı en hızlı tarzda okumaya denir.
Bunların hiçbirinde bir harf veya harekenin hakkı çiğnenecek şekilde okumak caiz olamayacağı için, asıl manasıyla tertil, kıraatlerin hepsinde şarttır.
Kıraatleri böyle tahkîk, tedvir ve hadr şeklinde kısımlara ayırmaya cevaz veren ayet, Müzzemmil suresinin, "Kur'ân'dan size kolay geleni okuyun" anlamındaki 20'inci ayeti ve Peygamberimizin şu sözüdür: "Bu Kur'ân, yedi harf üzerine inmiştir. Öyle ise Kur'ân'dan size kolay geleni okuyun" (Buharî, Tevhîd, 53)
Peygamberimiz, "Kur'ân'ı sesinizle süsleyin" (Ebu Dâvûd, Salât, 355, No: 1468) sözü ile kıraatin eda ve seda açısında güzel okunması istemektedir. Ülkemizde okunan kıraat, kıraat imamlarından Asım kıratının Hafs rivayetidir.
Muavvizeteyn, iki koruyucu demektir. Bundan maksat, Kur'ân'ın Felak ve Nâs sûreleridir. Kur'ân'ın son üç suresi olan İhlas, Felak ve Nâs surelerine ise muavvizât (koruyucular) denir. İhlas suresi, Allah'ı anlatmaktadır. Felak ve Nâs surelerinde ise; yaratıkların, karanlık gecelerin, büyücülerin, haset edenlerin, insanların göğüslerine kötü düşünceler fısıldayan cin ve insan vesvesecilerinin şerrinden insanların ilahı, meliki ve Rabbi olan Allah'a sığınılması tavsiye edilmektedir.
Peygamberimiz, sahabeden Abdullah ibn Hubeyb'e, "Akşam ve sabah olunca İhlas, Felak ve Nâs surelerini üçer kere oku, onlar her şeye karşı sana yeter." buyurdu. (Tirmizî, Deavat, 117) Sahabeden Ukbe b. Amir, "Hz. Peygamber, bana her namazın arkasından Felak ve Nâs surelerini okumamı emretti" demiştir. (Tirmizî, Fedâilü'l-Kur'ân, 12; Ebu Dâvûd, Salât, 361)
Peygamberimizin eşi Hz. Ayşe diyor ki: "Hz. Peygamber, her gece yatağa girdiği zaman iki elinin avucunu bir araya getirir, sonra ellerinin içine üfler ve kul hü vallâhü ahad, kul eûzü bi rabb'il felakı ve kul eûzü bi rabbi'n-nasi surelerini okur, sonra elleriyle elini, yüzünü ve vücudunun ulaşabildiği yerlerini mesh eder ve bunu üç defa yapardı." (Ebu Dâvûd, Edeb, 107) "Kul hüvellâhü ahad suresi, Kur'ân'ın üçte birine denktir." (Tirmizî, Fedâilü'l-Kur'ân, 11)
Peygamberimiz, ashabına, "Sizden biriniz her gece Kur'ân'ın üçte birini okumaktan aciz olur mu?" buyurmuş, bu, onlara zor gelmiş ve "Ey Allah'ın Resûlü! Hangimizin buna gücü yeter?" demişlerdi. Bunun üzerine Hz. Peygamber, "Kul hu vallâhü ahad Allahü's-samed, Kur'ân'ın üçte biridir" buyurmuştur." (Buharî, Fedâilü'l-Kur'ân, 13)
Yine Peygamberimiz kendisi veya ailesinden biri hastalandığı zaman (Buhârî, Fedâilü'l-Kur'ân, 14; Müslim, Selâm, 50-51) ve göz değmesine (Nesâi, İstiaze, 37; Tirmizî, Tıb, 17) karşı muavvizeteyn'i okumuştur. Yatmadan önce üç kere muavvizâtı okumuş, eline üflemiş ve elleriyle bütün vücudunu meshetmiştir. (Buhârî, Fedâilü'l-Kur'ân, 14)
Peygamberimiz sözleri ve uygulaması ile üç surenin, üç vakitte akşam, sabah, yatmadan önce üçer defa, her namazdan sonra ve geceleyin okunmasını tavsiye etmektedir. Kur'ân'ın konularını üç maddede toplamak mümkündür. Tevhid, tek Allah inancı, nübüvvet yani Allah'ın her topluma peygamber gönderdiği inancı, ahiret yani öldükten sonra cennet ve cehennem hayatı. İhlâs suresi tevhid inancını anlattığı için bu açıdan Kur'ân'ın üçte birine denktir. Felak ve Nâs surelerinde varlıkların şerrinden Allah'a sığınılmaktadır. Bir Müslüman bu üç sureyi akşam, sabah ve uyumadan önce üçer defa, namazlardan sonra ve geceleri okursa hem imanını tazelemiş, hem de her türlü kötülükten Allah'a sığınmış, dua etmiş, Allah'ı anmış ve Kur'ân okumuş böylece ibadet etmiş olur. Hastalara ve nazar değenlere de bu sureler okunup Allah'tan şifa istenebilir.
Mushaf, bir araya toplanıp bağlanmış sayfalar demektir. Bununla maksat, Kur'ân'ın bütün sure ve ayetlerinin yazılıp bir araya toplanmış, ciltlenmiş ve iki kapak arasına alınmış halidir. Kur'ân, Hz. Peygamberin sağlığında çeşitli malzemelere yazılmış, ancak mushaf haline getirilmemişti.
Bununla birlikte inen bütün ayetler ve sureler yazılmıştı ve hafızların hafızalarında korunuyordu. Bu korumayı yüce Allah taahhüt etmektedir: "Şüphesiz o Zikri (Kur'ân'ı) biz indirdik. Onun koruyucusu da elbette biziz." (Hıcr, 15/9) Yüce Allah, Kur'ân'ı her türlü tahriften, bir ayetinin bile zayi olmasından korumuştur. Kur'ân hem yazıyla satırlarda hem de ezber yoluyla kalplerde muhafaza edilmiştir.
"Ona (Kur'ân'a) ne önünden ne de ardından batıl gelemez. (Çünkü O,) hüküm ve hikmet sahibi, övülmeye layık olan Allah tarafından indirilmiştir."
(Fussılet, 41/41–42)
Kur'ân'ı Hz. Peygambere öğreten ve onun hükümlerini ve nasıl uygulanacağını açıklayan yüce Allah'tır. Rahman suresinde bu husus şöyle ifade edilmektedir:
"Rahman Kur'ân'ı öğretti. İnsanı yarattı. Ona beyanı öğretti."
(Rahman, 55/2–4)
Peygamberimizin sağlığında Kur'ân, bugün elimizde mevcut mushafın tertibi üzerine okunmuş ve aynı şekilde yazıyla kaydedilmiş, Allah'tan indiği şekliyle korunmuştur. Aynı şekilde vefatından sonra sahabe Kur'ân'ın yazılması, okunması, ezberlenmesi ve korunmasına gereken titizliği göstermiştir.Nitekim Kur'ân Hz. Ebû Bekr'in devlet başkanlığı zamanında mushaf haline getirilmiştir. İlk mushafa el-İmam (asıl) denilmiştir. Hz. Osman zamanında bu ilk nüshadan sekiz adet çoğaltılmıştır. Yer yüzündeki bütün mushaflar bu nüshalarla aynıdır.
Sure, sözlükte "yüksek rütbe, mevki, şeref, binanın kısım ve katları" anlamına gelir. Tefsir ilim dalında başı ve sonu belli, farklı sayıda ayetler içeren Kur'ân'ın bölümlerine denir.
Kur'ân'da 114 sûre vardır. En uzun sûresi 286 âyeti bulunan Bakara, en kısa sûresi de 3 âyeti olan Kevser sûresidir.
Surelerin bu günkü tertibinin Hz. Peygamber tarafından yapıldığı veya sahabenin içtihadı ile veya kısmen Hz. Peygamber tarafından, kısmen de sahabenin içtihadı ile meydana getirildiği şeklinde üç farklı görüş vardır. Her sûrenin bir ismi vardır. Bu gün dünyada mevcut bütün mushaflarda sûrelerin tertibi ve isimleri aynıdır.
Tertil, bir şeyi güzel, düzgün ve tertip ile kusursuz bir şekilde açık açık, hakkını vererek açıklamaktır. Kur'ân'ı tertil üzere okumak; Kur'ân'ı her harf, kelime, tertip ve manasının hakkını vererek, eda ve seda ile tecvit kurallarına uyarak, güzel, düzgün ve kusursuz bir şekilde ağır ağır ve tane tane okumaktır.
Peygamberimiz, Kur'ân'ı tertil ile okumanın önemini şöyle dile getirmiştir: "(Kıyamet günü) Kur'ân okuyan kimseye şöyle denir: Oku, yüksel ve dünyada Kur'ân'ı tertil ile okuduğun gibi (şimdi de) tertil ile oku. Senin cennetteki derecen, mevkiin okuduğun ayetlerin sonuncusuna göredir." (Ebu Dâvûd, Salât, 355)
Bu hadis-i şerif, hem Kur'ân'ı tertil okumanın gerekliliğini hem de çok Kur'ân okumanın önemini ifade etmektedir. "Kur'ân'ı güzel ve kolay bir şekilde okuyan kimse şerefli ve sadık yazıcı meleklerle beraberdir." (Buharî, Tevhîd, 52) Bu kelime Kur'ân'da iki ayette geçmiştir. Yüce Allah, Furkân sûresinin 32. âyetinde, Kur'ân-ı ağır ağır okuduğunu (parça parça indirdiğini) bildirmiş ve Müzzemmil sûresinin 4. âyetinde ise Peygamberimize, dolayısıyla her mümine, "...Kur'ân'ı tertil ile oku" buyurmuştur.