Arama
Mescid adabı ile ilgili hadisler
Mescidler, Müslümanlar için secde edilen yer, namazgah yani namaz yerleridir. Peygamber Efendimiz Hz. Muhammed, yeryüzünün bütün Müslümanlar için bir mescit olduğunu ve Allah nazarında her yerin bir olduğunu belirtmiştir. Mescidlerin temiz tutulması gerektiğini, dünyaya ait birtakım meselelerin mescidlerde konuşulmamasını öğütlemiş; vakit namazlarını mescidlerde cemaatle kılmanın önemine değinmiştir. Mescid adabı ile ilgili hadisleri derledik.
Muâz b. Enes el-Cühenî'den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber, cuma günü, imam hutbe verirken, cemaatin dizlerini dikerek iki elini kavuşturup oturmasını yasakladı, buyurmuştur.
Ebû Dâvûd, Salât, 226, 228; Tirmizî, Cum'a, 18
Hz. Osman (ra) anlatıyor:
Resûlullah'ın benim gibi abdest aldığını gördüm. Abdestten sonra şöyle buyurdu: Bir kimse bu şekilde abdest alırsa, geçmiş günahları bağışlanır. Onun namazı ve mescide gidişi ayrıca kazanç sayılır.
Müslim, Tahâret, 8
Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir:
İnsanlar ezandaki ve ilk saftaki fazileti bilselerdi (ve bunu elde etmek için) kura çekmekten başka çare bulamasalardı, mutlaka kura çekerlerdi. Ve eğer camiye erken gitmenin faziletini bilselerdi, bu hususta yarış ederlerdi. Şayet yatsı namazı ile sabah namazının sevabını bilselerdi, emekleyerek dahi olsa bu iki namaza gelirlerdi.
Buhârî, Ezân, 9; Müslim, Salât, 129
Muâviye'den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir:
Resûlullah'ın "Müezzinler, kıyamet günü insanların boynu en uzun olanları (en seçkinleri) olacaklardır." dediğini işittim.
Müslim, Salât, 14
Abdullah b. Abdurrahman b. Ebû Sa'saa'dan rivayet edildiğine göre Ebû Saîd el-Hudrî kendisine şöyle demiştir:
"Görüyorum ki sen koyunları ve kır hayatını seviyorsun. Koyunlarının yanında veya kırda iken namaz için ezan okursan, yüksek sesle oku. Zira müezzinin sesinin gittiği yere kadar, o sesi işiten cin, insan ve daha başka ne varsa hepsi, kıyamet gününde onun lehine şahitlik yapar. Ebû Saîd "Ben, bunu bizzat Resûlullah'tan işittim." demiştir.
Buhârî, Ezân, 5