Arama
Müslümanlara yapılan en büyük ihanet; Reci Vakası
Peygamber Efendimiz, İslam'ı tebliğ etmek ve öğretmek maksadıyla etraftaki şehirlere muallimler gönderirdi. Fakat Müslümanlar, bazen ihanete uğrarlardı. Bu ihanetlerin en büyüklerinden biri Reci Vakası idi. Peygamber Efendimizi çok üzen bu olayda, birçok sahabe şehit oldu. Şehit olanlar arasında, savaşlarda gösterdiği kahramanlıklarıyla anılan ve Peygamber Efendimizin "Kim düşmanla savaşırsa Asım gibi savaşsın." iltifatına mazhar olan Asım bin Sabit de vardı. Peki, Reci Vakası nasıl gerçekleşti? Arıların koruduğu sahabe kimdi?
Âsım bin Sâbit ve arkadaşları izlendiklerini fark edince, kendilerini savunabilecekleri yüksekçe bir yere sığındılar. Düşman da onların çevresini sardı. Müşrikler, Müslümanlara teslim oldukları takdirde kendilerine bir zarar vermeyeceklerini, Mekkelilerden fidye almak için böyle davrandıklarını söylediler.
Bunun üzerine Âsım "Arkadaşlar! Ben, bir kâfirin sözüne güvenerek aşağı inmem!" dedi. Ardından da: "Allah'ım! Peygamberini durumumuzdan haberdar et!"!" diye dua etti. Önce ok, sonra mızrak, daha sonra da kılıçla savaşan Âsım müşriklerden bir kişiyi öldürmüş, iki kişiyi de yaralamıştı.
Müşriklerle çarpışmaya giren Müslümanlar, çetin bir mücadeleye girişti. Bunun sonunda, "Allah'ım! Ben ilk günler senin dinini korudum, sen de bugün benim cesedimi koru!" dedi ve ardından şehit oldu.
Âsım'ın başını azılı müşriklerden Sülâfe'ye götürüp yüz deveyi almak isteyen Lihyânlılar, aniden üzerine saldıran arılar yüzünden onun naaşına yaklaşamadılar.
Arıların dağılması için geceyi beklemeye mecbur kalan Lihyânlı müşrikler, bu defa da birdenbire yağmaya başlayan yağmurun meydana getirdiği sellerin Âsım'ın naaşını sürüklemesiyle emellerine kavuşamadılar.
Âsım'ın naaşı daha sonra da bulunamadı. Bu hadiseden dolayı Âsım, "Hamiyyü'd-debr" (arıların koruduğu kişi) lakabıyla anıldı.
Peygamberimizi çok üzen bu olaydan sonra, Bakara suresinin 204-207. ayetlerinin, Recî' Vakası hakkında nazil olduğu rivayet edilir.
(İbn Hişâm, III, 129-131; Kurtubî, III, 15)
"İnsanlardan öylesi vardır ki dünya hayatı konusundaki sözleri senin hoşuna gider; o, hasımların en yamanı olduğu halde kalbinde olana Allah'ı şahit de tutar. Hâkimiyeti aldığında ise ülkede bozgunculuk çıkarıp ürünleri ve nesilleri yok etmeye çalışır. Allah bozgunculuğu sevmez. Ona, "Allah'tan kork!" dense gururu kendisini günaha sürükler. Ona cehennem yeter! Orası ne kötü bir yataktır! İnsanlardan öylesi de vardır ki, kendisini Allah'ın hoşnutluğunu kazanmaya adamıştır. Allah, kullarına çok şefkatlidir."
(Bakara süresi 204-207. ayetler)