Arama
Müslümanların ortak aklı: İstişare
Kesin bir karara varmadan önce akıllı, ahlaklı ve tecrübe sahibi isimlere danışılması, ardından konu hakkında tekrar düşünülmesi ve karar alınması anlamına gelen istişare kavramı Müslümanların önde gelen hayat prensiplerinden birisidir. İslam'da istişarenin hedefi, ilgili hususta Allah Teala'nın rızasına uygun şekilde kararlar almaktır. Resulullah'ın (SAV) hayatında da merkezi bir noktada bulunan istişare Müslümanların ortak aklı mesabesindedir.
İstişarenin amacı
◼ Müslümanların ortak aklı olarak bilinen istişare, asırlar boyunca inananların mantık, akıl ve ahlak çerçevesinde birlikte kararlar almasını sağlayan önemli bir amildir.
◼ İstişarede amaç fikirler noktasında ihtilafa, görüşlerin engellenmesine sebep olmak değil aksine toplumsal açıdan akla dayanan ve Müslüman menfaati gözeten kuvvetli bir karar alabilmektir.
◼
Resulullah (SAV) buyurdu:
"Müslümanların fikrini almadan 'emîr' tayin etseydim İbn Ümmü Abd'i/Abdullah b. Mes'ud'u tayin ederdim."
(Tirmizi, Menâkıb 38)
◼
Ebu Hureyre (RA) anlatıyor:
"Resulullah'tan (s.a.s.) daha çok adamları ile istişare eden bir kimse görmedim."
(Tirmizi, Cihad 34)
◼ Resulullah (SAV) hayatı boyunca istişare kavramına çok çok önem verdi. Risaletinin Mekke ve Medine dönemlerinde Allah Resulü (SAV) ashabıyla çokça istişare etti.
◼ İstişarenin kararlarını dikkate alan Resul-i Zişan (SAV), hakkında ayet nazil olmamış hususları özellikle istişare yoluyla karar bağlamıştı.
◼ Resul-i Ekrem'in (SAV) büyük bir emek ve özveri neticesinde binlerce insanı ortak bir akıl ve gönül birliğinde toplamasında istişare mefhumunun da yeri vardı.
◼ Kuşatıcı ve kucaklayıcı bir hakikat olan istişare, İslam'ın kurallarının ve hükümlerinin toplumda hızla yerleşmesinin önünü açmada adeta bir öncü olmuştu.
◼ Yaşadığımız modern dönemde insanların sistem eliyle bireyselleştirilmesi, benlik ülkesini sürekli beslemesi ve "biz" kavramının içini boşaltması ortaya aşırı bencillemiş bireyler çıkmasına sebep oldu.
◼ Bu elim durum istişarenin önündeki en büyük engeldir. Çünkü insanlar bireyselleşme neticesinde toplu, birlikte yapılan herhangi bir fikir alışverişinden uzaktalar.