Arama
Nefis terbiyesinde kullanılan Mevlevi terimleri
Manevi bir mektep olarak adlandırılabilen Mevlevilikte, edepten ileri gelen terimler bulunurdu. Edep ve erkan çerçevesinde nefis terbiye edilmeye çalışılırdı. Örneğin "çerağı söndürmek", denmez "çerağı dinlendirmek" tabiri kullanılırdı. Ciddi bir disiplin ile nefis terbiyesinde kullanılan Mevlevi kavramları derledik.
Farsça, uyuyanlar anlamına gelen hamuşan, bir Mevlevî tabiridir. Mevlânâ'nın türbesinin dışında, kıble tarafındaki büyük kabristana verilen ad.
Çilesini bitirenlerin veya başka dergâhtan gelip hücreye çıkacakların, İslam diyarının neresinde bir dergâh varsa oraya gider ve derhal kabul edilirlerdi. Dergâhtan ayrılacak olan dede için ayrılık öncesinde yapılan veda merasimine kapıdan geçme merasimi denirdi.
Şerefli mutfak anlamına gelen matbah-ı şerif, Mevlevî tekkelerinde, bir dervişin ilk terbiye yerdir. Dergâha girenlerin kabul olunmak için, bir müddet hizmete mecbur oldukları ilk merhaledir. Aslında mutfakta yemek değil, aslında dervişler pişerdi.
Kolsuz, uzun, etekleri kalın ve geniş entaridir. Dervişler mutfakta tennure giyerdi. Dervişlerin tennurenin beline bağladıkları elifi nemed tesmiye denilen bir kuşakları vardı. "Tennure açmak" sema etmek anlamında kullanılır.
