Arama
Peygamber Efendimiz Veda Hutbesi'nde neler öğütledi?
Peygamber Efendimizin (sav) Medine'ye hicretinin 10. yılında yapmış olduğu ilk ve son haccı, Veda Haccı olarak adlandırıldı. Efendimiz (sav), Arafat Vadisi'nin ortasında 124 bin Müslümanın şahsında bütün insanlığa hitap etti. Resulullah'ın (sav) Arafat'ta verdiği Veda Hutbesi, İslam dininin özetini teşkil eder.
🔹 Peygamber Efendimiz (sav) Hz. Âişe (ra) ile beraberken yanlarına Cessâme el-Huzelî isimli bir hanım geldi. Hz. Peygamber (sav) bu ihtiyar kadına iltifat edip hâlini hatırını sorup pek çok iltifatlarda bulundu. Yaşlı hanım gittikten sonra Allah Rasûlü'nün (sav) ona gösterdiği ilgi ve alâkası dikkatinden kaçmamış olan Hz. Âişe (ra) bu kadının kim olduğunu sorduğunda şu cevabı aldı: "Hatice'nin arkadaşı olup onun sağlığında bize gelip giderdi. Kuşkusuz ahde güzel bir şekilde vefâ göstermek îmandandır". (x) (Hâkim, Müstedrek ale's-Sahîhayn, I, 62).
Bu olayla ilgili rivayet edilen bir diğer hadis şöyledir:
🔹 Bir gün yaşlı bir kadın Resulullah'ı (sav) ziyarete geldi. Resulullah (sav), bu yaşlı kadını ayakta karşıladı ve sırtından cübbesini çıkarıp yere sererek buyur etti. Birlikte oturup bir süre sohbet ettikten sonra yaşlı kadın kalkıp gitti. Meçhul kadına karşı Peygamberimizin (sav) bu hürmetini gören Hz. Aişe (ra) sordu: "Ya Resulallah! Kimdir bu kadın ki, o gelince ayağa kalktın, sırtındaki ridanı çıkarıp altına serdin?"
Allah Resulü (sav) şöyle cevap verdi: "Bu kadın, Hz. Hatice hayatta iken yanına gelir, ona dostluk eder, yardımda bulunurdu!" Bunu Hz. Hatice'ye (ra) biraz daha fazla değer verme şeklinde anlayan Aişe validemiz şöyle karşılık vermekten kendini alamadı: "Ya Resulallah! Allah sana o yaşlı hanımdan daha hayırlısını vermedi mi?" Bu söz üzerine Peygamber Efendimiz (sav) buyurdu ki: "Hayır, Ya Aişe! Rabbime yemin ederim ki, bana ondan daha hayırlısını vermedi."
Efendimiz bu iyiliğin sebeplerini ise, "İnsanlar inkâr ederken o bana inandı, herkes beni yalanlarken o 'Sen doğrusun çekinme devam et' dedi. Herkes beni yalnızlığa terk ederken o bana sadece imanı ve sevgisiyle değil malıyla da destek oldu. Bu uğurda maddi varlığını feda etmekten geri durmadı. Bana her şartta sahip çıktı. Üstelik benim bütün çocuklarım da ondan oldu." diyerek açıkladı." (x) Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, VI, 117, 118)