Arama
Sadece Allah'la yaşayan kalbi ifade eden kavram: Tevekkül
Hiçbir şeye bağlanmadan, sadece Allah'la yaşayan kalbi ifade eden tevekkülün özünü; müminin kendisini her durumda Allah'ın irade ve takdirine teslim ederek, O'ndan gelene rıza göstermesi oluşturur. Sözlükte Allah'a güvenmek anlamındaki vekl kökünden türeyen tevekkül, birinin işini üstüne alma, birine güvence verme; birine işini havale etme, ona güvenme manasına gelir. Birine güvenen kimseye mütevekkil, güvenilene vekîl denir.
Zünnûn-i Mısrî: Tevekkül, kendi başına tedbirler almayı bırakman, kendine ait herhangi bir gücün ya da kuvvetin bulunduğu fikrini içinden söküp atmandır. Doğrusu insan, içinde bulunduğu her hâlin Allah tarafından görülüp bilindiği kanaatinde olmadıkça tevekküle ulaşamaz.
Ebû Cafer b. Ebû'l-Ferec: Adamın birinin lakabı "Aişe'nin devesi" idi ve ben onu gördüğümde, bir grup suçlu ile birlikte yakalanmış, cezalandırılıyordu. Kendisine, "size vurulan sopaların acısının en hafif olduğu an ne zamandır?" diye sordum. Bana, "dayak yememize sebep olan kimse bizim bu hâlimizi gördüğü zaman" dedi.
Ebû Bekir ed-Dekkâk: Tevekkül bütün hayatı bir güne indirmek ve yarını dert etmemektir.
Ebû Yakub en-Nehrecûrî: En mükemmel tevekkül, İbrahim aleyhisselamın, mancınıkla ateşe atılacağı zaman Cebrail'in "Bir ihtiyacın var mı?" sorusuna, "Senden bir ihtiyacım yok, bana Allah yeter" demesi ile tahakkuk etmiştir. Çünkü o zaman Hz. İbrahim tamamen ilahî müşâhedeye dalmıştı ve başka bir varlık görmüyordu.
Hamdûn el-Kassâr: Tevekkül, on bin lira paran varken bir kuruşluk borcunu ödemeden ölmekten emin olamaman ve on bin lira borcun olup da bunu ödeyecek tek kuruşun olmadığı durumda da Allah tarafından senin borcunun ödeneceğinden ümidi kesmemendir.
Ebû Abdullah el-Kureşî: Tevekkül, her durumda Allah'a güvenmektir. Tevekkül, seni maksadına doğrudan ulaştıran Hak Teâlâ'ya itimat edip aradaki bütün sebeplere itimadı ortadan kaldırmandır.
Ebû Said el-Harrâz: Tevekkül, sükûneti olmayan bir ıstırap ve ıstırabı olmayan sükûnettir. Tevekkül, nezdinde dünya malının azlığı ile çokluğunun eşit değerde olduğu söylenmiştir.
İbn Mesrûk: Tevekkül, kaza ve kaderin hükmüne kayıtsız şartsız teslim olmaktır.
Ebû Osman el-Hîrî: Tevekkül, Allah'a itimat etmek ve onunla yetinmektir.
Hallâc-ı Mansûr: Gerçek tevekkül sahibi olan kimse, bulunduğu beldede kendisinden daha muhtaç biri varken orada yemek yemeyen kişidir.
Ömer b. Sinan: Bir gün İbrahim el-Havvâs bize uğradı, biz de ona, "O kadar sefere çıktın, bu seferlerde karşılaştığın en ilginç şey neydi, anlatır mısın?" diye sorduk "Tamam" dedi ve şöyle anlattı: "Bir defa Hızır ile karşılaştım, benimle sohbet etmek istedi. Ben de onunla sohbet etmenin tevekkül hâlimi bozacağından korktum ve derhal kendisinden ayrıldım."