Arama
Tevekkül ile ilgili ayet ve hadisler
Yüce Allah'ın biz müminleri her daim sınadığını bilmek, hakkımızda en güzel seçimleri O'nun yapmış olduğunu idrak etmek, ne yaşarsak yaşayalım kendimizi Allah'a teslim etmek tevekkülün en güzel örnekleridir. Çünkü bir mümin olarak rızkımızda ve işlerimizde Allah'ı kefil bilip sadece O'na güvenmek; bizi her koşulda hayra götürecektir. Önemli olan Allah'ın bizim yardımcımız olduğunu unutmamaktır. Mukaddes kitabımız Kur'an-ı Kerim'de "Müminler sadece Allah'a tevekkül etsinler", "Kim Allah'a tevekkül ederse, O, ona yeter" ayetleriyle tevekkül etmenin önemi vurgulanır. Sizler için tevekkül ile ilgili ayet ve hadisleri derledik.
"Size zor geldiği halde savaş üzerinize farz kılındı. Hakkınızda hayırlı olduğu halde bir şeyden hoşlanmamış olabilirsiniz. Sizin için kötü olduğu halde bir şeyden hoşlanmış da olabilirsiniz. Yalnız Allah bilir, siz bilmezsiniz."
Bakara Suresi / 216
Bakara Suresi ilgili ayetin tefsiri
İshak Danış'ın sesinden Bakara Suresi
◾ Meselâ bir çiftçi önce zamanında tarlasını sürüp ekime hazırlayacak, tohumu atacak, sulayacak, zararlı bitkilerden arındırıp ilâçlayacak, gerekirse gübresini de verecek, ondan sonra iyi ürün vermesi için Allah'a güvenip dayanacak ve sonucu O'ndan bekleyecektir.
◾ Bunların hiçbirisini yapmadan "Kader ne ise o olur" tarzında bir anlayış tembellikten başka bir şey değildir ve İslâm'ın tevekkül anlayışıyla bağdaşmaz.
"Müminler o kimselerdir ki, Allah'ın adı anıldığında yürekleri titrer, kendilerine Allah'ın âyetleri okunduğunda bu onların imanlarını arttırır. Onlar yalnızca rablerine güvenirler."
Enfâl Suresi - 2
Enfâl Suresi ilgili ayetin tefsiri
İshak Danış'ın sesinden Enfâl Suresi
◾ Tevekkül, Müslümanların kadere olan inançlarının tabii bir sonucudur.
◾ Tevekkül eden kimse Allah'a kayıtsız şartsız teslim olmuş, kaderine razı bir kimsedir. Fakat kadere inanmak da tevekkül etmek de tembellik, gerilik ve miskinlik demek olmadığı gibi, çalışma ve ilerlemeye mâni de değildir.
◾ Çünkü her Müslüman olayların, ilâhî düzenin ve kanunların çerçevesinde, sebep-sonuç ilişkisi içerisinde olup bittiğinin bilincindedir.
◾ Yani tohum ekilmeden ürün elde edilmez. İlâç kullanılmadan tedavi olunmaz. Salih ameller işlenmedikçe Allah'ın rızası kazanılmaz ve dolayısıyla cennete girilmez.
◾ Öyleyse tevekkül, çalışıp çabalamak, çalışıp çabalarken Allah'ın bizimle olduğunu hatırdan çıkarmamak ve sonucu Allah'a bırakmaktır.
"Sen onlara sırf Allah'ın lütfettiği merhamet sayesinde yumuşak davrandın. Eğer kaba, katı kalpli olsaydın, hiç şüphesiz etrafından dağılır giderlerdi. Onları affet, onların bağışlanmasını dile, iş hakkında onlara danış, karar verince de Allah'a güven, doğrusu Allah kendisine güvenenleri sever."
Âl-i İmrân Suresi - 159
Âl-i İmrân Suresi ilgili ayetin tefsiri
İshak Danış'ın sesinden Âl-i İmrân Suresi
◾ Yüce Allah bir âyette "...Kararını verdiğin zaman artık Allah'a dayanıp güven. Çünkü Allah, kendisine dayanıp güvenenleri sever" (Âl-i İmrân 3/159) buyurmuş, müminlerin bir başka varlığa değil, yalnızca kendisine güvenmelerini emretmiş, çünkü tevekkül edene kendisinin yeteceğini bildirmiştir.
"Ey iman edenler! Tedbirinizi alın da savaşa ya ayrı bölükler halinde çıkın veya hep birlikte çıkın."
Nisâ Suresi - 71
Nisâ Suresi ilgili ayetin tefsiri
İshak Danış'ın sesinden Nisâ Suresi
◾ Tevekkül, bir konuda gerekli tedbirleri almak suretiyle üzerine düşeni yaptıktan sonra işin sonucunu Allah'a havale etmektir. Kur'an'da, "Ey iman edenler! Tedbirinizi alın..." (Nisâ, 4/71) buyrulur.
"Sonra şunu söyledi: "Oğullarım! (Şehre) hepiniz bir kapıdan girmeyin, ayrı ayrı kapılardan girin. Ama Allah'tan gelecek hiçbir şeyi sizden savamam. Hüküm Allah'tan başkasının değildir. Ben yalnız O'na güvenip dayandım. Güvenecek olanlar yalnız O'na güvenip dayansınlar."
Yûsuf Suresi - 67
Yûsuf Suresi ilgili ayetin tefsiri
İshak Danış'ın sesinden Yûsuf Suresi
◾ Kur'ân-ı Kerîm'de ve hadislerde tevekkül, müminlere ait temel bir sıfat şeklinde ele alınıp mütevekkillerden övgüyle söz edildiğinden İslâm'ın ana ilkeleri arasında kabul edilmiş, bazı sûfîlerin tevekkül anlayışını şiddetle eleştiren İbnü'l-Cevzî, Takıyyüddin İbn Teymiyye ve İbn Kayyim el-Cevziyye gibi Selef âlimleri de bu düşünceyi benimsemiştir.