Arama
Tövbe hakkında yol gösteren hadisler
Müslüman toplumların kültürlerinin şekillenmesinde ve hayat tarzlarının oluşmasında hiç kuşkusuz en önemli etki ve katkıyı Kur'an-ı Kerîm ve Peygamber Efendimizin hadisleri sağlar. İnsanlar hayatları boyunca, üstesinden gelemeyecekleri birçok durumla karşılaşıp, keder, sıkıntı ve ümitsizliklere maruz kalır. "De ki: "Ondan ve bütün sıkıntılardan sizi Allah kurtarır." ayetine binaen de insanlar duaya, yaptığı hatalardan dolayı da tövbeye yönelir. Peki, Peygamber Efendimiz günde kaç kez tövbe ederdi? İnsanlara kılavuz olacak tövbe hakkında hadisleri sizlerle buluşturuyoruz.
Ebû Mûsâ Abdullah b. Kays el-Eş'arî'den (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur Allah Teâlâ, gündüz günah işleyenlerin tövbe etmesi için gece mağfiret elini uzatır. Gece günah işleyenlerin tövbe etmesi için de gündüz mağfiret elini uzatır. Güneş batıdan doğuncaya (kıyamet kopuncaya) kadar bu durum böyle devam eder.
(Müslim, Tevbe, 31)
Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle buyurmuştur: Bir kimse güneş batıdan doğmadan (kıyamet kopmadan) evvel tövbe ederse, Allah onun tövbesini kabul eder.
(Müslim, Zikir, 43)
Ebû Abdurrahmân Abdullah b. Ömer b. Hattâb'dan (ra) rivayet edildiğine göre Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur Bir kul can çekişmeye başlamadıkça, Allah Teâlâ onun tövbesini kabul eder.
(Tirmizî, Deavât, 98)
İbn Abbâs ve Enes b. Mâlik'ten (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir. Âdemoğlunun bir vadi altını olsa ikincisini ister. Onun ağzını topraktan başka bir şey doldurmaz. Allah, tövbe edenin tövbesini kabul eder.
(Buhârî, Rikâk, 10; Müslim, Zekât, 116-117)
Ebû Hüreyre'den (ra) rivayet edildiğine göre Resûlullah şöyle demiştir: "Biri diğerinin canına kıyan ama (sonunda) ikisi de cennete giren şu iki kişiye yüce Allah güler. Bunların biri, Allah yolunda savaşırken diğeri tarafından şehit edilir. Öldüren sonra pişmanlık duyar ve Allah onun tövbesini kabul eder ve adam Müslüman olur; o da Allah yolunda savaşırken şehit düşer."
(Buhârî, Cihâd, 28 Müslim, İmâre, 128)