Arama
Yolculuk adabı hakkında hadis-i şerifler
İnsan hayatının vazgeçilmezlerinden biri yolculuktur. İlim, ticaret gibi birçok sebebe bağlı olarak yapılan seyahatlerde Müslümanların dikkat edeceği en önemli husus Allah'ın rızası dahilinde hareket etmektir. Resulullah'ın (sav) hayatı bunun için en güzel örnektir. Peygamber Efendimiz her işinde olduğu gibi yolcuğunu da adap üzerine yapardı. Sizler için yolculuk adabı hakkında hadis-i şerifleri derledik.
Enes'ten (ra) rivayet edildiğine göre Resûlulah (sav): Gece yol almaya bakın, zira geceleyin daha hızlı mesafe kat edilir, buyurdu.*
(Ebû Dâvûd, Cihâd, 57)
◼ Bu durum, gündüzleri çok sıcak olan iklimler için geçerlidir. Çünkü gece serinliğinde yolculuk daha rahat olacaktır.
Ebû Sa'lebe el-Huşenî'den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: Halk bir yerde konakladığında geçitlere ve derelere dağılırlardı. Bunun üzerine Resûlullah (sav): Sizin böyle geçitlere ve derelere dağılıvermeniz, şeytanın bir oyunudur, buyurdu. Bu uyarıdan sonra sahâbîler hep birbirlerine yakın yerlerde konakladılar.
(Ebû Dâvûd, Cihâd, 88)
Rıdvân Biatı'nda hazır bulunan ve İbn Hanzaliyye'nin oğlu diye anılan Sehl b. Amr veya Sehl b. Rabî' b. Amr el-Ensârî'den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: Resûlullah (sav), karnı sırtına yapışmış bir deveye rastladı ve "Derdini dile getiremeyen bu hayvanlar hakkında Allah'tan korkun, (binmeye) uygun olanlarına binin ve (yenmesi) uygun olanlarını yiyin." buyurmuşlardır.
(Ebû Dâvûd, Cihâd, 44)
◼ Ebû Ca'fer Abdullah b. Ca'fer'den (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: Bir gün Resûlullah (sav) beni bineğinin arkasına bindirdi ve kimseye söylemeyeceğim bir sır söyledi. Resûlullah'ın (sav) abdest bozacağı zaman yüksek bir yerin veya bir hurma bahçesi duvarının ardına gizlenmeyi tercih ederdi. (Müslim, Hayız, 79)
◼ Berkânî, Müslim'in isnadıyla bu hadise "Hurma bahçesi duvarı" sözünden sonra şunu ilave etmiştir: Resûlullah (sav) (ihtiyacını gidermek için) ensardan bir adamın bahçesine girdi. Orada bir deve vardı. Deve, Peygamber'i görünce inledi ve gözleri yaşardı. Peygamber deveye yaklaşıp şefkatle hörgücünü ve kulak arkalarını okşadı. Bunun üzerine deve sakinleşti. Sonra Resûlullah (sav): "Bu devenin sahibi kimdir?" veya "Bu deve kimindir?" diye sordu. Ensardan bir genç geldi ve: "Bu deve benimdir yâ Resûlallah." dedi. Bunun üzerine Resûlullah (sav): "Allah'ın sana verdiği bu deve hakkında Allah'tan korkmuyor musun? Bak, bu deve senin, onu aç bıraktığını ve çok yorduğunu bana (hâl diliyle) şikâyet ediyor." demiş.
(Ebû Dâvûd, Cihâd, 44)
◼ Enes'ten (ra) rivayet edildiğine göre o, şöyle demiştir: Biz bir yerde konakladığımızda hayvanların eğerlerini al(ıp onları rahatlat)madan nafile namaza durmazdık.
(Ebû Dâvûd, Cihâd, 44)