Arama
Anadolu'nun içli sesi: Aşık Veysel
Anadolu coğrafyası asırlardır pek çok kültür ve medeniyete ev sahipliği yapması nedeniyle zengin bir birikime sahiptir. Belki de bundan dolayı ülkemizin duygu dünyasını en iyi yansıtan cümleler, Anadolu'da yetişen insanlarımızın kaleminden çıkar, dillerinden dökülür. Bu şahsiyetlerden biri de yakın tarihimizin usta ismi Aşık Veysel'dir. İşte olağanüstü yaşam hikayesi ve yüreğinden çıkan sözleriyle büyük ozanın hayatı...
🔷 Aşık Veysel, 21 Mart 1973 yılında doğduğu köy olan Sivrialan'da vefat eder. Köyüne defnedildikten sonra evi ve içindeki eşyaları korunarak müze haline getirilir.
🔷 İrfan ehli Veysel, mezarıyla ilgili şöyle bir vasiyet bırakır: "Mezarıma taş koymayın beton dökmeyin, ben öldükten sonra üzerimde otlar bitsin, çiçekler açsın. Taş kapatır, çimento kapatır, hiç kimse istifade edemez. Benim toprağım da milletime hizmet etsin, oradaki biten otlardan koyun yesin"
🔷 Şiirlerinde dünya hayatının geçiciliği, ölüm gerçeği, aşk, vefa gibi konuları işleyerek gönüllere dokunmayı başarır. Hem yazan hem çalan hem de seslendiren Aşık Veysel, son yüzyılın en büyük ozanlarından biridir.
🔷Usta ozan, mütevazı kişiliği, doğa ve insan sevgisi, vatan aşkı, Allah (CC) inancı ile örnek bir şahsiyete sahiptir.
Şiirlerinde Aşk
🔷 Güzelliğin on par'etmez
Şu bendeki aşk olmasa
Eğlenecek yer bulaman
Gönlümdeki köşk olmasa
Şiirlerinde Ölüm
🔷 Dünya hayatının geçiciliği üzerine çokça düşünen ve toprağı seven şair olarak bilinen Aşık Veysel, şiirlerinde ölümden çokça bahseder. İşte birkaç dize:
Can kafeste durmaz uçar
Dünya bir han konan göçer
Ay dolanır yıllar gecer
Dostlar beni hatırlasın...
Şiirlerinde Allah inancı
🔷 Hakikat ararsan açık bir nokta
Allah kula yakın kul da Allah'a
Hakkın hazinesi gizli toprakta
Benim sadık yarim kara topraktır.
🔷 Açar solar türlü çiçek
Kimler gülmüş kim gülecek
Murad yalan ölüm gerçek
Dostlar beni hatırlasın...