Arama
Beş ayrı yapım dönemi geçiren Kariye Camii ibadete açıldı!
İstanbul'un Fatih ilçesinde yer alan Kariye Camii yönetiminin Diyanet İşleri Başkanlığı'na devredilerek ibadete açılmasına karar verildi. Hristiyanlık tarihinin resim kitabı olan Kariye (Khora) Kilisesi, manastırın merkezine yapılmış İsa'ya adanmış bir yapıdır. Kiliseye surların dışında kaldığı için "Kırsal alan, kent dışı" anlamına gelen Khora ismi verilmiştir.
Yıkılan kubbenin yeniden yapılması ve bazı deprem hasarlarının onarılması dışında, dış narteks pencereleri büyük ölçüde kapatılmış, naosa bir mihrap eklenmiştir. Mezar arkosolyumundaki lahitler kaldırılmıştır.
Yapı cami olduğu dönemlerde mozaiklerin açılıp kapanabilen ahşap kapaklarla örtülmüş olduğu yapıyı ziyaret eden gezginlerin anlatımlarından anlaşılmaktadır.
18. yüzyılın ilk yarısında yapıya, Kızlarağası Hacı Beşir Paşa (ölümü 1746) tarafından bir mektep ve aşevi eklenmiştir.
MOZAİKLİ CAMİ KARİYE
Yapı 19. yüzyıl boyunca "Mozaikli Cami" diye tanınmış olsa da, kilisenin zengin ve karmaşık iç bezemesinin ünü, büyük ölçüde Amerika Bizans Enstitüsü 'nün (Byzantine Institute of America) kurucusu ve 1930'dan 1950'deki ölümüne değin yöneticisi olan Amerikalı bilim adamı ve hayırsever Thomas Whittemore'un başlattığı kapsamlı restorasyon kampanyasına dayanıyor.
Kariye Müzesi olarak anılan yapı, Doğu Roma İmparatorluğu döneminde büyük bir yapı kompleksi olan Khora manastırının merkezini oluşturan ve İsa'ya adanmış olan bir kilise yapısıdır. Konstantinos surlarının dışında kalması sebebiyle binaya Grekçe "Kırsal alan" ya da "Kent dışı" anlamına gelen "Khora" ismi uygun görülmüştür.
MOZAİKLER GÜNÜMÜZE ÇOK AZ HASARLA ULAŞMIŞ
Girişte sizi karşılayan ilk mozaik Pantokrator İsa olur ve bir elinde kutsal kitabı tutarken diğer eliyle takdis işareti yapmaktadır. Fatih Sultan Mehmet zamanında kilise olarak devam etmiş, camiye çevrildiği zaman da tasvirlerin üstü ince bir sıva tabakasıyla örtülmüş. Bu sayede mozaikler günümüze çok az hasarla ulaşmış.
Kariye'nin mozaik ve freskleri 14. yüzyıl Bizans resim sanatının son dönemine ait en güzel örneklerindendir. Figürlerin verilişi, detaylandırma, kutsal insanların sıradan insanlarmış gibi anlatımları rönesansla paralel ilerleyen bir Bizans sanatının göstergesidir.
Dış nartekste İsa'nın hayatı, iç nartekste ise Meryem'in hayatı kronolojik sıraya göre anlatılmış. Meryem'in İncil'de yer almayan hayat hikâyesi apokriflere dayalı konulardan alınmış. Meryem'in doğumu, ilk yedi adımı gibi sahneler işlenmiştir.