Arama
Kitaplarla yaşama iz bırakma; Bibliyoterapi
İnsanın yaşamında, izleri bir ömür boyu süren, belleğinden hiç silinmeyen, yaşamını biçimlendirmede önemli olan pek çok kitap vardır. Kitapların insanların duygusal zekâsını etkilemesi "bibliyoterapi" denilen yeni bir akımın doğmasını sağladı. Peki 13. yüzyılda İslam âlimleri tarafından da kullanılan bu yöntemin insanlar üzerindeki etkisi neydi?
Çok eski devirlerden beri kitapların tedavi edici yönü bilinir. Eski devirlerdeki kütüphanelerde "ruhun şifa yeri" benzeri ifadeler yer alırdı. Kitapların tedavide kullanımı ile ilgili en eski kayıtlardan biri Orta Çağ'da görülür. Bu yöntem 1272 yılında Kahire'de Al-Mansur Hastanesi'nde Kuran ile tedavi yöntemi olarak kullanıldı.
Bibliyoterapinin kullanım amacı kitaplar aracılığıyla insanın kendisini tanıyıp iç görü kazanabilmesine yardımcı olabilmek. Bu yolla, insan kendi kişiliğini tanırken onun gelişimine ve insanlar arasında farklı bir iletişim süreci de başlatılmış olur.
Bibliyoterapi, bireyin yaşamında her an ortaya çıkabilecek günlük, sıradan sorunların çözümünde kullanılabildiği gibi, daha yoğun ve karmaşık duygusal sorunların ele alındığı psikolojik yardım süreci içerisinde de kullanılabilir. Ayrıca, çocuklarla ve gençlerle, onların içinde bulundukları gelişim dönemine özgü gereksinimlerini tanıyabilme ve karşılayabilmelerine yardım amacıyla kullanıldığında da, yararlı ve etkili bir iletişim aracı olabilmektedir.
Bibliyoterapinin bir amacı da okunanlarla ilgili yaşadıklarını ifade etmelerinin yolunu açmaktır. Örneğin, eski bir Hint öyküsü olan 'Kör Adam ve Fil' öyküsü okunduktan sonra, insanın içinde bulunduğu nasıl algıladığını ifade etmesine yardımcı olur. Bu öyküde göremeyen bir grup insan bir file dokunarak fili betimler. Fakat hepsinin tanımlaması birbirinden farklı olur. Çünkü her insan filin bedenin neresine dokunursa o parçayı betimler. Kimine göre fil bir ağaç kütüğüdür, kimine göre ise bir hortumdur.
