Arama
Güzel bir haslet: Tevazu
Güzel bir ahlaki nitelik olan tevazu, kişinin Allah (CC) karşısında acziyetinin farkında olarak konumu ne olursa olsun, insanlar arasında buna uygun davranmasıdır. Tevazu, insanı kibirden uzaklaştırarak kalplerin katılaşmasını önler. Kişiyi daha iyi bir insan olmaya yöneltir. Sizin için tevazunun insana kazandırdıklarını derledik.
🔸 Tevazu, bizi başkalarının gözünde ben fikrinden uzaklaştırarak "Başkaları için ne yapabilirim?" noktasına getirir. "Başkasının sızısını, üzüntüsünü dindirmek amacıyla elimden ne gelir?" sorusunu sorabildiğimiz zaman tevazu ehli olmaya yaklaşmış oluruz.
🔸 Tevazu sahibi insanlar görünmeye değil de olmaya kendilerini adarlar. Görünen aldatıcıdır. Kabuğu soyulduğunda anlaşılır meyvenin çürük olup olmadığı...
🔸 Gösterişin pompalandığı bu göstergeler dünyasında tevazu sahibi olabilmek ve kalabilmek büyük bir nefis terbiyesi gerektirir. Bu açıdan tevazu, büyük bir ahlaki niteliktir.
İnsanların en ahlaklısı olan Peygamber Efendimiz (SAV) oldukça tevazuluydu. Hastaları ziyaret eder, kölelerin davetine katılırdı. (Kuşeyrî, er-Risâle, I, 380).
Peygamberimiz (SAV) elbisesini yamalar, ayakkabısını kendisi onarır ve eşlerine yardımda bulunurdu. Bir topluluğa girdiğinde ayakta karşılanmak istemez, çocukların yanına gider ve onları selamlardı. (Gazzâlî, İhya, II, 380-381).
🔸 Tevazu sahibi olmak elbette "her şeyi hoş görmek demek" değildir. Mütevazı insan, haklarını korumalıdır. Haksızlık karşısında durmalı, düşüncelerini söylemelidir. Çünkü haksızlık karşısında susan, dilsiz şeytandır.
🔸 İnsan, kendi hakkını savunmadığında, sessiz kaldığında kendine zulmetmiş olur. Bu da hem insani hem de dini açıdan uygun değildir.
🔸 Tevazu sahibi insan, etrafındakilerin övgülerine kapılmaz. Çünkü görünenin değiştirilebileceğini bilir. Övgünün, yalnızca Allah (CC) tarafından yüceltileceğinin farkında olup ona göre davranır. Övgüyü Allah'tan (CC) bekler.
🔸 İnsan ölümüyle birlikte toprağa gidecektir. Bunun idrakına vardığımızda başka insanları hor göremeyiz. Hepimiz aynı hamurdanız. Üzüntümüz, hırslarımız, öfkemiz ve sevincimiz aynı.
🔸 Mütevazı olmak için insanın sürekli kendi nefsini sorguluyor olması, beni ben yapanın biz olduğunu, kişinin ancak ötekiyle tanımlanabildiğini idrak etmesi gerekir.
"Yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Çünkü sen yeri asla yaramazsın, boyca da dağlara asla erişemezsin."
(İsra Suresi 37. Ayet)
İsra Suresi 37. Ayet Tefsiri:
Kibirden nefret eden Resûlullah, bütün müslümanlar karşısında mütevazi olmayı değişmez bir davranış kuralı olarak özenle korumuş; müslümanların kendisini "Anam babam sana feda olsun yâ Resûlellah!" diyecek kadar çok sevmelerinde de alçak gönüllülüğünün büyük bir rolü olmuştur. Bu sebeple İslâm ahlâk geleneğinde tevazu bir peygamber sıfatı olarak değerlendirilir.