Arama
İtaatkarlığın Psikolojisi: Milgram'ın Deneyi
Milgram Deneyi, sosyal psikolojinin en çarpıcı ve tartışmalı deneylerinden biridir. Yale Üniversitesi'nde 1961 yılında Stanley Milgram tarafından gerçekleştirilen bu deney, insanların otorite figürlerinin emirlerine nasıl itaat ettiklerini incelemek amacıyla yapıldı. Katılımcıların, ahlaki düşüncelerine rağmen otorite figürünün taleplerine uyma eğiliminin ölçümü amacıyla gerçekleştirilen bu deney, etik konuları ve insan davranışını anlamaya yönelik derin düşünceye yol açan önemli bir psikolojik deneydir.
✶Deneyde 3 kişi yer almaktadır:
Denek (T ile gösterilmiştir), araştırmacı (E ile gösterilmiştir) ve aktör (L ile gösterilmiştir). Araştırmacı, otoritenin temsilcisidir ve deney boyunca emirleri veren taraftır. Denek, öğretmeni temsil eder ve otoriteden gelen emirleri uygulayan konumdadır. Aktör ise öğrenci rolündedir ve öğretmenden gelen uyarılara maruz kalan taraftır. Bu deneyde, öğrenci rolündeki kişeye "aktör" denilmektedir, çünkü gerçekte öğrenci konumunda olacak kişi, deneyi düzenleyen araştırmacı tarafından önceden bilgilendirilmiştir ve deney boyunca yalnızca rol yapacaktır. Bu durumdan Denek olan T'nin (Öğretmen) haberi yoktur.
* Denek-Öğretmen-Deneydeki tek oturumluk asıl deneği- T
* Araştırmacı-Otorite-Seans sorumlusu-İşbirlikçi E
* Aktör-Öğrenci-İşbirlikçi L
✶ Deneyde yer alan 3 kişi için rollerin dağılımı şöyledir: Deney öncesi, denek ve aktör olacak iki kişiye, rollerini sanki rastgele seçiyormuş etkisi yaratmak için her ikisine de üzerinde farklı roller yazılı iki kağıttan birini rastgele seçmesi istenir. Her ne kadar kağıtlar farklı rolleri temsil etse de aslında her ikisinde de "öğretmen" rolü yazmaktadır. Bu nedenle, denek kişi kesinlikle öğretmen olacak ve önceden belirlenmiş aktör öğrenci olarak kalacaktır. Bu "rastgele(!)" rol seçimi gerçekleştikten sonra, öğretmen ve öğrenci ayrı odalara götürülür.
✶ "Öğrenmede cezanın etkisi" şeklinde tanımlanan deneyin amacı deneklere söylenir.
✶ Öğretmen rolündeki deneğe, deney öncesinde bir şok verilir ve deney sırasında öğrenciye şok verdiğinde öğrencinin deneyimleyeceği acıyı simüle etmesi sağlanır.
✶ Artık deney başlamıştır ve Araştırmacı tarafından Öğretmene birkaç kelime çifti verilir ve öğrenciye bu kelimeleri öğretmesi görevi verilir. İlk olarak, elindeki kelimeleri öğrenciye okur. Ardından, bir kelime ve bu kelimeyle eşleşebilecek dört seçenek sunar. Eğer öğrenci yanlış cevap verirse, öğretmene, elektrik şoku vermesi talimatı verilir. Her yanlış cevap sonrasında, elektrik şokunun şiddeti 15 volttan başlayarak her seferinde 15 volt artırılır. Eğer öğrenci doğru cevap verirse, öğretmen şok vermeden bir sonraki soruya geçer.
✶ Deney boyunca öğretmen pozisyonundaki denekler, öğrenci pozisyonundaki aktörlerin gerçekten şok aldığını düşünmektedirler. Ancak, aslında herhangi bir elektrik şoku uygulanmamaktadır. Aktör, ayrı bir odada bulunan bir ses kayıt cihazı ile önceden kaydedilmiş kayıtlarla her elektrik şoku seviyesi için ayrı bir inleme sesi çıkarır, bu sayede, sanki gerçekten acı çekiyormuş gibi görünür ve çığlıkları Denek rolündeki Öğretmen tarafından da işitilir.
✶ Öğrenci rolündeki Aktör'ün çığlıkları artarak, elekrik şokunun acısıyla duvarları yumruklayacak boyuta geldiğinde, Öğretmen deneyi sonlandırmak isterse, Araştırmacı tarafından ona şu yönergeler tekrarlanır:
1- Lütfen devam edin.
2- Deney gereği devam etmelisin.
3- Devam etmeniz deneyin geleceği için önemli.
4- Başka seçeneğiniz yok, devam etmek zorundasın.
✶ Öğretmen pozisyonundaki Denek, Araştırmacı (Otorite) tarafından kendisine söylenen 4 sözel yönerge sonunda da deneyi sonlandırmak isterse deney gerçekten durdurulur. Ancak Denek, Araştırmacı'nın otoritesine yenik düşüp elektro şoku vermeye devam ederse deney art arda 3 defa 450 volt şok* verilene dek devam edecektir.
Bir bilgi
*450 voltluk şok bir insanı öldürmeye
yetecek bir elektik şoku seviyesindedir.