Arama
Balkanlarda İslam nasıl yayıldı? Osmanlı'nın Rumeli'ye geçişi...
Osmanlı'nın Balkanlara geçişi, Bizans'ın iç karışıklıklar yaşadığı; Sırp İmparatorluğu'nun zayıfladığı, Macaristan ve Venedik'in yayılma politikası güttüğü bir döneme rastlar. İki büyük devletin yayılma politikası, hem siyasi ve askeri anlamda hem de Katolikliği temsil etmesi bakımından bölgeyi tehdit etmektedir. Osmanlı, bu devletlere karşı bölgede mücadele etmiş; Balkanlarda gerçekleştirdiği fetihlerin ardından iskân politikası ile bu coğrafyada hâkimiyetini sürdürmüştür. Osmanlı'nın Bizans'ın ardından gerçekleştirdiği adaletli idare biçimi, gayrimüslimlere sağladığı güvence, İslami anlamda gönül çelme politikası ve dini eğitim sağlayacak kurumları inşa etmesi, Balkanlarda İslam'ı yaygınlaştıran unsurlardır.
Tarihçi Halil İnalcık'a göre, Osmanlı fetihleri iskân siyaseti ile birlikte yürütülmüştür.
💠
🔸 Süleyman Paşa zamanında Rumeli'de tutunabilmek için başlatılan bilinçli iskân siyaseti, ilerleyen süreçte de devam ettirilmiştir.
🔸 İskân siyaseti kısa sürede sonuç vermiş ve bu durum vakıf kayıtlarına da yansımıştır.
🔸 Rumeli'deki iskân hakkında ilk kayıt, 1357'de Karesi topraklarından Gelibolu yöresine ve daha sonra Hayrabolu'ya gelip yerleşen konar-göçerlerle ilgilidir.
🔸 Özellikle I. Bayezid döneminde aşiretlerin daha fazla Rumeli'de iskân etmeye başladığı görülür.
Osmanlı Beyliği'nin sınırları dışındaki bölgelerde bulunan aşiretlerin fetihlere katılmaları ve Rumeli'ye yerleşmeleri, buradaki iskân faaliyetleri içerisinde önemli bir rol oynamıştır.
💠
🔸 O dönemde Anadolu beylikleri, Osmanlı hâkimiyetine henüz girmemelerine rağmen idarelerinde bulunan bazı aşiretlerin Osmanlı fetihlerine katılmalarında, fethedilen topraklar üzerindeki propagandalarda etkili olmuşlardır.
🔸 Süleyman Paşa'nın idaresinde her geçen gün güçlenen Osmanlı Rumelisi, zamanla Anadolu karşısında başlı başına bir bölge haline gelmiştir.
🔸 Uc beyleri de devletin Rumeli'ye doğru yayılmasında birinci derecede rol üstlenmişler; devamlı genişleyerek yeni sınırlara ulaşmışlardır.
🔸 Uc sancakları başlarda beylerin idaresi altında bulunurlardı; merkezi idare karşısında bağımsız bir yapıları vardı.
🔸 Uc beyleri ise sultanlar tarafından tayin edilir; Rumeli'deki bütün sancakların üzerinde merkezi otoriteyi temsil ederlerdi.
Osmanlılar, iç işlerini halletmiş olmaları ve düzenli fetih metotları sayesinde, Balkanlardaki genişlemede fazla zorluk çekmediler.
💠
🔸 Balkanların müdafaası için siyasi birliğin veya işbirliğinin olması gerekiyordu oysa 14'üncü yüzyılın son çeyreğinde Balkanlar siyasi bakımdan birlik değillerdi.
🔸 O dönemde Balkanlar, birçok devletçik halinde parçalanmış durumdalardı. Aralarındaki rekabet ve çekişmeler, Osmanlı'ya karşı birlik olup karşı koymayı engelliyordu.
🔸 Öte yandan bu durum, Osmanlı İmparatorluğu'nun bir parçası olarak nüfuz ve hâkimiyeti yayma imkânı verdi.
🔸 Tarihçi Halil İnalcık, Sırp İmparatorluğu'nun zayıflamasının Osmanlı açısından avantaj olduğunu, bunun ardından Osmanlıların Balkanlarda hamilik rolünün başladığını söylemiştir.
🔸 Kuzeyde Macaristan, batıda ve güneyde ise Venedik'in siyasi parçalanmadan istifade ederek Balkanlarda yayılma politikası gerçekleştirmeleri; bu güçlerin Katolik olmaları Balkanlar tarafından benimsenmemeleri ile sonuçlanmıştır.
🔸 Böylece Osmanlı'nın bu devletlere karşı mücadele etmeleri, Balkanlar açısından büyük bir tehlikeye set çekmiştir.
Osmanlı'nın Balkanlar'a yönelik fetih hareketleri, aynı zamanda Avrupa'ya doğru ilerlemelerini de sağlayacaktı.
💠
Hristiyan Avrupa'ya karşı İslam'ı yayma anlayışı ile gaza hareketlerini gerçekleştiren Osmanlı ordularının fetihleri tarihlere göre şu şekilde olmuştu:
🔸 Bugün Makedonya sınırları içinde: 1382-83'te Manastır, 1392'de Üsküp, 1395'te Karasu, Prilepe ve İştip.
🔸 Bugün Sırbistan sınırları içinde: 1428'de Niş, 1444'te Pirot, 1455'te Novo Brdo, 1459'da Smederevo, 1465'te Nikşiç, 1483'te Şabac ve Belgrad, 1522'de Knin.
🔸 Bugün Hırvatistan sınırları içinde: 1526'da Petrovarajdin ve Osijek.
🔸 Bugün Bosna Hersek sınırları içinde: 1528'de Jajce ve Banyaluka, 1536'da Slavonska Pojega, 1541'de Sombor, 1592'de Bihaç.
Halil İnalcık, Osmanlı fetihlerinin kılıçtan ziyade gönül çelme ismi verilen uzlaştırıcı bir politika ile gerçekleştirildiğini belirtmiştir.
💠
🔸 "İstimâlet" olarak adlandırılan gönül çelme politikası, Müslüman olmayan ahalinin çeşitli vaatlerle kazanılması sayesinde Osmanlı hâkimiyet sahasının genişletilmesidir.
🔸 Osmanlı idaresi yaptığı faaliyetlerle İslam'ın müsamaha politikası çerçevesinde gayrimüslimlere can ve mal güvenliği ile dinlerinde serbestlik tanınmış ve onları eski feodal bağlılıklarından kurtarmıştır.
🔸 Osmanlı idaresini kabul eden gayrimüslimlerin, askerlik hizmeti yerine "cizye" vergisini ödemeleri halinde hayatları, malları ve dinleri teminat altına alınmıştır.
🔸 Öyle ki Osmanlı hükümdarlarının verdiği ahitnamelerle bu hak ve özgürlükler konusunda güvence sağlanmıştır.