Arama
Geçmişten günümüze uzanan öyküleriyle üç İstanbul lezzeti
Sirkeci'den Eminönü sokaklarına doğru yürürken karşımıza çıkar Ali Muhittin Hacı Bekir'in dükkanı. Akide şekerleri, lokumları ve şerbetleri ile asırlık tarifleri günümüze ulaştıran bu dükkanın, bir zamanlar Osmanlı'yı yurtdışında temsil eden büyük bir marka olduğunu biliyor muydunuz? Peki ya dost meclislerimizin vazgeçilmezi olan kahvenin ilk kez Kurukahveci Mehmet Efendi tarafından kavrularak satıldığını? Veya Vefa Bozacısı'nın kurucusu Hacı Sadık Vefa'nın bozaya kattığı yenilikleri ve bozasının lezzetindeki büyük sırrı? Geçmişten günümüze uzanan öyküleriyle üç İstanbul lezzetini sizlerle buluşturuyoruz.
Kurukahveci Mehmet Efendinin ürettiği ürünler sohbet meclislerinin vazgeçilmezi olur. Ancak Kurukahveci Mehmet Efendi'nin vefat etmesinden sonra dükkân oğulları tarafından işletilmeye başlanır.
İstanbul halkı çoktan Kurukahveci Mehmet Efendi'yi gönüllerinde marka yapmıştır ancak resmi markalaşma dönemi bu arada gerçekleşir.
1934 yılında soyadı kanununun çıkmasıyla aile, Kurukahveci soyadını alır. Yine aynı dönemde uluslararası fuarlara katılım gerçekleşir ve butik üretim tarzından toplu üretim modeline geçiş sağlanır.
Yazılı ve görsel reklamlarla marka konumlandırması yapılır, farklı yerlerde şubeler açılır ve günümüze kadar gelinir.
Kurukahveci Mehmet Efendi'nin 130 yıl önce Tahmis Sokak'taki küçük dükkânda yazmaya başladığı serüven bugün varisleri tarafından devam ediyor.
Boza, arpa, buğday, yulaf ya da çavdar gibi tahılların mayalanmasıyla oluşturulan bir içecek türüdür. Oldukça eski bir geçmişe dayanan boza, milli içecek olarak da anılır.
Vefa Bozacısı'nın kurucusu Hacı Sadık Vefa 93 Harbi göçmenlerindendir. Prizren'den İstanbul'a göçen Vefa ailesi, Ebu'l Vefa Hazretleri'nden hareketle Vefa olarak anılan semte yerleşir.
Ailenin genç oğlu Sadık bir süre Ermeni vatandaşların boza dükkânlarından seyyar satıcı olarak çalışır.
Beline bağladığı ahşap boza fıçısı ve bardağıyla İstanbul sokaklarını adımlayarak tarihi şehrin insanlarına boza satar.
Fakat genç Sadık'a göre bu bozada bir eksiklik vardır, o da fazla duru olmasıdır.
Sadık, ustasından aldığı bozayı dinlendirdikten sonra üstünde biriken suyu süzer ve böylelikle çok daha kıvamlı bir boza meydana gelir.
Bu bozanın çok sevilmesi üzerine Sadık, Vefa semtinde 1876 yılında bir boza dükkânı açar.