Arama
İstanbul’a gelen kadın seyyahtan Ramazan anıları
Dorina Neave, Osmanlı topraklarına sefaret görevlisi olarak atanan babası sayesinde gelmişti. Onun İstanbul'a ayak bastığı 1881 yılı, Sultan II. Abdülhamid'in saltanat dönemine rastlar. Lady Neave, oryantal bir tablo gibi gördüğü İstanbul'u ve o devrin sosyal hayatını anılarında kaleme alır ve Ramazan'a dair oldukça ilginç detaylara değinir. Fikriyat olarak, İstanbul'a gelen kadın seyyah Dorina Neave'in Ramazan anılarını sizlerle buluşturuyoruz.
"O sırada iki kız kardeşim ve ben, iki Rum terziyle birlikte bir odadaydık. Rum kızlar "Siasmos, Siasmos!" diye haykırarak oturmamızı söylediler.
Zira deprem sırasında yere düşenin bir daha kalkamayacağına dair yerleşik bir batıl inançları vardı."
"Her yanda bacalar ve duvarlar yıkılıyor, minarelerin tepeleri aşağı düşüyor ve kocaman toz bulutları yükseliyordu.
Kendini sokağa atan korku dolu kadınların ve çocukların çığlıklarını ve ihtiyar adamların bağırışlarını bastıracak şekilde havlayan köpekler, anıran eşekler, kişneyen atlar, öten horozlar bulunuyordu."
"Korku içinde çırpınan ve bir araya toplaşan küçük kuşlar, hüküm süren dehşet ve kargaşayı iyice artırıyordu.
Türklerin yaşadığı eski İstanbul mahallesinin toz bulutları içinde yok olduğuna dair söylentiler yayılıyordu ve Asya kıtasından karşıya baktığımızda da görünen buydu."
Dorina Neave, Ramazan'a dair anlattığı anılarda oldukça ilginç detaylara değinmişti. Lady Neave, o detayları şu sözlerle kaleme almıştı:
"Çarşı ziyaretimiz Ramazan ayına denk gelmişti ve bu dönemde Türkler gündüzleri oruç tutup geceleri bol bol yiyip içtikleri için nakit paraya çok ihtiyaç duyuluyordu."
"Çünkü zengin zümrenin mensupları, günbatımından gün doğumuna kadar kapılarını herkese açık tutmak ve konuklarını doyurmak zorundaydı.
Erzak almaları için gerekeni sağlamak amacıyla evlerinde bulunan mücevher, porselen, cam ve halı gibi değerli eşyaları bu çarşılardaki rehineci dükkânlarına veriyorlardı."