Arama
İstanbul’u ihya eden Sultan Abdülhamid’in hizmetleri
Üç kıtaya hükmeden büyük bir imparatorluğun en zor dönemlerinin mirasını omuzlarına alan bir hükümdardı, Sultan II. Abdülhamid. Dünyanın en buhranlı döneminde tahta çıkmasına rağmen, Osmanlı Devletinin yükselmesi için eğitim, bilim, teknoloji ve sanayiye daima büyük önem verdi. Demiryollarından, hastanelere, mühendislik okullarından camilere, fabrikalardan hayır kurumlarına kadar İstanbul'a sayısız eser kazandırdı. Onun imzası bulunan mimari yapılar ise bir kitapta toplandı. Bizler de, "Ulu Hakan"ın İstanbul'a kazandırdığı bu paha biçilmez eserleri sizler için derledik.
Avrupa'nın yükselen gücünün sanayileşme ve "yeni bir sınıf"a sahip olmasının farkında olan Osmanlı, kalkınmasını devlet eliyle gerçekleştirebilmek için, sanayi yatırımlarına hız verdi. Özellikle İstanbul ve İzmir, bu konuda başı çekmişti.
İstanbul'da Haliç kıyıları, Kazlıçeşme ve Boğaz'ın bazı bölgelerinde birçok fabrika kuruldu. Bunlar; barut, top, mühimmat, tekstil ürünleri, kâğıt, makine, tarım aletleri gibi konularda üretim yapıyordu.
Bu fabrikaların birçoğu dev ölçekli olmamasına karşın, "Osmanlı'ya özgü" bir nitelik taşıyorlardı.
Sultan II. Abdülhamid, güçlü olmanın yolunun, kendi üretimini yapabilme kapasitesinden geçtiğinin farkındalığıyla, ekonomik olanaklar içinde, yatırımları sürdürülebilir bir hale getirmişti.
"Benim çocuğum kurtulamadı. Kim bilir fakir fukaranın çocukları nasıl bakılıyor? Hiç olmazsa bir hastane yaptıralım da, benim gibi babaların kalbi yanmasın!"
Sultan Abdülhamid
Sultan, yedi aylık kızı Hatice Sultanın, difteri hastalığından ölmesi üzerine, derin bir kedere kapıldı ve 1898 yılında bir etfal (çocuk) hastanesi kurulması için Dr. İbrahim Bey'e emir verdi. İnşaatı süresince bizzat ilgilendiği hastane, 1899 yılında faaliyete geçti.
Hamidiye Etfal Hastanesi, Balkan ve Birinci Dünya Savaşları sırasında yaralı askerlerin tedavisinde önemli rol oynamıştı. Hastane, bugün halen hizmet veriyor.
"Tarihimizin ilk çocuk hastanesi: Hamidiye Etfâl" adlı haberimizi okumak için tıklayın.
Savaşın ağır yüzü, cephede olanlardan çok, arkada bıraktıklarında görülür. 1877 yılında Osmanlı-Rus savaşı sırasında, İstanbul'a 400 bin kişi göç eder.
Göçmenler sokaklarda, cami avlularında barınmaya çalışır. Büyük bir trajedi yaşanır. Sultan Abdülhamid, özellikle çocuklar ve bakıma muhtaç insanlar için, bir Darülaceze kurulmasını ister.
Nakdi ve kıymetli eşyalarını, yapımı için bağışlar. Okmeydanı'nda kurulan Darülaceze, bugün de hizmetlerini sürdürüyor.
"Bir düşkünler yurdu: Darülaceze" adlı haberimizi okumak için tıklayın.
"Devletimizin halini düzeltmek ve istikbalini temin etmek için birlik ve beraberliğe muhtacız. Bana göre birlik ve beraberlik her kuvvete üstündür."
Sultan Abdülhamid
Osmanlı Sarayı, 600 yıllık tarihi boyunca süren birçok davranışı ritüele dönüştürmüştü. Padişah ritüellerinden biri de Sultan Abdülhamid'in Cuma namazına gidişinde görülür.
Yıldız Sarayı'nın hemen dışında yapılmış olan Hamidiye Camii, her Cuma mahşerî bir kalabalığa ev sahipliği yapardı. Günün erken saatlerinden itibaren toplanan askerler, saray erkânı ve halk, padişahın Yıldız Sarayı'nın kapısından çıkmasını merakla beklerdi.
Sultan Abdülhamid, Cuma selamlığı için Fransız yapımı saltanat arabasıyla Hamidiye Camii'ne gelir, toplanan erkânı selamlar ve namazını kılardı.
Namaz sonrasında ise, genellikle iki atın çektiği ve kendisinin kullandığı fayton ile saraya dönerdi.
"Sultan Abdülhamid'in Cuma Selâmlığı" adlı haberimizi okumak için tıklayın.
Yıldız tepesinden boğaza doğru akan eğimli arazi üzerinde, birçok binadan oluşmuş olan Yıldız Sarayı, köşkler, kasırlardan oluşan yapıların bir bütünüydü.
İlk bina III. Selim tarafından annesi Mihrişah Sultan için yapılmış bir kasırdı. Sonraki yıllarda Osmanlı padişahları tarafından birçok yeni bina eklendi. Ancak Yıldız Sarayı, Sultan Abdülhamid ile özdeşleşti.
33 yıllık iktidarını bu saraydan sürdüren Abdülhamid, birçok yeni bina da yaptırmıştı. Onun yönetimde olduğu zamanlarda, Küçük Mabeyn Köşkü, Cariyeler Dairesi, Kızlarağası Köşkü, Harem Binası, Şâle Köşkü gibi yaşam alanlarının dışında; marangozhane, çini atölyeleri, tiyatro gibi yapılar da inşa edilmişti.
"Sultan Abdülhamid'in çöpe atılan kitapları" adlı haberimizi okumak için tıklayın.