İstanbul'u yangınlardan koruyan kahramanlar "tulumbacılar"

'Yaman geliriz yaman gideriz' naraları ve cesaretleri ile bir dönem ahşap evlerin saltanat sürdüğü İstanbul'u yangınlardan koruyan ve semt sakinlerinin yiğitlik, şeref ve namusunun timsali tulumbacıların, itfaiye teşkilatına dönüşme yolculuğu 1925 yılında başlamıştı. 1720 senesine kadar İstanbul'da çıkan yangınları, yeniçeriler söndürürlerdi. On sekizinci asrın başlarında yangın söndürmek için tulumba yapıldı ve Tulumbacı Ocağı kuruldu. 1869'da belediye merkezlerine, mahallelere tulumbalar verilerek semt tulumbacı ocakları, bir kaç sene sonra da itfaiye alayları kuruldu. 1923'ten sonra itfaiye teşkilatı, belediyelere devredildi. 'Tulumbacıların reisi yangını haber veren köşklüye 'Oğlan mı, kız mı?' diye sorardı. İstanbul yakası için 'oğlan', Beyoğlu yakası için 'kız' denirdi.' Osmanlı Devleti'nde yangın söndürme teşkilâtı ve tulumba, 18'inci yüzyıl başında donanmayla katıldığı Venedik seferinden (1715) dönüşte ihtida eden ve Fransız asıllı bir mühendis olan Gerçek Dâvud (David) tarafından 1132'de (1720) ilk kez kullanıldı. Tulumbacılık aslında bir tür şehir kabadayılığıydı. Mintanları, rütbe alâmetleri, kahvehane ve koğuş muhabbetleri, keçe külâh, yalın ayak ve dizlik fanila şahbazlığı, pırpırlığı ile zamanın gençlerini sarmış bir heves halini almıştı. İstanbul tulumbacılığı ile ilgili kısa bir zaman içinde zengin bir edebiyat, türlü adetler, merasim ve zengin bir argo doğdu. Tulumbayı sırtlarında taşıyanlara uşak, tulumba takımının ağası ve yol göstericisine fenerci denirdi. Borucu, su sıkılan boruyu taşır ve alevlere su sıkardı. Kökenci ise borucunun kullandığı boruyu tutarak düşmemesini sağlar, hortumcu da hortumları kullanırdı. İtalyanca 'tromba' (boru, borazan) kelimesinden gelen tulumba bir tür basit yangın söndürme düzeneği olarak biliniyordu. Zamanla onu kullananlar bu ünvanı alarak bir tulumbacı esnafı oluşturdu. 17'inci yüzyılda Osmanlılar'da gemilere dolan suyu tahliye edenler de bu tulumbacı esnafı oldu. Daha sonraları bu kavram kendini suyu tahliye eden değil de ateşi söndürmek üzere taşıyıp pompalayan zümreyi niteleyen bir anlam kaymasına uğradı. 19'uncu yüzyılda bunun yanı sıra 'külhanbeyi, bıçkın, serseri' gibi anlamlar da türedi. Yangınlara tulumbayla müdahale Avrupa'da giderek yaygınlaştı. Osmanlılar 'da aynı dönemde evlerde çatıya kadar uzanan merdivenlerle su dolu fıçılar bulundurulması ve bunun yasakçılar tarafından kontrolü gibi birtakım önlemler alınıyordu. İstanbul'da meydana gelen yangınlar yeniçeri kolluklarındaki neferler, sakalar, baltacılar ve halk tarafından söndürülüyordu. Osmanlı Devleti'nde yangın söndürme teşkilâtının kurulması ve tulumbanın kullanılması, 18. yüzyıl başında donanmayla katıldığı Venedik seferinden (1715) dönüşte ihtida eden ve Fransız asıllı bir mühendis olan Gerçek Dâvud (David) tarafından 1132'de (1720) gerçekleştirildi. Temmuz 1718'deki Tüfenghâne ve ardından Tophane yangınlarında tulumba ile yangına müdahale eden ve hizmeti büyük takdir toplayan Gerçek Dâvud Ağa'yı Sadrazam Nevşehirli Damad İbrâhim Paşa 1720'de Tulumbacı Ocağı'nı teşkil etmekle görevlendirdi. Dâvud Ağa ölümüne kadar tulumbacıbaşılık vazifesini yürüttü. '23 Ağustos 1908 pazar günü, Fatih Çırçır'da Arabacı Mehmet Ağa'nın kirada oturduğu hanede yangın çıktı. Kamineto ile kahve pişirilirken alev alan ispirtonun sebep olduğu yangın, şiddetli rüzgârın tesiriyle bitişik nizam ahşap evlerin birinden ötekine sıçramış, kısa sürede yedi-sekiz kola ayrılarak Çırçır'dan Sofular'a, Büyük Karaman'dan Saraçhanebaşı'na uzanan geniş bir alanı tarumar etmişti. İstanbul, 1870 Büyük Pera Yangını'ndan sonra tanık olduğu en büyük yangın afetiyle karşı karşıyaydı.' (Toplum ve Bilim) Tulumbacılar, acemi oğlanların sağlam ve çevik ('ayağı koşarlı, uçarlı') olanlarından seçilirdi. Yangına müdahale esnasında başlarına üzerinde kendilerine ait numara bulunan çorba tasına benzer bakırdan bir miğfer (yangın tası) giyerlerdi. Yangın dışında günlük kıyafetleri sarık, 'kartal kanat' denilen kırmızı kaput ve ayakta kırmızı bir yemeniydi, baldırları ise çıplaktı (baldırı çıplak). Tulumbacılık hizmeti başlangıçta sadece Yeniçeri Ocağı'na bağlı bir askerî birlik tarafından görülürken zamanla Topkapı Sarayı'nda ve Tersane'de bostancıbaşıya bağlı birer tulumbacı ocağı kuruldu. 1724'te ocaktaki nefer sayısı artarak 150'ye, 1755'te 461'e ulaştı. 18'inci yüzyıl sonlarında bütün devlet kurumlarında birer tulumbacı takımı teşkil edilince 1804 yılı itibariyle merkezdeki toplam sayıları 531'e yükseldi. Bir Fransız tarafından imal edildiği için 'didon' olarak adlandırılan ilk tulumbalar çok hantaldı ve 120 kilodan ağırdı. Taşıma güçlüğü sebebiyle zamanla 'didon bozması' denilen daha hafif emme-basma tulumba modelleri geliştirildi. İstanbul'un çeşitli semtlerinde yangına müdahaleyi kolaylaştırmak amacıyla bostancı ocaklarından sonra Temmuz 1798'de humbaracı ve lağımcı ocaklarında da itfaiye teşkilâtı kuruldu. Ayrıca küçük yangınlara süratle müdahale için şehrin çeşitli semtlerine kolluklar konuşlandırılırken, deniz aşırı yangınlara müdahale için 'ateş kayıkları' denen sandallara tulumbalar monte edildi. İstanbul'da yangın gözetlemek üzere ilki 1750'de inşa edilen ve Beyazıt, Galata, Vaniköy'ün arkasında İcadiye'de olmak üzere üç yangın kulesi bulunmaktaydı. Yangın kulelerden görülmüşse gündüz bir kırmızı/sarı bayrak veya iki yana sepet asılırdı. Yangın gece vuku bulursa kırmızı bir fener ve maytap yakılarak İcadiye Kulesi'ne bildirilir, oradan top atılarak bütün İstanbul'a duyurulurdu. Bu amaçla kulelerden davul çalındığı dönemler de olmuştur. Yangın duyurulduktan sonra seraskerlik binasının avlusunda bulunan Harîk Köşkü'nde yangını gözetlemeye memur, 'köşklü' adı verilen nöbetçi ulaklar durumu mahalle bekçileri ve tulumbacılara haber verirdi. Yeniçeri Ocağı'nın 1826'da kaldırılmasının ardından Tulumbacı Ocağı da kaldırıldı. Tıphâne olarak kullanılması kararlaştırılan Tulumbacıbaşı Konağı'nda ve ocakta bulunan tulumbalar seraskerliğe nakledildi. Kısa süre sonra 2 Ağustos 1826'da büyük Hocapaşa yangını çıkınca tulumbacı ocağı tekrar gündeme geldi. Bu sebeple yeni kurulan Asâkir-i Mansûre'ye bağlı yangıncı taburları teşkil edildi. Tulumbacı kelimesinin yerine 'yangıncı'nın tercih edilmesi ilkinin yeniçeriliği ve önceki dönemi hatırlatmasındandı. 1827 Eylül'ünde itfaiye hizmetlerinin aksamadan yürütülebilmesi amacıyla yangıncılar bir müdüriyet şeklinde yeniden teşkilâtlandırıldı. Hocapaşa yangını tulumba teşkilâtının süratle ihyasını ve nefer sayısının arttırılmasını zorunlu kıldığından çıkarılan ferman gereği İstanbul halkı her semte, her mahalleye bir tulumba tedarik etti; böylece sonraları çok ün kazanacak olan mahalle tulumbacılığı ortaya çıktı. Bu tulumbalar başlangıçta müslüman mahallelerinde mescidlere, hıristiyan mahallelerinde kiliselere kondu. Tulumbacılık, İstanbul'da gündelik yaşamın ve folklorun önemli unsurlarından biriydi. Tulumba takımlarının isimleri de ilginçti: Toygartepeliler, Çengelköy Türkleri, Hasköy Mûsevîleri, Kazlıçeşmeliler vb. İstanbul gençleri ve özellikle ayak takımından gençler arasında tulumbacılık bir sevda halini alınca pazı kuvveti, pençe ve koşarlı ayak iddiaları başladı ve bir mahallenin tulumba sandığı semt sakinlerinin yiğitlik, şeref ve namusunun timsali oldu. Sadece çevik ve gözü kara tipler olarak değil aynı zamanda semâi, mani ve destan okumakla da ün salan tulumbacılar 19. yüzyıl İstanbul hayatının önemli tiplerinden biriydi. 13 Nisan 1881 Ay'lı Ampir Posta Pulları 23 Temmuz 1916 – 10 Temmuz 1332 Sürşarjlı Milli Bayram Hatıra Pulları 10 Temmuz 1332 hatırası olarak yapılmıştır. 1905 Sürşarjlı Dahili Matbua Pulları Bu serinin ve 1905 tarihine kadar tedavüle çıkarılan pulların resimlerini M.Demirciyan ve klişelerini Merhum Hattat Nazmi Bey hazırlanmış ve cümlesi Düyunu Umumiye Matbaasında basılmıştır. 21 Eylül 1917 10 p – 20 p Sürşarjlı Posta Pulu 1 Eylül 1905 Sürşarjlı Harici Posta Pulları Ecnebi memleketlere tenz'latlı tarife için yapılan sürşarj , (Beyiye) kelimesinin ilk harfi olan ( B) kullanılmıştır. Beyiye : Satıcının mal sahibi adına sattığı mallardan aldığı yüzdelik. 21 Nisan 1898 Tesalya Ordusu Posta Pulları 1898 Türk – Yunan Muharebesinde Teselya'nın işgali hatırası olarak yapılmıştır.Pulların üzerinde Yenişehir köprüsü görülmektedir. 1921 Hariciyi Pulu üzerine Pulun tabakası 25liktir ve tamamen VII nci tip ile sürşarj edilmiştir. (ranverse) sürşarjlısı her halde bir tabakadan fazla değildir,Çünkü pek nadir tesadüf edilmektedir. 1921 Hicaz Demir Yolları Üzerine Pulların tabakaları 100 lüktür ve tamamen VII.tip ile sürşarj edilmişlerdir. 1921 Hazineyi Maliye Pulları Üzerine Siyah Sürşarj ( Hazinei Maliye ) pullarının tabakaları değişiktir. 10 paralık pulun tabakası 12 x 12 olmak üzere 144 lüktür.İlk sürşarj edilen tabakaların 12x 13 yani 156 parça olduğu ve bu suretle en alta gelen 13 üncü sıradaki 12 pulun küçük yazı ile ( Tip: VIII )sürşarjlandığı tahmin edilmektedir. 1921 Müze Pulları üzerine Siyah Sürşarj Müze pullarının tabakası 25 liktir ve bunlar için Tiyatro pullarının sürşarj edildiği kalıbın sağ tarafı kullanılmıştır.Binaenaleyh II numaralı tablo yukarıdan aşağıya doğru ortadan ikiye bölündüğü taktirde sağ tarafta kalan tablo Müze pullarının sürşarj tiplerini gösterir. 1921 Tiyatro Pulları Üzerine Tiyatro pullarının tabakaları 50 liktir ve üç cins kağıt ile mevcuttur.O zaman matbaada kafi miktar aynı puntoda rakam mevcut bulunmamasından tabakanın üst sırası yani 10 pul için VI numaralı tipte gösterilen büyük rakamlar kullanılmıştır. (337) erörüne tabakada bir defa tesadüf edilmektedir. 176 – 180 numaraların kalın ve ince şeffaf kağıtlarına tesadüf olunmaktadır. Ülkemizde ilk posta pulu 1 Ocak 1863 tarihinde tedavüle çıkarılmış ve 13 Ocak 1863'te Sultan Abdülaziz fermanıyla kullandırlmaya başlamıştır. Bu pullar ince sigara kağıdı üzerine Darphane-i Amire'de taş baskı tekniğiyle, beyaz üzerine siyah olarak basılmış ve sonra aniline boyaya batırılmış süngerle boyanmışlardır. Tuğra ve desenler Sikkezenbaşı Abdülfettah Efendi tarafından çizilmiş, Ensercioğlu Agop tarafından basımı gerçekleştirilmiştir. (Kaynak: PTT Pul Müzesi) Fotoğraf güney tarafından muhtemelen 1879-80'lerde hacıların hac yolculuğunun ardından çekilmiş. Fotoğraftaki iki kubbe 6m. İlk kubbe Abbas Kubbesi olarak biliniyor. İkinci kubbe de Farrasun Kubbesi olarak biliniyor ve Al-Haram Al-Sharif'in içerisinde bulunuyor. Aynı zamanda Kur'an ve diğer kitaplarda burada saklanıyor. Burada saklanan Kuran-ın Kaligraf Osman tarafından yapıldığı varsayılıyor. 1845 yılında Sultan Abdulmecid kubbeden birinin Al-Harem Al-Sharif Kütüphanesi olarak kullanılmasını istiyor. Kitapların tümü ilk kubbeye taşınmış ve İstanbul'dan 2. kubbede bulunması için astronomik bir saat gönderilmiş. Harem-i Şerif'de Cuma duası. Fotoğraf Cuma duası sırasında Bab al-Salam tarafından çekilmiş. Sağ taraf çıkış sol taraf ise giriş. Aynı zamanda çıkış kapısının arkasında Mahmudiyya Medresesi bulunuyor. 5 Ocak 1910'da sularla kuşatılmışken çekilmiş. Manakha Meydanı ve Caliph Utman Mescidinin minaresinin Medine-i Münevvere komuta kalesi ile birlikte görünümü. 1900'lerde yapımına başlanan hicaz demiryolu inşaatı ve 1 Eylül 1908'de Medine'ye varışı sırasında çekilen fotoğraf. Medine, 1910 Sultanahmet (1850'li yıllar) Dikilitaş denilince akla ilk gelen odur ve diğerlerinin de ortak adı olmuştur. Bizans döneminin meşhur eğlence mekânı olan Hipodrom'da yani bugünkü Sultanahmet meydanında çağlara meydan okumanın verdiği bir gururla tepeden bakar bize. Hipodrom meydanında araba yarışlarının Konstantinus döneminde başlatıldığı rivayet edilir. Bu yarışlara zamanla gladyatör dövüşleri ve diğer spor müsabakaları eklenmiş. Bunlara paralel olarak hipodrom meydanına abidevi taşlar dikildi. Beyazıt Kulesi'nden Sultanahmet. Sultanahmet, 1925. Ayasofya 1865. Sultanahmet Camii Avlusu, 1925. Sultanahmet Meydanı. 1965 yılında Sultanahmet'te bir at arabası. Hadikatül Maarif Hususi Mektebi'nin kız talebeleri, İstanbul, 1890'lar Eğitim-öğretim Osmanlı İmparatorluğu'nun dağılmasını engellemek için bir çare olarak görüldü ve devlet adamları kız çocuklarının eğitimi üzerinde önemle durdu. Tanzimat Dönemi'nde açılmaya başlayan kız okullarının sayısı II. Abdülhamid döneminde daha da arttı. Bu dönemde taşraya yayılan kız rüşdiyelerinin sayısı ile birlikte, orta öğretimin ilk düzeyinde okuma imkânı bulan kızların sayısında artış; Darülmuallimât'ın ders programlarında ve öğrenci sayılarında da gelişmeler görüldü. Kadın eğitimi konusunda ilk adımı atanlardan birisi ise öğretmen okullarının kurucusu olan Kemâl Efendi'dir. Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde kızlar için açılan okulların sayısının artması ile beraber bu okullarda okutulması amacıyla ders kitapları da basıldı. Maarif Nezareti'nin kızlara mahsus yayımlamış olduğu Kıraat kitabında mektep bir cihan evi olarak görülür. Çocuk, ilk terbiyeyi anasının kucağında alır mektepte ikmal eder, denilir. Eğitimin kızların hayatındaki önemi şu bilgilerle dile getirilir: 'Ana ve baba bir kızı dünyaya getirir; mekteb o kızın kalb ve akıl gözünü açarak yaradanını, dünyasını, vatanını, ailesini, nefsini hâsılı her şeyi ona gösterir. Onu fazîlet ve marifet sahibi eder. Mekteb görmemiş bir kız câhil kalır ve câhilin amâdan farkı yoktur.' Ali Rıza'nın 'İlm-i Ahlak' adlı eserinde ise mektep, faziletli ilimlerin bir arada bulunduğu bir yer olarak görülmüştür. Buraya devam edenlerin haylazlık ve fena huylardan uzak kaldıkları dile getirilmiştir. Mektep, muntazam ve her türlü zarardan uzak ağaçlar arasında saklanan güzel bir kuş yuvasına benzetilmiştir. İttihat ve Terakki Kız Sanayi mektebi öğrencileri Hürriyet-i Edebiye Tepesini ziyaretlerindeyken... Mektep, aynı zamanda çeşitli sosyal faaliyetlerin yapıldığı bir mekândı. Okullarda kızlar için ders yılının bitmesi münasebetiyle veda müsamereleri yapılırdı. (Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2013 -Osmanlı Devleti'nde Kızların Eğitiminde Okulun Önemi (1839 -1920) Bulgaristan, Balçık'da Osmanlı Mezar Taşları, 1971 Milli kültürümüzün önemli unsurları arasında yer alan, Türk sanatının farklı dönemlerinin özelliklerini barındıran ve bu nedenle de her biri, zamanlarının birer şahidi ve temsilcisi konumunda olan mezar taşları, özellikle Osmanlı zamanında çok farklı bezemelere sahip taş işçiliği ile ön plana çıkıyordu. Osmanlı'nın gündelik hayatın içinde oluşturduğu bu 'manevi istirahat bahçeleri' ve yüksek kültürünün yansıması mezar taşları, geçmişten günümüze uzanan zarafet vesikaları olarak hala ayakta. Dünya üzerinde pek az toplum, mezar taşlarını usta işi bezemeler, lâle, sümbül, hurma dalı ve diğer nebâtat ile süsleyip mezarlıklarını Osmanlılar kadar şenlendirebilmiştir. Modernliğin eskiyi yok eden taarruzuna rağmen varlığını sürdüren mezar taşları, taş işçiliği, yazı ve edebi sanatların bir araya geldiği eşsiz örnekleri barındırıyor. Mezar taşı kitâbelerinde üç önemli sanat özelliği göze çarpıyordu. İnce taş işçiliği, yazı sanatı ve mezar taşlarında bulunan dinî ve edebî ifadeler... Yapı olarak mezar taşları birbirlerine benzer özellikler gösterirdi. Ana farklılık erkek ve hanım mezar taşı kitâbelerinde görülürdü. Erkek mezar taşlarında ölünün statüsüne göre bir başlık bulunmasına karşın, kadın mezar taşlarında çiçek motifleri başlık olarak yer alırdı. Osmanlılarda sosyal statünün en önemli göstergesi olan kavuklar, bu nedenle mezar taşlarının da en belirleyici özelliği haline gelmişlerdir. İstanbul'un ilk Müslüman mezarlığı Karacaahmed, eskiden Üsküdar'dan Söğütlüçeşme ve Kızıltoprak'a uzanırdı. Meşhur tarihî şahsiyetlerin medfun bulunduğu ve çoğu yok edilen kabristan, âdeta Osmanlı tarihî müzesidir. Avrupa yakasının en eski kabristanı Rumelihisarı'ndadır. İlk fetih şehitlerinin gömülü olduğu kabristanın büyük bir kısmı ortadan kaldırılmıştır. Mübarek sahabinin hatırası sebebiyle çokları Eyüp Sultan Kabristanı'na gömülmeyi arzu ederdi. Bakımsızlıktan harab olmuş; büyük kısmı ortadan kalkmıştır. Eskilerden Topkapı, Edirnekapı ve Merkez Efendi mezarlıklarının bir kısmı çevre yolu sebebiyle sökülmüştür. İstanbul'un fethi. Surların üstünde bir elinde sancak, bir elinde kılıcı olan Ulubatlı Hasan. Akhisar, Manisa, 1894 Binbirdirek Sarnıcı, 1836 Hacı Bayram Camii, Ankara, 19. yüzyıl Hilâl-i Ahmer (Kızılay), Osmanlı dönemi Trablusgarp, 1900'ler İstanbul, 19. yüzyıl İstanbul, 1813. İstanbul'da bir sokak, 1880 İstanbul kayıkçıları, 1880 Mescid-i Aksa avlusunda Filistinli halk ve Osmanlı subayları, Kudüs, Filistin, 1915. Pazar Yeri, 19. yüzyıl sonu Ragıp Paşa kütüphanesi, Istanbul, 1840. Sultanahmet camii, Istanbul, 1902. Tophane, Istanbul, 1830s The Guard Waiting for Sultan Mehmed VI, Istanbul, c1918 (Sultan Vahdeddin'i Bekleyen Askerler) The City of Aleppo, Syria, 1685 (Halep) The Carpentry Workshop at the Imperial Tophane Factory, Istanbul, 1890s (Tophane-i Amire Fabrikasında Bir Atölye) Süleymaniye camii'nin kubbesi. The Süleymaniye mosque's dome, Istanbul Sunset in Istanbul, 19th Century (Rumeli Hisarında Gün Batımı) State Visit to Jerusalem of German Emperor Wilhelm II, Palestine, 1898 (Alman İmparatoru Wilhelm'in Kudüs Ziyareti) Salonica (Thessaloniki, Greece), 1880s (Osmanlı Dönemi Selanik) Ottoman Soldiers in #Sanaa, Yemen, 1890s (Sana'da Osmanlı Askerleri, Yemen) Ottoman Disinfection Office in Tophane, Istanbul, 1894 (Tophane'de Osmanlı Dezenfeksiyon Evi, Tebhirhane) Ottoman Disinfection Office in Tophane, Istanbul, 1894 (Tophane'de Osmanlı Dezenfeksiyon Evi, Tebhirhane) Ismail Pasha on Horseback, with Ottoman Officers, Crimean War, 1855 (Kırım Harbinde İsmail Paşa ve Osmanlı Askerleri) Ishkodra (Shkodër, Albania), 1900s (Osmanlı Dönemi İşkodra, Arnavutluk) Fatih Sultan Mehmed the Conqueror (Reign; 1451-1481) Aynalıkavak Naval Arsenal, Istanbul, 1890s (Aynalıkavak Tersanesi) An Ottoman Officer, 1890s (Bir Osmanlı Subayı) An Ottoman Middle School in Nevşehir, 1900 (Nevşehir'de Osmanlı Mekteb-i Rüştiyesi) A Mosque in Rustchuk (Ruse, Bulgaria), Late 19th Century (Rusçuk'da Osmanlı Camii, Bulgaristan) A Kilogram Tariff Diagram, 1900s (Bir Osmanlı Kilogram Tarife Çizelgesi) Urfa, 1890s Ottoman World Wrestling Champion 'Halil Adalı' is in #USA (The San Francisco Call. November 06, 1898) (Amerikan Basınında Dünya Şampiyonu Osmanlı Pehlivanı Halil Adalı) Ottoman Women in Chat, Bosphorus, Istanbul, 1890s (Boğaz'a Karşı Sohbet Eden Hanımlar) Baghdad, Iraq, 1900s (Bağdat, Irak) İzmir, 1907 Jaffa, Palestine, 1890s (Yafa, Filistin) Konya, 1900s Rhodes Island, 19th Century (Rodos Adası) Tekirdağ (Rodosto), 1907 İstanbul, 1900s İstanbul, 1840s İstanbul, 19th Century Istanbul, 19th Century Istanbul, 19th Century Hagia Sophia Mosque, Istanbul, c1890 (Ayasofya Camii) Fountain of Sultan Ahmed III, Istanbul, c1880 (Sultan Ahmed Çeşmesi) A Barrage in Çumra, Konya, 1911 (Çumra'da Konya Ovası Sulama Projesi İçin Kurulan Baraj) A Laz Man, 1876 (Osmanlı Dönemi Laz Erkeği) A Letter Sent from #Varna to Istanbul, c1850 (Varna'dan İstanbul'a Gönderilmiş Bir Mektup) A Manuscript, Egypt, 1650s (Bir El Yazma Eser, Mısır) A Mosque in Istanbul, c1910 (İstanbul'da Bir Cami) An Imperial Stud Farm, Istanbul, 1890s (Bir Osmanlı At Çiftliği) An Old Bridge in Kastamonu, 1917 (Kastamonu'da Eski Bir Köprü) An Opening Ceremony in Beirut, Lebanon, 1900s (Beyrut'da Bir Açılış Töreni, Lübnan) An Ottoman Bridge Plan in Iraq, c1900 (Irak'da Bir Osmanlı Köprü Planı) An Ottoman Handwritten Prayer Book (Mevlana Rumi's Awrad (Prayer Book), 1886 (Osmanlı El Yazması, Evrâd-ı Mevlânâ) An Ottoman Identity Card, 1907 (Osmanlı Nüfus Tezkeresi, Cezayir-i Bahr-i Sefid Vilayetinden Ali Efendi) An Ottoman Map, c1920 (Bir Osmanlıca Harita) An Ottoman Stamp, 1890s (Bir Osmanlı Pulu) An Ottoman Swordsman, 16th Century (Bir Osmanlı Silahşör) Armenian-Turkish Vocabulary Trainer, Turkish Written with Armenian Letters, 19th Century (Ermeni Harfleriyle Türkçe Çalışma Klavuzu) Armenian-Turkish Vocabulary Trainer, Turkish Written with Armenian Letters, 19th Century (Ermeni Harfleriyle Türkçe Çalışma Klavuzu) Armenian-Turkish Vocabulary Trainer, Turkish Written with Armenian Letters, 19th Century (Ermeni Harfleriyle Türkçe Çalışma Klavuzu) Armenian-Turkish Vocabulary Trainer, Turkish Written with Armenian Letters, 19th Century (Ermeni Harfleriyle Türkçe Çalışma Klavuzu) Barada River, Damascus, Syria, 1900s (Barada Nehri, Şam) Cairo, Egypt, 19th Century (Kahire, Mısır) Istanbul, 1910 Istanbul, c1880 Istanbul, Late 19th Century Ottoman Bathroom Faucet, 19th Century (Osmanlı Hamam Musluğu) Ottoman Guard Soldiers, c1910 (Osmanlı Muhafız Askerleri) Ottoman Imperial Museum Cards, 1900s (Osmanlı Müze-i Hümayun Kartları) Ottoman Navy, 1852 (Osmanlı Donanması) Ottoman Ships (Osmanlı Gemileri) Ottoman Women's Purses, 1900s (Osmanlı Kadın Para Keseleri) Post Officers, 1890s (Osmanlı Posta Teşkilatı) The Swedish Consulate in Jerusalem, Palestine, 1907 (Kudüs'de İsveç Konsolosluğu, Filistin) The Village of Çalıkkavak, Bulgaria, 1810s (Çalıkkavak Köyü, Bulgaristan) Uskub (Skopje, Macedonia), 1900s (Üsküp, Makedonya) Yedikule, Istanbul, c1900 Ottoman Cruiser, Medjidie, Istanbul, 1890s (Osmanlı Mecidiye Kruvazör-i Hümayunu) Ankara, 1911 Belgrade, Serbia, 1820s (Osmanlı Dönemi Belgrad, Sırbistan) Budapest, Hungary, 17th Century (Osmanlı Dönemi Budin (Budapeşte), Macaristan) Jerusalem, Palestine, c1900 (Osmanlı Dönemi Kudüs, Filistin) Tarabya, Istanbul, 1900s A Handwritten Quran, 1815 (Osmanlı El Yazma Kuran) Ahmet Ali Efendi, Ottoman Pilot of Nigerian Origin, World's First Black Pilot, 1916 (Born in Izmir in 1883) An Ottoman Berat, Sultan Abdulhamid I, c1780 (Bir Osmanlı Beratı) An Ottoman Coin, Sultan Abdulaziz, 1861 (Osmanlı Dönemi 5 Para) An Ottoman Firman (Bir Osmanlı Ferman) An Ottoman Handwritten Book, Gülistan, 1775 (Osmanlı El Yazması, Gülistan) An Ottoman Map of the Maluku Islands (#Indonesia), 1730s (Osmanlı Maluku Adaları Haritası, Endonezya) Antiquarian Shop, Istanbul, 1900s (Antikacı Dükkanı) A Wedding Procession in Jerusalem, Palestine, c1895 (Kudüs'de Bir Düğün Alayı) Cairo, Egypt, 1855 (Kahire, Mısır) Children of Gümülcine (Komotini, Greece), 1907 (Gümülcine Çocukları) Costumes in the Ottoman Empire, 1810s (Osmanlı'da Kıyafetler) Drawing of the Fountain of Yavuz Selim Mosque, Istanbul, 1853 (Yavuz Selim Camii Çeşmesi) Galata Tower, Istanbul, 1854 (Galata Kulesinin 1854'deki Hâli) Imperial Hajj Caravan Moving from Istanbul to Mecca, 1900s (Sürre Alayının İstanbul'dan Mekke'ye Hareketi) İskele Street, Trabzon, 1890s (Trabzon, İskele Caddesi) Istanbul, 19th Century Istanbul, 19th Century Istanbul, 1830s Istanbul, 1860s Istanbul, 1890s Istanbul, 1900s Istanbul, 1904 Istanbul, c1900 Istanbul, c1900 Izmir, 1883 Janissaries, 1740s (Yeniçeriler) Jazzar Ahmad Pasha Mosque, Acre, Palestine, 1840s (Osmanlı Dönemi Akka, Cezzar Ahmed Paşa Camii, Filistin) Kandilli, Istanbul, 1890s Karşıyaka, İzmir, 1904 Kırklareli, c1800 Leather Water Bottle, 16th Century (Osmanlı Deri Matara) Map of the Ishkodra Vilayet (Shkodër, Albania), c1900 (İşkodra Vilayeti Haritası, Arnavutluk) Men of Lebanon and Damascus, 19th Century (Lübnan ve Şamlı Beyler) Mevlevi Dervishes, Cairo, Egypt, c1870 (Mısır'da Mevlevi Dervişleri) Orthodox Kalishta Monastery in Ohrid, Macedonia, 1860s (Ohri'de Kalişta Manastırı, Makedonya) Ottoman Children, Istanbul, 1890s (Osmanlı Dönemi Çocuklar) Ottoman Wooden Calligraphic Composition, 1912 (Osmanlı Ahşap Hat Levha) Pier Construction at the Sea of Galilee (Lake Tiberias), Palestine, 1907 (Taberiye Gölünde İskele İnşaası, Filistin) Portrait of an Ottoman Young Man, 1870s (Osmanlı Dönemi Genç Bey) Shkodra (Shkodër, Albania), 19th Century (İşkodra, Arnavutluk) Sultan Abdulaziz is in France, 1867 (Sultan Abdulaziz'in Fransa Ziyareti) Sultan Bayezid II (Reign; 1481-1512) Tripoli, Libya, 1900s (Osmanlı Dönemi Trablusgarp, Libya) Adhan Time in Çanakkale, c1900 (Çanakkale'de Ezan Vakti) Baghdad, Iraq, c1700 (Bağdat, Irak) Beirut, Lebanon, 1878 (Osmanlı Dönemi Beyrut, Lübnan) Istanbul, c1900 Monasitir (Bitola, Macedonia), c1910 (Manastır, Makedonya) Mytilene Island, 1900s (Midilli Adası) Parthenon in Athens, Greece, 1821 (Osmanlı Dönemi Atina, Yunanistan) A Group Photo in #Bosnia, 1910 (Bosna'da Bir Grup Osmanlı Fotoğrafı) Albanian Women in Vasilika, Thessaloniki, Greece, 1860 (Vasilika'da Arnavut Kadınları, Selanik) A Man Praying on the Side of the Fountain in #Belevi, 19th Century (Amasya Taşova'nın Belevi Kasabasında Çeşme Başında Namaz Kılan Adam) An Old Man in Near Hebron, Palestine, 1890 (El Halil'de Yaşlı Bir Adam, Filistin) An Ottoman Firman, Sultan Ahmed III, c1720 (Bir Osmanlı Fermanı) An Ottoman Horse, Istanbul, 16th Century (Osmanlı Atı) An Ottoman Newspaper of Justice Ministry; October 24, 1901 (Osmanlı Adalet Bakanlığının Yayın Organı 'Cerîde-i Mahâkim-i Adliye', 24 Ekim 1901) Antakya, 1830s Babylon (Hillah), Iraq, 1909 (Babil (El Hilla), Irak) Bayezid Mosque, Istanbul, 1880s (Bayezid Camii) Cairo, Egypt, 1830s (Kahire, Mısır) Catholic Church in Karaağaç, Edirne, 1870s (Edirne Karaağaç'da Katolik Kilisesi) A Calligrapher Box, 19th Century (Osmanlı Sedefli Hattat Sandığı) An Ottoman Embroidered Cover, 19th Century (Bir Osmanlı İşlemeli Örtü) Erzurum, 19th Century Gümüşhane, c1908 Isparta, 1902 Istanbul, 18th Century Istanbul, 19th Century Istanbul, c1800 Istanbul, c1880 Istanbul, c1900 Izmir, c1860 İzzet Bey, c1900 (Rüsumat Emaneti Hukuk Müşaviri İzzet Bey) Jerusalem, Palestine, 19th Century (Kudüs) Jerusalem, Palestine, 19th Century (Kudüs) Kariye Mosque, Istanbul, c1890 (Kariye Camii) Koroni, Morea, Greece, 16th Century (Koron, Mora) Kumkapı, Istanbul, c1900 Map of the Ottoman Empire, c1730 (Osmanlı Rumeli Topraklarını 'Urum Vilayeti' Olarak Gösteren Bir Harita) Night in Medina, c1900 (Medine-i Münevvere'de Gece) Opening Ceremony of an Ottoman School in #Jaffa, Palestine, 1900s (Yafa'da Bir Osmanlı Okulunun Açılış Töreni, Filistin) Ottoman Stamps, Janina Postmark (#Ioannina, Greece), c1900 (Osmanlı Yanya, Damgalı Pullar, Yunanistan) Plan of the Military Middle School in Sanaa, Yemen, 1890s (San'a Mekteb-i Rüşdiye-i Askerisinin Planı, Yemen) Plan of the Military Middle School in Sanaa, Yemen, 1890s (San'a Mekteb-i Rüşdiye-i Askerisinin Planı, Yemen) 2 Portrait of an Ottoman Young Man, 1870s (Osmanlı Dönemi Genç Bey) Poster of a Photo Studio in Istanbul, c1900 (İstanbul'da Bir Fotoğraf Stüdyosu Afişi) Russian Bombardment of Rustchuk (Ruse, Bulgaria), 1877 (Rusçuk'un Ruslar Tarafından Bombardımanı, Bulgaristan) Sultan Ahmed Square, Istanbul, 1850s (Dikilitaş) Tarabya, Istanbul, c1900 Tripoli, Lebanon, 1880 (Trablusşam, Lübnan) Üsküdar, Istanbul, 1810s Waterside Mansions of Istanbul, c1900 (İstanbul Yalıları) Yavuz Sultan Selim I, (R; 1512-1520) Yavuz Sultan Selim I, (R; 1512-1520)

İstanbul'u yangınlardan koruyan kahramanlar "tulumbacılar"

"Yaman geliriz yaman gideriz" naraları ve cesaretleri ile bir dönem ahşap evlerin saltanat sürdüğü İstanbul'u yangınlardan koruyan ve semt sakinlerinin yiğitlik, şeref ve namusunun timsali tulumbacıların, itfaiye teşkilatına dönüşme yolculuğu 1925 yılında başlamıştı.

2025 Türk Dünyası Kültür Başkenti: Aktau

Mersin'de "Bolkarlar'dan Toroslar'a Desenlerin Sırrı" temalı defile düzenlendi

"Selvi Boylum Al Yazmalım" Kazakistan'da tiyatro oyunu oldu

Cengiz Dağcı'nın kaleminden "Üşüyen Sokak"

İsmet Özel'in Taşları Yemek Yasak kitabından düşündürücü satırlar

Ekrem Demirli'nin ufuk açıcı cümleleri

İslam’dan edebiyata kadar en özgün konuların podcastleri

Filistin'deki zulme karşı Müslüman tavrı nasıl olmalı - PODCAST

Uygur Türklerinin kaderini değiştiren 48 madde

"Selvi Boylum Al Yazmalım" Kazakistan'da tiyatro oyunu oldu

PODCAST I Fergana Vadisi'nin önemi

Merhametten ve empatiden uzak Çocuk Hakları Günü!

Metoda dair: Yöntemi gözden geçirme

Filistin'in bağımsızlığını resmi olarak tanıyan ülkeler

Filistin'in bağımsızlığını resmi olarak tanıyan ülkeler

Haris el-Muhâsibi'den Hakk'ı Arayanlara Nasihatler

Filistin’i işgale yönelik Yahudi göçleri: Aliyah

İsrail işgallerine karşı "birlik" çağrısı

Osmanlı belgeleri ışığında Filistin’e Yahudi göçü

Bosna Savaşı öncesinde bölgedeki gerilimlerin tarihsel kökenleri

2025 Türk Dünyası Kültür Başkenti: Aktau

İzimler ve çözümler

Cengiz Dağcı'nın kaleminden "Üşüyen Sokak"

Bir sualim var sana ey dervişler ecesi

Osmanlı’da kadın öğretmen yetiştiren kurum: Darülmuallimat

Öğretmenler gününe özel 7 film

Arama

İstanbul'u yangınlardan koruyan kahramanlar "tulumbacılar"

"Yaman geliriz yaman gideriz" naraları ve cesaretleri ile bir dönem ahşap evlerin saltanat sürdüğü İstanbul'u yangınlardan koruyan ve semt sakinlerinin yiğitlik, şeref ve namusunun timsali tulumbacıların, itfaiye teşkilatına dönüşme yolculuğu 1925 yılında başlamıştı.