Arama
İstanbul'un fethi Hristiyan dünyasında nasıl karşılandı?
İstanbul'un fethi, Peygamberimiz Hz. Muhammed tarafından müjdelenen ve tarihin en önemli hadiselerinden biri olarak kabul edilen bir zafer. Fatih Sultan Mehmet'in gerçekleştirdiği bu kutlu fetih ile Osmanlı'nın cihana hükmeden, dünya siyasetine yön veren bir imparatorluk olduğu anlaşılmış ve İslam dünyasındaki itibarı bir hayli artmıştı. Peki, Müslümanlar açısından bunlar yaşanırken Hristiyanlarda durum nasıldı? İstanbul'un fethi Hristiyan dünyasında nasıl karşılandı? İstanbul'un fethi Hristiyanları nasıl etkiledi? Fetih haberi Avrupa'ya ulaştığında Hristiyanların attıkları ilk adım ne oldu? Fatih, İstanbul'un fethinden sonra nasıl bir siyaset izledi?
Bir diğer anonim çağrıda da Hristiyanlar bir araya gelmeye çağrılıyordu:
"Her şeye kadir Tanrım lütfunla Hristiyanlığa güç ver. Barış ve birlik sağla. Ne Yunanistan'da ne Asya'da ve ne Avrupa'da tek bir Türk kalmayana kadar kovalamamız için bize büyük bir ordu kurmayı nasip et."
Hristiyanlar İstanbul'un Türklerin eline geçmesini Romalıların Kudüs'ü yakıp yıkması, Hazreti İsa'nın çarmıha gerilmesi ve dünyanın sonu gibi insanlık tarihindeki büyük felaketlerden birisi olarak algıladılar. İstanbul'un fethi üzerine daha birçok ağıt yakıldı.
İstanbul'un fethi üzerine yazılar ağıtların içinde en ilginç olanlardan birisi de Bizanslı tarihçi Dukas'ın yazdığı şu ağıttır:
"Ey şehir, şehir, bütün şehirlerin başı! Ey şehir, şehir, dünyanın dört tarafının merkezi! Ey şehir, şehir, Hristiyanların iftihar sebebi ve barbarların hezimeti! Ey şehir, şehir, içinde manevi meyvelerle dolu ikinci bir cennet! Ey cennet şimdi güzelliğin nerede? Solmak bilmeyen cennet yeşillikleri arasında, çok zaman evvel dikilmiş olan Hazreti İsa efendimin, havarilerinin gömülü bulunduğu vücutları nerede? Azizlerin, şehitlerin kalıntıları nerede? İmparatorların cesetleri nerede? Yollar, mabetlerin avluları, üç yol ağızları, tarlalar, bağların çevreleri, bunların hepsi, azizlerin, soyluların, dindar adamların, rahiplerin ve rahibelerin kalıntıları ile doluydu. Bunlar şimdi nerededirler? Ne büyük felaket!"
"Ya Rab! Bize olan bu halleri hatırına getir. Nazar eyle ve maruz kaldığımız hakaretleri gör! Babalarımızdan kalma mirasımız yabancılara kaldı, evlerimiz başkalarının eline geçti. Babamız yok gibi, öksüz kaldık, annelerimiz dul kadınlara döndü. Takibata uğradık, zahmetler çektik ve rahatımız kalmadı. Babalarımız günah işlediler ve öbür dünyaya gittiler. Biz ise onların günahlarının cezasını çekiyoruz. Bizi kullar, hükümleri altına aldılar. Bunların elinden kurtulan olmadı. Başımızın üzerinde bulunan taç yere düştü. Yazıklar olsun bize! Zira günah işledik."
"Ya Rab! Sen ilelebet bakisin, tahtın nesilden nesle intikal ediyor, niçin bizi tamamıyla unutuyorsun? Bizi uzun müddet terk ediyorsun?
Ya Rab! Kendi tarafına dönmemizi emret ve biz de bu emrine boyun eğerek döneceğiz ve hayatımızı eskiden olduğu gibi yeniden iyiliğe çevir. Lakin bizi tamamıyla reddettin ve bize karşı şiddetli gazaba geldin. Şimdi şehre gelen felaketi, müthiş esareti ve acı hicreti hangi kuvvetli dil tasvir edebilecek? Maruz kaldığı felaket Kudüs'ten Babil'e veya Asurya'ya hicret etmek gibi değildir."